หลังจากที่พ่อของลูกเขาเลือกทางเดินใหม่ เราก็สู้เองมาตลอด ไม่เคยโทษว่าเขาผิด คิดแค่ว่ามันคือกรรมของเรา แต่พอมาสองปีที่ผ่านมา เริ่มมีปัญหาเยอะแยะวุ่นวายไปหมด บางทีก็สุดที่จะทน ทุกครั้งที่ล้ม พยายามลุกขึ้นมาใหม่หลายครั้งหลายหน ก็ยังไม่ดีขึ้น ที่ปรึกษาก็ไม่มี พูดไม่ออกบอกไม่ถูก มีความคิดมีไอเดีย แต่ไม่มีโอกาศ บางทีก็อยากจะมีใครสักคนที่สามารถพูดได้ทุกเรื่อง อยู่ข้างๆเรา ช่วยเราคิดหาทางแก้ไข่ ให้ผลมันออกมาดีมากกว่าแย่ หนูเหนื่อย!!!! ท้อแล้ว!!!! ไม่ไหวแล้ว!!!! ทำได้แค่ตั้งสติ และอดทน !!!!!!
บางทีก็เหนื่อยเกินไป ในช่วงชีวิตขาลง จะทำไงก่อนดี