สวัสดีครับทุกคนที่เข้ามาอ่าน นามสมมุติรักแรกของผม A
คือ ผมมีความรู้สึกทั้งรักคิดถึงและผิดโดยที่บอกใครไม่ได้ เมื่อหลายปีก่อนผมได้มีโอกาศได้พบกับรักแรกตั้งแต่สมันยังเด็กในตอนนั้นมันนานมากจนผมคิดว่ามันเป้นแค่ความฝันเพราะผมได้เจอแต่แค่ตอนเด็กหลังจากนั้นผมก็ต้องย้ายไปอยุ่ที่อื่นและไม่ได้กลับไปที่นั้นเลยหลายปีจนกะทั้งผมได้กลับไปเยี่ยมย่าหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายปี ผมก็ได้ออกไปเดินเล่นผมไม่รู้จักใครเพราะจำใครแทบไม่ได้แต่แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อผมขึ้นมา เธอคือเพื่อนอีกคนของผมในวัยเด็ก เรานั้งคุยกันได้สักพักผมก็ถามถึงเพื่อนที่เป้นรักแรกของผมหลังจากที่ถามเพื่อนของผมก็เงียบไปผมก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วคิดว่ารักแรกของผมมันเป็นแค่ฝันไปเอง แต่เรายังคุยกันไปทันจบผมก็ต้องกลับอย่างกระทันหัน หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งแอดเฟสผมมาเธอหน้าตาคุ้นมากแต่ผมก็คงคิดว่าไม่ใช่ ผมก็เลยติดต่อรองถามเพื่อนของผมดุว่ารู้จักผุ้หญิงคนนี้ไหมแล้วผมได้ถามต่อว่าแล้วAละมีตัวตนอยู่หรือป่าว เพื่อนของผมเธอก็ได้ตอบกลับมาว่าผู้หญิงคนนั้นแหละคือAความรู้สึกผมดีใจจนพูดไม่ออกเราได้คุยกันสักพักก่อนที่ผมจะพูดความในใจออกไป โดยที่ไม่ได้คิดไปว่าผมก็มีแฟนอยู่แล้ว ผมเริ่มใส่ใจแฟนน้อยลงแอบนอกใจ สุดท้ายก่อนที่แฟนผมจะรู้ว่าผมมีคนอื่นเราก็เลิกลากันไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็ได้ใช่เวลาอยู่กับAหลังจากได้Aมาเป็นแฟนผมก็เริ่งบังคับให้เธอเป็นแบบที่ผมต้องการแต่ที่แปลกคือเธอไม่เคยยอมใครแต่เธอก็ทำตามผมมาโดยตลอดอาจเพราะผมเป็นแฟนคนแรกของเธอผมสอนทุกอย่างให้เธอให้มองคนยังไงแบบไหนใครเจ้าชู้จะได้ไม่โดนหลอก เธอคอยใส่ใจดุแลผมทุกอย่างแต่เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อผมเริ่มสนใจผู้หญิงคนอื่น เมื่อเธอรู้แทนที่จะต่อว่าผมเธอกับถามผมว่าเธอไม่ดีตรงไหนเธอผิดอะไรผมถึงทำแบบนี้เธอบอกถ้ากลับมาจะไม่ถือโทษโกรษอะไรเธอให้ผมเลือกเองทุกๆอย่างแต่ผมกลับไม่อาจให้คำตอบกลับเธอได้ จนกะทั้งเธอได้เลือกที่จะหายไปแต่ในตอนนั้นผมก็ไม่ได้ตามหรือขอโทษอะไรเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอในใบหน้าเธอมีเพียงคายน้ำตา แต่ผมกลับเฉยชาไม่รู้สึกอะไร