เริ่มเล่าเหตุการณ์เลยค่ะ
เราลงมากับเพื่อนๆจากตึกเรียน แล้วเดินผ่านแถวศาลาค่ะซึ่งมีกลุ่มนักเรียนรุ่นเดียวกับเรานั่งอยู่ เรามองไปทางนั้นค่ะแต่ไม่ได้ตั้งใจมองพวกเขาเลยแต่พวกเขาหันมามองเรา ซึ่งเป็นปกติเวลามีคนมองเราก็มองกลับแต่มองแว๊บเดียวค่ะ คือหันไปมองหน้าเขาก็หันหนีเลย หลังจากนั้นกลุ่มพวกเราก็ซื้อของมานั่งกินตรงศาลา ศาลาพวกเรากับเขาห่างกันสองศาลาค่ะ และเพื่อนๆเขาก็มาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขาซุบซิบกันและหันมามองที่ศาลาพวกเรา เรารู้เลยค่ะว่าพูดเรื่องที่เรามองเขาแน่ๆ แต่ที่เราเจ็บใจมากๆคือ มีเพื่อนคนนึงหันมามองเราพร้อมเบะปาก แล้วเพื่อนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนคือคนที่เราเคยทะเลาะกับเขาและโหยหวนบอกว่าอย่าทิ้งเขาไปอย่าตัดเพื่อนกับเขา ซึ่งเราก็ให้อภัยและยังคงเป็นเพื่อนกับเขาแล้วก็สิ้นสุดแค่นี้แหละ
ประมาณ5นาทีต่อมา มีเพื่อนของกลุ่มนั้นแหละเดินมาถามว่ามีอะไรกับพวกเขาหรือเปล่า เราก็อธิบายไปค่ะ ว่าเพราะอะไรถึงมอง
เมื่อไรเด็กสมัยนี้จะเข้าใจเรื่องการมองซักทีคะ แล้วก็สงสัยว่าทำไมเด็กสมัยนี้เขาเก่งกันจังอะไรก็พร้อมบวก เหมือนคนหิววอร์
งงกับเด็กสมัยนี้ มองหน้า=หาเรื่อง?
เราลงมากับเพื่อนๆจากตึกเรียน แล้วเดินผ่านแถวศาลาค่ะซึ่งมีกลุ่มนักเรียนรุ่นเดียวกับเรานั่งอยู่ เรามองไปทางนั้นค่ะแต่ไม่ได้ตั้งใจมองพวกเขาเลยแต่พวกเขาหันมามองเรา ซึ่งเป็นปกติเวลามีคนมองเราก็มองกลับแต่มองแว๊บเดียวค่ะ คือหันไปมองหน้าเขาก็หันหนีเลย หลังจากนั้นกลุ่มพวกเราก็ซื้อของมานั่งกินตรงศาลา ศาลาพวกเรากับเขาห่างกันสองศาลาค่ะ และเพื่อนๆเขาก็มาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขาซุบซิบกันและหันมามองที่ศาลาพวกเรา เรารู้เลยค่ะว่าพูดเรื่องที่เรามองเขาแน่ๆ แต่ที่เราเจ็บใจมากๆคือ มีเพื่อนคนนึงหันมามองเราพร้อมเบะปาก แล้วเพื่อนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนคือคนที่เราเคยทะเลาะกับเขาและโหยหวนบอกว่าอย่าทิ้งเขาไปอย่าตัดเพื่อนกับเขา ซึ่งเราก็ให้อภัยและยังคงเป็นเพื่อนกับเขาแล้วก็สิ้นสุดแค่นี้แหละ
ประมาณ5นาทีต่อมา มีเพื่อนของกลุ่มนั้นแหละเดินมาถามว่ามีอะไรกับพวกเขาหรือเปล่า เราก็อธิบายไปค่ะ ว่าเพราะอะไรถึงมอง
เมื่อไรเด็กสมัยนี้จะเข้าใจเรื่องการมองซักทีคะ แล้วก็สงสัยว่าทำไมเด็กสมัยนี้เขาเก่งกันจังอะไรก็พร้อมบวก เหมือนคนหิววอร์