สวัสดีค่ะ มีใครเป็นแบบเรามั้ยคะ
เราสนิทกับคนยากมากๆถ้าได้สนิทจะเป็นคนละคน..
เราอายุห่างกับแฟน11ปี เราอายุน้อยกว่าแฟน เราเคยอยู่คนละจังหวัดกับแฟน ตอนนี้แฟนได้ย้ายมาอยู่กับเรา แต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูก ก่อนที่เจอแฟนเราพูดน้อยเพราะนิสัยเราเป็นแบบนี้ แบบไม่เคยเอ่ยปากว่าต้องการอะไรยังไง จนตอนนี้ได้สนิทกับแฟนนิสัยเราร่าเริงพูดมากเพราะได้สนิทแล้ว ก็ใช้เวลาสมควร
แต่เมื่อไม่นานมานี้ แฟนได้พาเราไปหาเพื่อนฝูงและครอบครัวของเขา เรารู้สึกไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง จนแฟนว่าเราเข้ากับใครไม่ได้ แต่สำหรับเราคิดว่า ทุกอย่างต้องใช้เวลา แต่เวลานั้นมันแทบจะไม่มีเพราะไม่ได้คุยกันอยู่แล้วอยู่คนละจังหวัด ซึ่งมันทำให้เรานึกน้อยใจเพราะคนเก่าๆเขาเฟรนลี่พูดเก่งแต่หลอกแฟนทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องเงิน แต่เรานิสัยต่างจากแฟนเก่าของเขา เราว่าเราดีหมดยกเว้นไม่เฟรนลี่เข้ากับคนยาก มันทำให้รู้สึกว่า แฟนของเราพูดให้ตัวเราดรอปลงไป เรากลายเป้นคนแปลกไปเลย
เราถามแฟนว่า ถ้าเรานิสัยแบบนี้ เธอจะรับได้มั้ยจะอยู่ด้วยกันได้มั้ย [แค่พูดน้อยขี้อาย เพราะไม่เคยชิน]
แฟนตอบเราว่า ยังไงก็ต้องพูดป่ะ จะอยู่กันรอดไม่รอดไม่รู้ เป็นเรื่องของอนาคต
เราฟังเขาตอบแบบนี้ เรารู้สึกแย่เลยค่ะ มันผิดมากไหมที่เป้นแบบนี้ เราว่าเขาควรรักเราที่เป็นตัวเรานะ ไม่ใช่บังคับให้เป็นแบบนั้นแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึกแย่กว่าคนเก่าๆของเขามากค่ะ
ถ้าเขาเลิกกับเราเพราะเรื่องแบบนี้ในวันข้างหน้า มันเป็นเรื่องที่ผิดนักหนาไหม มันดูเกินไปไหม
พูดน้อยไม่ค่อยพูดขี้อาย แฟนไม่ชอบ
เราสนิทกับคนยากมากๆถ้าได้สนิทจะเป็นคนละคน..
เราอายุห่างกับแฟน11ปี เราอายุน้อยกว่าแฟน เราเคยอยู่คนละจังหวัดกับแฟน ตอนนี้แฟนได้ย้ายมาอยู่กับเรา แต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูก ก่อนที่เจอแฟนเราพูดน้อยเพราะนิสัยเราเป็นแบบนี้ แบบไม่เคยเอ่ยปากว่าต้องการอะไรยังไง จนตอนนี้ได้สนิทกับแฟนนิสัยเราร่าเริงพูดมากเพราะได้สนิทแล้ว ก็ใช้เวลาสมควร
แต่เมื่อไม่นานมานี้ แฟนได้พาเราไปหาเพื่อนฝูงและครอบครัวของเขา เรารู้สึกไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง จนแฟนว่าเราเข้ากับใครไม่ได้ แต่สำหรับเราคิดว่า ทุกอย่างต้องใช้เวลา แต่เวลานั้นมันแทบจะไม่มีเพราะไม่ได้คุยกันอยู่แล้วอยู่คนละจังหวัด ซึ่งมันทำให้เรานึกน้อยใจเพราะคนเก่าๆเขาเฟรนลี่พูดเก่งแต่หลอกแฟนทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องเงิน แต่เรานิสัยต่างจากแฟนเก่าของเขา เราว่าเราดีหมดยกเว้นไม่เฟรนลี่เข้ากับคนยาก มันทำให้รู้สึกว่า แฟนของเราพูดให้ตัวเราดรอปลงไป เรากลายเป้นคนแปลกไปเลย
เราถามแฟนว่า ถ้าเรานิสัยแบบนี้ เธอจะรับได้มั้ยจะอยู่ด้วยกันได้มั้ย [แค่พูดน้อยขี้อาย เพราะไม่เคยชิน]
แฟนตอบเราว่า ยังไงก็ต้องพูดป่ะ จะอยู่กันรอดไม่รอดไม่รู้ เป็นเรื่องของอนาคต
เราฟังเขาตอบแบบนี้ เรารู้สึกแย่เลยค่ะ มันผิดมากไหมที่เป้นแบบนี้ เราว่าเขาควรรักเราที่เป็นตัวเรานะ ไม่ใช่บังคับให้เป็นแบบนั้นแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึกแย่กว่าคนเก่าๆของเขามากค่ะ
ถ้าเขาเลิกกับเราเพราะเรื่องแบบนี้ในวันข้างหน้า มันเป็นเรื่องที่ผิดนักหนาไหม มันดูเกินไปไหม