เธอเคยบอกว่าเธอได้ผมมาเพราะแย่งคนอื่นมาเธอก้คงจะเสียไปแบบที่ได้มา และแล้วเธอก็ได้หายไปจากชีวิตผม ผมก้ได้เริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงที่ผมแอบสนใจ แต่ผมก็แอบติดตามAอยู่เป็นพักๆจนกะทั้งผมเริ่มไม่ค่อยสนใจเธอแล้วผมหลงคิดว่าตัวเองทำใจได้แล้วผมจึงผู้กับผู้หญืงที่ผมสนใจมาหลายปีแต่เธอก็ทำผมเสียใจมาโดยตลอดในใจผมคิดมันคงเป็นกรรมที่ผมทำไว้กับAที่เจ็บที่สุดคือผมยังรักเธออยู่นี้แหละครับแต่ตลอดเวลาที่เลิกกันไปผมไม่รู้เลยว่าหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีใครใหม่เลย ผมแอบเอาเฟสเพื่อนผมส่องเฟศAผมได้เลื้อนอ่านตลอดหลายปีว่าเธอโพสอะไรไปบ้างผมจึงได้รุ้ว่าผมได้เสียคนรักผมที่สุดไปแล้ว ผมก็ได้ติดต่อเธอไปเพื่อที่จะขอโทษในสิ่งที่ทำลงไปในวันนั้น เธอเพี่ยงตอบมาว่า รักมากแค่ไหนพอถึงตอนก็ต้องจบ ผมอยากได้โอกาศทั้งที่ไม่สมควรได้ผมไม่ได้เอ่ยปากขอไปหรอก เพราะทุกอย่างที่ทำลงไปมันเกินจะอภัยผิดที่ผมมันโง่ไม่เห็นค่าของความรักของเธอ ความทรงจำเกี่ยวกับเธอมันคิยตามหลอกหลอนผมมาตลอดหลายปี ทุกครั้งที่คิดถึงAน้ำตาไอ้โง่มันก็ไหลออกมา ได้แตาเคยคิดว่าคนที่เขารักกันแล้วต้องจากร้องไหร้จะเป้นจะตายมันติ้งต๋อง จนได้มาเจอกับตัวเองว่ามันทรมาณแค่ไหน จนเมื่อไม่นานมานี้และแล้วเธอก็ได้พบเจอรักไหม คือผมก็อยากจะบอกว่าผมดีใจด้วยนะที่ได้เจอรักดีๆแต่ก็ไม่อยากโกหกตัวเองว่าใจผมมันโครตทรมาณเลย ผมกลัวว่าคนใหม่จะทำเธอเสียใจ แล้วความทรมาณมันก็ขึ้นเพราะคนที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดทรมาณมันคือผมเองทั้งที่มีโอกาศที่จะได้ดูแลเธอมากกว่าใครแต่ก็ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่แอบเห็นเธอเสียใจผมแทบจะร้องไห้ ได้แต่คิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ทำแบบนั้นลงไปเธอคงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ ผมมันเลวเองทุกอย่างมันก็สมควรแล้วที่ต้องทรมาณแบบนี้ ในวันที่เธอรักผมแม้นแต่เงินบาทเดียวผมก็ไม่มีเธอก็ร่วมทุกษ์กับผมมาโดยตลอดแม้ไม่มีอะไรแต่ผมก็มีความสุขทั้งที่เธอก็สวยขนาดนั้นแต่ทำไมเธอถึงเลือกผม
