คือเราเลือกเรียนศิลป์จีนให้พ่อเพราะพ่ออยากให้เรียนเราเลยเรียนคือปกติเราไม่ชอบเรียนภาษาคะแต่เราเรียนเหมือนกับว่าเราเลือกผิดอะไรที่ทำให้คิดว่าเลือกผิดคงเป็นเพราะปัญหาอะไรหลายๆอย่างแต่ส่วนหนึ่งคงเพราะจากคุณครูคือครูเราเขาดุมากเลยแบบว่าเวลาตอบไม่ได้ก็จะโมโหแล้วขึ้นเสียงใส่แล้วเขาชอบเรียกเลขที่ให้นักเรียนลุกขึ้นตอบถ้าตอบไม่ได้จะโดนลบคะแนนอันนี้เราเข้าใจแต่ว่ามันเหมือนถูกกดดันเขาชอบทำให้รู้สึกไม่อยากเรียนปกติเป็นคนที่ชิลกับการเรียนมากไม่เคยคิดมากเรื่องเรียนเลยคือครูเขาพอรุ้เลขที่เราเขาก็เรียกเราตอบบ่อยขึ้นคือแทบทุกคาบเลยคะซึ่งเพื่อนในห้องเองก็ไม่ค่อยชอบครูคนนี้เหมือนกันคะคือตั้งแต่ขึ้นม.4มาไม่เคยมีความสุขกะสิ่งที่ตัวเองเลือกเลยจะเปลี่ยนก็ไม่ได้คือเวลาตอบครูเขาไม่ได้ก็จะน้อยใจตัวเองว่าทำไมไม่ได้เหมือนเพื่อนคนอื่นเขาเราก็พยายามที่จะเรียนแล้วแต่เหมือนความพยายามที่เราทำมามันไม่ได้เสี้ยวของเขาเลยอยากย้ายสายมากๆคือมันไม่มีความสุขจริงๆนะหัวเรามันไม่มาทางนี่หรือไม่ก็เปลี่ยนครูแต่มันทำยากเพราะถ้าเราเปลี่ยนครูครูเขาจะคิดยังไงกับเราแล้วเพื่อนเราคือสรุปเลยเราไม่อยากจะเรียนตั้งแต่แรกแล้วคือไม่มีกำลังใจในการเรียนเลยแล้วยิ่งมาเจอครูแบบนี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันอารมณ์แบบว่าคับที่อยุ่ได้คับใจอยุ่ยากแบบนั้นเลยคะ😔😔เป็นเด็กนักเรียนสมัยนี่ก็ไม่ง่ายเลยนะเดี๋ยวนี่สอนให้รักคะแนนมากกว่าความรู้จริงๆสะอีกมีการแข่งขันเต็มไปหมดเลย
เราเรียนสายศิลป์จีน-อังกฤษเราโอเครกับวิชาแต่เราไม่โอเครกับคุณครูที่สอน