ห่างกับแฟนค่ะ
สาเหตุเพราะเขา ไม่ได้รู้สึกกับเราแล้วอ่ะค่ะ
ถามเขาว่ายังรักไหม ยังอยากมีกันอยู่ไหม เขาบอกว่าเฉยๆ มีก็ได้ไม่มีก็ได้
ตอนนี้ยังไม่พร้อมจะดูแลใคร เขายังอยากใช้เวลากับเพื่อน เล่นเกมกับเพื่อน
ซึ่งจริงๆ การติดเกม เขาเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วค่ะ ก่อนคบกันด้วยซ้ำ เราก็เข้าใจมาตลอดแหละค่ะ
เราอาจจะมีน้อยใจบ้าง เพราะอยากให้เขาสนใจตามประสาผู้หญิง แต่มั่นใจว่าไม่ได้เยอะไป คุยกันก็เข้าใจแล้ว
ไม่เคยไปห้ามให้เขาเล่นเกมเลย เพราะเราก็เคยติดเกม ติดเพื่อน เลยเข้าใจ
ช่วงแรกๆ เขาก็น่ารักค่ะ ดูแลเราดีอยู่ ช่วงแรกๆ ก็เป็นกันทุกคนอ่ะเนอะ
แต่มันติดตรงที่ยิ่งนับวันความรู้สึกยิ่งลดลง ไม่มีอะไรเลย จนเขาไม่รู้สึกอะไร
เขาก็ไม่ได้มีใครหรอกนะคะ เป็นคนจริงใจ และซื่อสัตย์พอควร มีอะไรเขาก็จะพูดตรงๆ
ด้วยความที่เขาบอกว่าเขายังอยากมีเวลาเล่นเกม อยากคุยกับเพื่อน และไม่พร้อมจะดูแลใคร
ความรู้สึกมันเลยเฉยๆ เราเข้าใจว่า เฉยๆ ก็คือไม่รักแล้วนั่นแหละค่ะ
เมื่อก่อนเขาเคยแบ่งเวลาตรงนั้นมานอนคอลกับเราก่อนนอนทุกคืน จนมันไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว
แต่เขาก็ไม่เคยละเลยหรอก แต่ระหว่างเรามันเฉย จนเรารู้สึกได้
ก็เลยเปิดใจคุยกัน ซึ่งเขาก็บอกตรงๆ
แต่คนไม่รักกันจะยื้อกันต่อไปทำไมจริงไหมคะ เขาเองก็คงไม่อยากให้เราเสียใจหรอก
เขาเลยถามเราว่า พอแค่นี้มั้ย
เราก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกค่ะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะอยู่แบบนี้ต่อไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เลยตอบตกลงไป
แต่พอเอาเข้าจริงๆ เขาก็ลังเล และดูสับสนที่จะเลิก บอกว่าใจหนึ่งก็ไม่อยากเลิก แต่อีกใจหนึ่งก็อยากเลิก
เราเลยบอกว่า ถ้ายังไม่อยากเลิก ก็ยังไม่ต้องเลิกก็ได้ แต่ลองห่างกันดูไหม ไปทบทวนดู
ถ้าระหว่างที่ไม่มีกันอยู่ แล้วแน่ใจว่าไม่รู้สึกอะไรแล้วจริงๆ และมีความสุขดีกว่าตอนที่มีเราอยู่ในชีวิตก็ไป แต่ถ้าทบทวนแล้ว ยังรู้สึก ยังคิดถึงกันก็กลับมา
เวลา 1 เดือนพอไหม แล้วกลับมาให้คำตอบ
เขาก็ตกลง บอกว่าเอาแบบนี้ก็ได้ ก่อนวางสายต่างคนก็บอกกัน ว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ
จากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ตอนนี้ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้วค่ะ
คิดว่าตัวเองจะทำใจได้ รอได้ แต่ก็ไม่ง่ายเลย กลับกลายเป็นเราร้องไห้ คิดถึงเขาทุกวัน
เราก็รู้แหละว่ามันจบแล้ว เขาได้เวลาของเขาคืนไปแล้ว
คนไม่รักก็คือคนไม่รัก ยิ่งห่างกันก็มีแต่จะรอเวลาเลิก
เมื่อคืนเราทนไม่ไหว เลยลองส่งข้อความไปหา ว่าคิดถึง แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมา
