เรารู้จักแกตั้งแต่ ม.5
เราว่าแกน่ารักดี
วันนึงขึ้นมหาลัย เราได้อยู่ ม.เดียวกัน
แกดันมีคนชอบเยอะซะงั้น
แกเป็นคนดัง ที่ไม่ทำตัวเด่น(อะไรเลย)
ไพรเวททุกอย่าง เฟสบุ้ครับเป็นเพื่อนเฉพาะคนสนิท
ไอจีไม่เล่น
ทวิตไม่มี
เราพยายามมากๆ ทั้งให้เพื่อนแอด คนสวยๆแอด ลองมาหมดทุกทาง
แต่มันก็ไม่ได้ผล
จนปัญญาจริงๆ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอด 5 ปี
เราก็ได้เจอกับคนนู้นคนนี้มาบ้าง
แต่เราก็มีแกอยู่ในใจมาตลอด
เราอยากรับรู้เรื่องราว รูปภาพของแกบ้าง
แต่แกเหมือนจะไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย
หรือเราเองที่ไม่ใช่คนที่โชคดีคนนั้น
ตลอดปีสองปีมานี้ ทำไมเราคิดถึงแกมากกกกกไม่รู้
จนกระทั่งเมื่อคืน เราฝันถึงแก
เป็นความฝันที่โคตรรรมีความสุข อบอุ่นมากๆ
เราฝันว่าเราได้คุยกับแก ได้จับมือแก
โคตรไม่อยากตื่นเลยอ่ะ
ตอนที่สะดุ้งตื่น
มันเป็นโมเม้นต์ที่ทั้งดาวน์ ทั้งเฟล .. มันก็แค่ความฝันอ่ะเนาะ(ผสมกับความขี้มโน)
วันนี้ทั้งวันเราคิดถึงแต่ความรู้สึกในฝัน
มันเหมือนจริงมากๆ และเราอยากให้มันเป็นความจริงมากๆ
ทำไมเราโหยหาแต่สายตาคู่นั้น..
5 ปีแล้วนะ
ที่เราได้แค่เจอแกผ่านๆ เจอหน้าไม่เคยทัก แม้แต่เสียงยังไม่เคยได้ยิน
เป็นความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ ระหว่าง ลืมๆไปซะที กับ จะรอวันที่เราได้ทำความรู้จักกัน
มันจะเป็นไปได้ไหม... ที่จะมีวันนั้น
ในวันนี้ที่โอกาสในการเจอกันมันแทบจะไม่มีแล้ว เพราะต่างคนต่างเรียนจบ
แยกย้ายกันไปคนละที่คนละทาง
ก็แค่ได้แต่ภาวนาขอโอกาส
....ให้เราจะได้ทำความรู้จักกันซะที....
แชร์กันหน่อยได้ไหมคะ ใครเคยเป็นบ้าง คิดถึงแต่เค้า เฝ้ารอแต่เค้า
ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มารู้จักเรา เราไม่เคยใกล้ชิดเค้าเลย แต่เรารู้สึกเหมือนรอเค้าลึกๆอยู่ตลอดเวลา
ทำไมคะ แล้วควรจะจัดการกับความรู้สึกบ้าๆขี้มโนนี้ยังไงดี?
5 ปีแล้วนะ
เราว่าแกน่ารักดี
วันนึงขึ้นมหาลัย เราได้อยู่ ม.เดียวกัน
แกดันมีคนชอบเยอะซะงั้น
แกเป็นคนดัง ที่ไม่ทำตัวเด่น(อะไรเลย)
ไพรเวททุกอย่าง เฟสบุ้ครับเป็นเพื่อนเฉพาะคนสนิท
ไอจีไม่เล่น
ทวิตไม่มี
เราพยายามมากๆ ทั้งให้เพื่อนแอด คนสวยๆแอด ลองมาหมดทุกทาง
แต่มันก็ไม่ได้ผล
จนปัญญาจริงๆ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอด 5 ปี
เราก็ได้เจอกับคนนู้นคนนี้มาบ้าง
แต่เราก็มีแกอยู่ในใจมาตลอด
เราอยากรับรู้เรื่องราว รูปภาพของแกบ้าง
แต่แกเหมือนจะไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย
หรือเราเองที่ไม่ใช่คนที่โชคดีคนนั้น
ตลอดปีสองปีมานี้ ทำไมเราคิดถึงแกมากกกกกไม่รู้
จนกระทั่งเมื่อคืน เราฝันถึงแก
เป็นความฝันที่โคตรรรมีความสุข อบอุ่นมากๆ
เราฝันว่าเราได้คุยกับแก ได้จับมือแก
โคตรไม่อยากตื่นเลยอ่ะ
ตอนที่สะดุ้งตื่น
มันเป็นโมเม้นต์ที่ทั้งดาวน์ ทั้งเฟล .. มันก็แค่ความฝันอ่ะเนาะ(ผสมกับความขี้มโน)
วันนี้ทั้งวันเราคิดถึงแต่ความรู้สึกในฝัน
มันเหมือนจริงมากๆ และเราอยากให้มันเป็นความจริงมากๆ
ทำไมเราโหยหาแต่สายตาคู่นั้น..
5 ปีแล้วนะ
ที่เราได้แค่เจอแกผ่านๆ เจอหน้าไม่เคยทัก แม้แต่เสียงยังไม่เคยได้ยิน
เป็นความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ ระหว่าง ลืมๆไปซะที กับ จะรอวันที่เราได้ทำความรู้จักกัน
มันจะเป็นไปได้ไหม... ที่จะมีวันนั้น
ในวันนี้ที่โอกาสในการเจอกันมันแทบจะไม่มีแล้ว เพราะต่างคนต่างเรียนจบ
แยกย้ายกันไปคนละที่คนละทาง
ก็แค่ได้แต่ภาวนาขอโอกาส
....ให้เราจะได้ทำความรู้จักกันซะที....
แชร์กันหน่อยได้ไหมคะ ใครเคยเป็นบ้าง คิดถึงแต่เค้า เฝ้ารอแต่เค้า
ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มารู้จักเรา เราไม่เคยใกล้ชิดเค้าเลย แต่เรารู้สึกเหมือนรอเค้าลึกๆอยู่ตลอดเวลา
ทำไมคะ แล้วควรจะจัดการกับความรู้สึกบ้าๆขี้มโนนี้ยังไงดี?