ความจำ

คือผมยังจำกับอยู่กับอดีดเรื่องราวของผมกับเขามาผ่านมาสองปีกว่าแล้ว
ผมก็ไม่รู้ทำไมเรื่องมันผ่านมานานแล้วผมก็ยังจมอยู่กับความจำของผม
บางครั้งผมก็พยายามไม่คิดถึงแต่ก็มีเรื่องชวนให้คิดถึง
แบบ ชื่อ สถานที่ เรื่องที่เกี่ยวกับเขา
ทุกๆอย่างที่ทำมามันเด้งขึ้นมาในหัวเฉย
ผมยอมรับว่าเรื่องราวของผมกับเขามันไม่ได้นานเลยแต่สำหรับผม แต่สำหรับผมมันคือความสุข ความสุขที่ผมทำให้เขาไม่ได้
แต่ผมเลือกที่เก็บมันไว้ทุกอย่างนะครับ
ผมไม่เข้าใจว่าผมจะอาลัยอาวรทำไมนัก
ทั้งๆที่ผมเลือกที่จะให้เขาเจอคนที่ดีกว่าผม
ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผม
เลือกที่จะถอยของมาเองเพราะว่าตอนนั้นผมยังไม่พร้อมเลยขอถอยออกมา
เขาไม่ได้สวยเลยครับแต่ผมชอบชอบในความเป็นเขาผมหลงไหลในความธรรมดาของเขา
ผมยอมรับความจริงแต่ผมก็ลืมความจำไม่ได้เช่นกัน
แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันผ่านไปแล้วครับ