ก็เลยคิดว่าห่างไปก็คงไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น แค่ยื้อเวลาเท่านั้น
และ 1 เดือนมันนานเกินไป เราคงรอไม่ได้ขนาดนั้น เพราะแค่วันแรกเรายังร้องไห้จะเป็นจะตาย
เราอยากตัดใจแล้ว ไม่อยากร้องไห้แล้วค่ะ
เรารู้อยู่ตลอดว่าเขาไม่รักเราแล้ว เราควรปล่อยเขา แล้วเดินออกมา แต่มันยากจังเลยค่ะ
มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว
เราไม่เคยโกรธเขานะคะ เพราะเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร เราเข้าใจว่าคนไม่รักก็คือไม่รัก หมดรักแล้วบังคับใจกันไม่ได้
และเราก็ไม่โทษตัวเองเหมือนกัน เพราะเราเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เราแค่ยังรักเขาเหมือนเดิม และเราคิดว่าเราทำดีแล้ว
แต่ถ้าเขาไม่มีความสุขที่มีเราอยู่ในชีวิต เราก็ยอมปล่อยเขาไปค่ะ ในเมื่อความรักมันหมดเวลาแล้ว เราคงทำอะไรไม่ได้
ที่เราร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเราเสียใจที่เขาไม่รักเรานะคะ แต่เราแค่ผิดหวังที่มันจบลงแล้ว เราแค่คิดถึงเขา ทุกข์ใจที่ความสุขที่เคยมีตอนนี้ไม่มีแล้ว
เลยอยากได้ข้อคิดดีๆ จากเพื่อนๆค่ะ เพราะเราเองทรมานเหลือเกินกับการต้องเดินออกมา เราคิดถึงเขาทุกวัน
ช่วยแนะนำเราให้เราคิดได้หน่อยค่ะ หรือจะมาแชร์เรื่องราวกันก็ได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ห่างกับแฟนค่ะ รู้ดีว่ามันหมดเวลาแล้ว แต่ทุกข์ใจมากเลย อยากได้ขอคิดและกำลังใจค่ะ
สาเหตุเพราะเขา ไม่ได้รู้สึกกับเราแล้วอ่ะค่ะ
ถามเขาว่ายังรักไหม ยังอยากมีกันอยู่ไหม เขาบอกว่าเฉยๆ มีก็ได้ไม่มีก็ได้
ตอนนี้ยังไม่พร้อมจะดูแลใคร เขายังอยากใช้เวลากับเพื่อน เล่นเกมกับเพื่อน
ซึ่งจริงๆ การติดเกม เขาเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วค่ะ ก่อนคบกันด้วยซ้ำ เราก็เข้าใจมาตลอดแหละค่ะ
เราอาจจะมีน้อยใจบ้าง เพราะอยากให้เขาสนใจตามประสาผู้หญิง แต่มั่นใจว่าไม่ได้เยอะไป คุยกันก็เข้าใจแล้ว
ไม่เคยไปห้ามให้เขาเล่นเกมเลย เพราะเราก็เคยติดเกม ติดเพื่อน เลยเข้าใจ
ช่วงแรกๆ เขาก็น่ารักค่ะ ดูแลเราดีอยู่ ช่วงแรกๆ ก็เป็นกันทุกคนอ่ะเนอะ
แต่มันติดตรงที่ยิ่งนับวันความรู้สึกยิ่งลดลง ไม่มีอะไรเลย จนเขาไม่รู้สึกอะไร
เขาก็ไม่ได้มีใครหรอกนะคะ เป็นคนจริงใจ และซื่อสัตย์พอควร มีอะไรเขาก็จะพูดตรงๆ
ด้วยความที่เขาบอกว่าเขายังอยากมีเวลาเล่นเกม อยากคุยกับเพื่อน และไม่พร้อมจะดูแลใคร
ความรู้สึกมันเลยเฉยๆ เราเข้าใจว่า เฉยๆ ก็คือไม่รักแล้วนั่นแหละค่ะ
เมื่อก่อนเขาเคยแบ่งเวลาตรงนั้นมานอนคอลกับเราก่อนนอนทุกคืน จนมันไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว
แต่เขาก็ไม่เคยละเลยหรอก แต่ระหว่างเรามันเฉย จนเรารู้สึกได้
ก็เลยเปิดใจคุยกัน ซึ่งเขาก็บอกตรงๆ
แต่คนไม่รักกันจะยื้อกันต่อไปทำไมจริงไหมคะ เขาเองก็คงไม่อยากให้เราเสียใจหรอก