แต่ทำไมผมถึงไม่เห็นค่าขอเธอในวันนี้ผมมีทุกอย่างยกเว้นความสุขกับคนที่ผมรัก มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตผมมากมายแต่ผมมองไม่เห็นว่าจะมีใครรักผมอยู่ถ้าในวันหนึ่งผมไม่เหลืออะไร หรือคนที่จะรักผมเหมือนAในช่วงชีวิตสั้นๆของผมจะผ่านเข้ามาแค่คนเดียวและมันก็ได้ผ่านไปแล้ว ผมคงไม่อาจเอาเธอกลับมามีแค่เดียวที่ทำให้ผมต้องสู้ต่อไปคือสัญญากับAว่าถ้าวันหนึ่งเราเลิกกัน ผมจะยังเข้มแข็งเดินต่อไปแต่ผมอยากบอกเธอว่าผมโกหกที่เคยบอกไปว่าผมไหวผมทำได้แค่ลืมผู้หญิงคนหนึ่งคงไม่อยาก แต่ในวันนี้ผมลืมไม่ได้ก้าวต่อไม่ไหว อยากจะฝากคำขอโทษ ความรุ้สึกในตอนนี้ไปให้ถึงเธอแต่รุ้ทั้งรู้ว่า0+1=1ก็ยังอยากให้มันเท่ากับ2ให้สองเราได้กลับมาพบกันอีกให้ฉันได้แข้ไขหน่อยได้ไหมในวันนี้ฉันยอมเธอทุกอย่างกลับมาได้ไหม ผมยอมให้ด่าให้ตราหน้าว่าเลว
เพราะความรุ้สึกแบบนี้ผมไม่อยากพบเจออีกต่อไปแล้ว แต่สุดท้ายมันก็เป็นได้เพียงความหวังลมๆแล้งๆ เพราะเธอได้เลือกเดินต่อไปกับคนที่เธอรัก ส่วนผมในตอนนี้ก็คงชดใช่กรรมกับสิ่งที่ทำลงไป ผมอยากจะฝากถึงผู้ชายผู้หญิงหลายๆคนถ้าคุณกำลังคิดไม่เซื่อกับคนที่คุณหรือกับคนที่รักคุณอย่าทำเลยครับความทรมาณกับสิ่งที่จะตามมาที่หลังคุณไม่อยากเจอหรอก คู้ไหนที่รักกันดีก็รักษาไว้ดีๆนะเพราะยังมีอีกหลายคนที่อิจฉาความรักของพวกคุณสองคนอยู่
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
รักมีคำว่าสายไปหรือ ป่าว?
คือ ผมมีความรู้สึกทั้งรักคิดถึงและผิดโดยที่บอกใครไม่ได้ เมื่อหลายปีก่อนผมได้มีโอกาศได้พบกับรักแรกตั้งแต่สมันยังเด็กในตอนนั้นมันนานมากจนผมคิดว่ามันเป้นแค่ความฝันเพราะผมได้เจอแต่แค่ตอนเด็กหลังจากนั้นผมก็ต้องย้ายไปอยุ่ที่อื่นและไม่ได้กลับไปที่นั้นเลยหลายปีจนกะทั้งผมได้กลับไปเยี่ยมย่าหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายปี ผมก็ได้ออกไปเดินเล่นผมไม่รู้จักใครเพราะจำใครแทบไม่ได้แต่แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อผมขึ้นมา เธอคือเพื่อนอีกคนของผมในวัยเด็ก เรานั้งคุยกันได้สักพักผมก็ถามถึงเพื่อนที่เป้นรักแรกของผมหลังจากที่ถามเพื่อนของผมก็เงียบไปผมก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วคิดว่ารักแรกของผมมันเป็นแค่ฝันไปเอง แต่เรายังคุยกันไปทันจบผมก็ต้องกลับอย่างกระทันหัน หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งแอดเฟสผมมาเธอหน้าตาคุ้นมากแต่ผมก็คงคิดว่าไม่ใช่ ผมก็เลยติดต่อรองถามเพื่อนของผมดุว่ารู้จักผุ้หญิงคนนี้ไหมแล้วผมได้ถามต่อว่าแล้วAละมีตัวตนอยู่หรือป่าว