เรื่องของเรื่องคือ ผมคบกับแฟนตอนม.6 ซึ่งเธออยู่ม.5 หลังจากผมจบก็ไปเรียนอยู่อีกที่เราก็ห่างกันพอสมควร จนวันนึงผมมาจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับครูฝึกสอนที่โรงเรียน กว่าจะมารู้ก็ผ่านไปนานพอสมควรอยู่ครับ เรื่องครูคนนี้ผมได้ยินมาพรางๆ เวลาเพื่อนเค้าแซวเค้าเรื่องนี้ ผมก็ถามเค้าว่าครูคนนี้คือใครทำไมได้คุยกันเค้าก็บอกผมว่าเค้ากับครูคนนั้นแค่ปรึกษากันแบบครูอาจารย์ ด้วยความไว้ใจผมจึงไม่คิดอะไร จนมารู้ทีหลังว่าเค้าคุยกันแบบลึกซึ้ง ใช้คำแทนกันว่าเค้ากับตัวเองบอกรักกันทุกวัน แถมยังเคยไปหากับถึงห้องหอ ซึ่งครูคนนี้ก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่มาแอบคุยกับแฟนผม แฟนผมก็มีผมอยู่แต่ก็แอบคุยกับครูคนนี้ หลังจากรู้เรื่องผมก็แอบๆถามเค้าอีกครั้งว่าคุยกับครูคนนั้นแบบไหน เค้าก็บอกแบบเดิมว่าคุยปรึกษาแบบครูอาจารย์ ผมจึงส่งรูปภาพแชทที่เค้าคุยกับครูคนนั้นให้เค้าดู เค้าจึงบอกกลับมาว่าอารมณ์ชั่ววูบเพราะตอนนั้นทะเลาะกับผมอยู่แล้วครูคนนี้ทักมา(จริงๆแล้วมีอีกสองคนที่เค้าแอบคุยแต่ไม่ได้คุยกันเกินเลยผมเลยไม่คิดอะไร) ซึ่งเรื่องที่เราทะเลาะกันส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยทั้งนั้น (แบบเรื่องหยุมหยิมประมาณนั้นนะครับ) เค้าก็ขอร้องให้ผมคบกับเค้าต่อเค้าบอกว่าเค้ารักผมมาก ตอนนั้นผมเจ็บมากครับ ผมบอกเค้าไปว่าผมจะคบกับเค้าต่อก็ได้แต่ผมจะอยู่แค่ตัวผมจะไม่มีใจให้เค้า เค้าก็ตอบตกลง ตอนนั้นผมคิดว่าผมไม่รักเค้าแล้ว แค่รอให้เค้าจากไปเอง เเต่ตอนนี้เค้ามีความสุขที่ได้คบกับผมต่อ แต่ผมกับทุกทรมารอยู่ตลอด เรื่องนี้วนอยู่ในหัวผม ทำยังไงก็ไม่ลืม ตอนนี้ผมได้แต่มานั้งคิดทบทวนว่าผมทำถูกแล้วหรอ เวลาผมอยู่ต่อหน้าเค้าผมจะไม่แสดงอาการ จะทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำ ผมอึดอัดมากครับตอนนี้ แต่ผมกลับทิ้งเค้าไม่ได้ ผมได้แต่รอให้เค้าเจอคนใหม่แล้วทิ้งผมไป
อารมณ์ชั่ววูบทำให้คนรักกันแอบไปมีคนอื่นได้เลยหรอครับ