เขาเลยถามเราว่า พอแค่นี้มั้ย
เราก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกค่ะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะอยู่แบบนี้ต่อไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เลยตอบตกลงไป
แต่พอเอาเข้าจริงๆ เขาก็ลังเล และดูสับสนที่จะเลิก บอกว่าใจหนึ่งก็ไม่อยากเลิก แต่อีกใจหนึ่งก็อยากเลิก
เราเลยบอกว่า ถ้ายังไม่อยากเลิก ก็ยังไม่ต้องเลิกก็ได้ แต่ลองห่างกันดูไหม ไปทบทวนดู
ถ้าระหว่างที่ไม่มีกันอยู่ แล้วแน่ใจว่าไม่รู้สึกอะไรแล้วจริงๆ และมีความสุขดีกว่าตอนที่มีเราอยู่ในชีวิตก็ไป แต่ถ้าทบทวนแล้ว ยังรู้สึก ยังคิดถึงกันก็กลับมา
เวลา 1 เดือนพอไหม แล้วกลับมาให้คำตอบ
เขาก็ตกลง บอกว่าเอาแบบนี้ก็ได้ ก่อนวางสายต่างคนก็บอกกัน ว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ
จากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ตอนนี้ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้วค่ะ
คิดว่าตัวเองจะทำใจได้ รอได้ แต่ก็ไม่ง่ายเลย กลับกลายเป็นเราร้องไห้ คิดถึงเขาทุกวัน
เราก็รู้แหละว่ามันจบแล้ว เขาได้เวลาของเขาคืนไปแล้ว
คนไม่รักก็คือคนไม่รัก ยิ่งห่างกันก็มีแต่จะรอเวลาเลิก
เมื่อคืนเราทนไม่ไหว เลยลองส่งข้อความไปหา ว่าคิดถึง แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมา
ก็เลยคิดว่าห่างไปก็คงไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น แค่ยื้อเวลาเท่านั้น
และ 1 เดือนมันนานเกินไป เราคงรอไม่ได้ขนาดนั้น เพราะแค่วันแรกเรายังร้องไห้จะเป็นจะตาย
เราอยากตัดใจแล้ว ไม่อยากร้องไห้แล้วค่ะ
เรารู้อยู่ตลอดว่าเขาไม่รักเราแล้ว เราควรปล่อยเขา แล้วเดินออกมา แต่มันยากจังเลยค่ะ
มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว
เราไม่เคยโกรธเขานะคะ เพราะเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร เราเข้าใจว่าคนไม่รักก็คือไม่รัก หมดรักแล้วบังคับใจกันไม่ได้
และเราก็ไม่โทษตัวเองเหมือนกัน เพราะเราเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เราแค่ยังรักเขาเหมือนเดิม และเราคิดว่าเราทำดีแล้ว
แต่ถ้าเขาไม่มีความสุขที่มีเราอยู่ในชีวิต เราก็ยอมปล่อยเขาไปค่ะ ในเมื่อความรักมันหมดเวลาแล้ว เราคงทำอะไรไม่ได้
ที่เราร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเราเสียใจที่เขาไม่รักเรานะคะ แต่เราแค่ผิดหวังที่มันจบลงแล้ว เราแค่คิดถึงเขา ทุกข์ใจที่ความสุขที่เคยมีตอนนี้ไม่มีแล้ว
เลยอยากได้ข้อคิดดีๆ จากเพื่อนๆค่ะ เพราะเราเองทรมานเหลือเกินกับการต้องเดินออกมา เราคิดถึงเขาทุกวัน
ช่วยแนะนำเราให้เราคิดได้หน่อยค่ะ หรือจะมาแชร์เรื่องราวกันก็ได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