คือตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเครียดหรือว่าเบื่อดี ผมอายุ 17 ปีครับ ทำงานแล้ว
ผมมีรถมอไซต์คันนึงกำลังผ่อน เดือนล้ะ 9,207 บาท ตอนนี้ผ่อนมาได้ 9 อีก 3 เดือนงวดหมด แต่พักหลังๆช่วงหลัง 6 เดือนมานี้ เงินมันเริ่มไม่พอ ผมควรพอดีไหม?? พ่อผมค้ำให้ทุกอย่างเป็นชื่อพ่อผมหมด ฐานเงินเดือนผม 12,000 ผมเรียนไม่จบ ม.3 ผมต้องเรียนกศน.(การศึกษานอกระบบ)ไปด้วย ผมมีความรู้สึก เครียด+เบื่อ ไปในตัว แรกๆผมมีไฟมาก พอหลังๆเริ่มรู้ว่านี้ไม่ใช่แนวทางของชีวิตช่วงออกรถเป็นช่วงฮึกเฮิมและคำว่าวัยรุ่นนิยมมากเกินไป พ่อผมให้ผมเรียน กศน. ไปด้วยหวังให้ผมจบ ม.3 แต่ผมเบื่อผมไม่สามารถพยายามทำให้ตัวเองอยากเรียนได้ เรื่องผ่อนรถที่ช่วงหลังๆเงินไม่พออีกมันทำให้ผมรู้สึกอยากตัดขาดโลกแล้วนอนในห้องคนเดียวผมไม่แน่ใจตอนนี้ผมเป็นโรคอยู่ไหม ผมปกติเป็นคนชอบเที่ยว ชอบทำตัวแบบวัยรุ่นที่เค้าทำกันแต่ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวตัดขาดทุกอย่างและไม่รับรู้อะไร ตัดโลกโซเชียล ไม่กล้าคุยปรึกษาพ่อแม่เพราะกดดันเกินไปมันทำให้ผมเครียดมากๆ ผมเกรงว่าตัวเองจะหนีปัญหาเอา ผมควรจะทำยังไงดีผมหาคนที่สามารถคุยกับผมเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย ผมไม่ชอบยืมเงินใครเพราะกลัวคำว่าหนี้ ผมเป็นเด็กแนวตี๊ดหน่อย(ฉลาด+แอบขี้เกียจ) ผมควรทำยังไงดีครับ??? ผมกินข้าวน้อยลง พบประผู้คนน้อยลง เครียดง่าย ปวดหัวบ่อย นอนเยอะขึ้น และเหนื่อยเพลียง่าย คนรุ่นเดียวกับผมไม่สามารถ คุยกับผมได้เลย ไม่สามารถรับรู้ได้แม้กระทั่งเพื่อน พ่อผมกดกัดถามไถ่ผมรู้สึกเครียดมากก หลังๆมาผมรู้สึกว่าแม่ผมก็ทำกับผมคล้ายๆพ่อ ตอนนี้ผมควรทำยังไงผมควรหนีไปดีไหม? ผมควรยกเลิกทุกอย่างไหม? ผมมีทางออกแต่มันรู้สึกไปต่อไม่ได้ มันฟังดูอาจจะเป็นความรับผิดชอบที่ไม่ใหญ่โตและเหมือนความคิดเด็กเล็กๆ แต่มันมีความรู้สึกมากมายในตัวผมที่อยากระบาย
ผมติดอยู่กับคำว่า อืมไม่เป็นไรหรอก จนตอนนี้มันเป็นแล้ว ควรทำยังไงดีครับ หาคนจับเข่าคุยกันไม่ได้เลย ฮ่าๆ~~ ผมควรทำยังไง.?!
ปัญหาชีวิตวัยรุ่นระบายนิดนึง
ผมมีรถมอไซต์คันนึงกำลังผ่อน เดือนล้ะ 9,207 บาท ตอนนี้ผ่อนมาได้ 9 อีก 3 เดือนงวดหมด แต่พักหลังๆช่วงหลัง 6 เดือนมานี้ เงินมันเริ่มไม่พอ ผมควรพอดีไหม?? พ่อผมค้ำให้ทุกอย่างเป็นชื่อพ่อผมหมด ฐานเงินเดือนผม 12,000 ผมเรียนไม่จบ ม.3 ผมต้องเรียนกศน.(การศึกษานอกระบบ)ไปด้วย ผมมีความรู้สึก เครียด+เบื่อ ไปในตัว แรกๆผมมีไฟมาก พอหลังๆเริ่มรู้ว่านี้ไม่ใช่แนวทางของชีวิตช่วงออกรถเป็นช่วงฮึกเฮิมและคำว่าวัยรุ่นนิยมมากเกินไป พ่อผมให้ผมเรียน กศน. ไปด้วยหวังให้ผมจบ ม.3 แต่ผมเบื่อผมไม่สามารถพยายามทำให้ตัวเองอยากเรียนได้ เรื่องผ่อนรถที่ช่วงหลังๆเงินไม่พออีกมันทำให้ผมรู้สึกอยากตัดขาดโลกแล้วนอนในห้องคนเดียวผมไม่แน่ใจตอนนี้ผมเป็นโรคอยู่ไหม ผมปกติเป็นคนชอบเที่ยว ชอบทำตัวแบบวัยรุ่นที่เค้าทำกันแต่ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวตัดขาดทุกอย่างและไม่รับรู้อะไร ตัดโลกโซเชียล ไม่กล้าคุยปรึกษาพ่อแม่เพราะกดดันเกินไปมันทำให้ผมเครียดมากๆ ผมเกรงว่าตัวเองจะหนีปัญหาเอา ผมควรจะทำยังไงดีผมหาคนที่สามารถคุยกับผมเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย ผมไม่ชอบยืมเงินใครเพราะกลัวคำว่าหนี้ ผมเป็นเด็กแนวตี๊ดหน่อย(ฉลาด+แอบขี้เกียจ) ผมควรทำยังไงดีครับ??? ผมกินข้าวน้อยลง พบประผู้คนน้อยลง เครียดง่าย ปวดหัวบ่อย นอนเยอะขึ้น และเหนื่อยเพลียง่าย คนรุ่นเดียวกับผมไม่สามารถ คุยกับผมได้เลย ไม่สามารถรับรู้ได้แม้กระทั่งเพื่อน พ่อผมกดกัดถามไถ่ผมรู้สึกเครียดมากก หลังๆมาผมรู้สึกว่าแม่ผมก็ทำกับผมคล้ายๆพ่อ ตอนนี้ผมควรทำยังไงผมควรหนีไปดีไหม? ผมควรยกเลิกทุกอย่างไหม? ผมมีทางออกแต่มันรู้สึกไปต่อไม่ได้ มันฟังดูอาจจะเป็นความรับผิดชอบที่ไม่ใหญ่โตและเหมือนความคิดเด็กเล็กๆ แต่มันมีความรู้สึกมากมายในตัวผมที่อยากระบาย
ผมติดอยู่กับคำว่า อืมไม่เป็นไรหรอก จนตอนนี้มันเป็นแล้ว ควรทำยังไงดีครับ หาคนจับเข่าคุยกันไม่ได้เลย ฮ่าๆ~~ ผมควรทำยังไง.?!