เพื่อนของผมเธอก็ได้ตอบกลับมาว่าผู้หญิงคนนั้นแหละคือAความรู้สึกผมดีใจจนพูดไม่ออกเราได้คุยกันสักพักก่อนที่ผมจะพูดความในใจออกไป โดยที่ไม่ได้คิดไปว่าผมก็มีแฟนอยู่แล้ว ผมเริ่มใส่ใจแฟนน้อยลงแอบนอกใจ สุดท้ายก่อนที่แฟนผมจะรู้ว่าผมมีคนอื่นเราก็เลิกลากันไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็ได้ใช่เวลาอยู่กับAหลังจากได้Aมาเป็นแฟนผมก็เริ่งบังคับให้เธอเป็นแบบที่ผมต้องการแต่ที่แปลกคือเธอไม่เคยยอมใครแต่เธอก็ทำตามผมมาโดยตลอดอาจเพราะผมเป็นแฟนคนแรกของเธอผมสอนทุกอย่างให้เธอให้มองคนยังไงแบบไหนใครเจ้าชู้จะได้ไม่โดนหลอก เธอคอยใส่ใจดุแลผมทุกอย่างแต่เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อผมเริ่มสนใจผู้หญิงคนอื่น เมื่อเธอรู้แทนที่จะต่อว่าผมเธอกับถามผมว่าเธอไม่ดีตรงไหนเธอผิดอะไรผมถึงทำแบบนี้เธอบอกถ้ากลับมาจะไม่ถือโทษโกรษอะไรเธอให้ผมเลือกเองทุกๆอย่างแต่ผมกลับไม่อาจให้คำตอบกลับเธอได้ จนกะทั้งเธอได้เลือกที่จะหายไปแต่ในตอนนั้นผมก็ไม่ได้ตามหรือขอโทษอะไรเลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอในใบหน้าเธอมีเพียงคายน้ำตา แต่ผมกลับเฉยชาไม่รู้สึกอะไร เธอเคยบอกว่าเธอได้ผมมาเพราะแย่งคนอื่นมาเธอก้คงจะเสียไปแบบที่ได้มา และแล้วเธอก็ได้หายไปจากชีวิตผม ผมก้ได้เริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงที่ผมแอบสนใจ แต่ผมก็แอบติดตามAอยู่เป็นพักๆจนกะทั้งผมเริ่มไม่ค่อยสนใจเธอแล้วผมหลงคิดว่าตัวเองทำใจได้แล้วผมจึงผู้กับผู้หญืงที่ผมสนใจมาหลายปีแต่เธอก็ทำผมเสียใจมาโดยตลอดในใจผมคิดมันคงเป็นกรรมที่ผมทำไว้กับAที่เจ็บที่สุดคือผมยังรักเธออยู่นี้แหละครับแต่ตลอดเวลาที่เลิกกันไปผมไม่รู้เลยว่าหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีใครใหม่เลย ผมแอบเอาเฟสเพื่อนผมส่องเฟศAผมได้เลื้อนอ่านตลอดหลายปีว่าเธอโพสอะไรไปบ้างผมจึงได้รุ้ว่าผมได้เสียคนรักผมที่สุดไปแล้ว ผมก็ได้ติดต่อเธอไปเพื่อที่จะขอโทษในสิ่งที่ทำลงไปในวันนั้น เธอเพี่ยงตอบมาว่า รักมากแค่ไหนพอถึงตอนก็ต้องจบ ผมอยากได้โอกาศทั้งที่ไม่สมควรได้ผมไม่ได้เอ่ยปากขอไปหรอก เพราะทุกอย่างที่ทำลงไปมันเกินจะอภัยผิดที่ผมมันโง่ไม่เห็นค่าของความรักของเธอ ความทรงจำเกี่ยวกับเธอมันคิยตามหลอกหลอนผมมาตลอดหลายปี ทุกครั้งที่คิดถึงAน้ำตาไอ้โง่มันก็ไหลออกมา ได้แตาเคยคิดว่าคนที่เขารักกันแล้วต้องจากร้องไหร้จะเป้นจะตายมันติ้งต๋อง จนได้มาเจอกับตัวเองว่ามันทรมาณแค่ไหน จนเมื่อไม่นานมานี้และแล้วเธอก็ได้พบเจอรักไหม คือผมก็อยากจะบอกว่าผมดีใจด้วยนะที่ได้เจอรักดีๆแต่ก็ไม่อยากโกหกตัวเองว่าใจผมมันโครตทรมาณเลย ผมกลัวว่าคนใหม่จะทำเธอเสียใจ แล้วความทรมาณมันก็ขึ้นเพราะคนที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดทรมาณมันคือผมเองทั้งที่มีโอกาศที่จะได้ดูแลเธอมากกว่าใครแต่ก็ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่แอบเห็นเธอเสียใจผมแทบจะร้องไห้ ได้แต่คิดว่าถ้าวันนั้นเราไม่ทำแบบนั้นลงไปเธอคงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ ผมมันเลวเองทุกอย่างมันก็สมควรแล้วที่ต้องทรมาณแบบนี้ ในวันที่เธอรักผมแม้นแต่เงินบาทเดียวผมก็ไม่มีเธอก็ร่วมทุกษ์กับผมมาโดยตลอดแม้ไม่มีอะไรแต่ผมก็มีความสุขทั้งที่เธอก็สวยขนาดนั้นแต่ทำไมเธอถึงเลือกผม
แต่ทำไมผมถึงไม่เห็นค่าขอเธอในวันนี้ผมมีทุกอย่างยกเว้นความสุขกับคนที่ผมรัก มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตผมมากมายแต่ผมมองไม่เห็นว่าจะมีใครรักผมอยู่ถ้าในวันหนึ่งผมไม่เหลืออะไร หรือคนที่จะรักผมเหมือนAในช่วงชีวิตสั้นๆของผมจะผ่านเข้ามาแค่คนเดียวและมันก็ได้ผ่านไปแล้ว ผมคงไม่อาจเอาเธอกลับมามีแค่เดียวที่ทำให้ผมต้องสู้ต่อไปคือสัญญากับAว่าถ้าวันหนึ่งเราเลิกกัน ผมจะยังเข้มแข็งเดินต่อไปแต่ผมอยากบอกเธอว่าผมโกหกที่เคยบอกไปว่าผมไหวผมทำได้แค่ลืมผู้หญิงคนหนึ่งคงไม่อยาก แต่ในวันนี้ผมลืมไม่ได้ก้าวต่อไม่ไหว อยากจะฝากคำขอโทษ ความรุ้สึกในตอนนี้ไปให้ถึงเธอแต่รุ้ทั้งรู้ว่า0+1=1ก็ยังอยากให้มันเท่ากับ2ให้สองเราได้กลับมาพบกันอีกให้ฉันได้แข้ไขหน่อยได้ไหมในวันนี้ฉันยอมเธอทุกอย่างกลับมาได้ไหม ผมยอมให้ด่าให้ตราหน้าว่าเลว
เพราะความรุ้สึกแบบนี้ผมไม่อยากพบเจออีกต่อไปแล้ว แต่สุดท้ายมันก็เป็นได้เพียงความหวังลมๆแล้งๆ เพราะเธอได้เลือกเดินต่อไปกับคนที่เธอรัก ส่วนผมในตอนนี้ก็คงชดใช่กรรมกับสิ่งที่ทำลงไป ผมอยากจะฝากถึงผู้ชายผู้หญิงหลายๆคนถ้าคุณกำลังคิดไม่เซื่อกับคนที่คุณหรือกับคนที่รักคุณอย่าทำเลยครับความทรมาณกับสิ่งที่จะตามมาที่หลังคุณไม่อยากเจอหรอก คู้ไหนที่รักกันดีก็รักษาไว้ดีๆนะเพราะยังมีอีกหลายคนที่อิจฉาความรักของพวกคุณสองคนอยู่
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