*ถ้าพิมพ์ตรงไหนผิดขออภัยด้วย
ผมชื่อT(สมมุติ) ตอนนี้อายุ 20 สิ่งที่ผมกำลังจะดล่าคือเรื่องจริงทั้งหมด ระหว่างผมกับเกม เกมคือสิ่งที่ผมชอบและรักที่จะเล่นมัน ผมได้รู้จักเกมตั้งแต่อายุ 11ปีหรือประมาณม.3 มั้งนะ เกมแรกเลยที่เริ่มเล่น ก็คือ counter strike ไม่แน่ใจว่าเวอร์ชั่นไหน 1.3 หรือ 1.6 ตอนนั้นยังเป็นระบบLanอยู่เลย ร้านเกมก็เป็นร้านของญาติ วันนึ่งก็ 3-4 ชั่วโมง และก็ได้รู้จักกับ PB (point bank)ยังไม่เข้าอยู่ในGarenaนะ ทุกเกมแทบจะเป็นเกมออนไลน์หมด ยกเว้นเกมนึ่งที่น่าประทับใจมาก คือ Section 8 ของค่าย Time Gate ซึ่งปัจจุบันล้มละลายไปละ
ผมเริ่มเล่นเกมมาตั้งแต่ตอนนั้นของให้พ่อแม่ซื้อโน๊ตบุคให้ หาเกมจากเพื่อนที่โรงเรียนมาลง ได้รู้จักเกมอื่นมากขึ้น GTA, Need For Speed, War Craft1,2,3 ผมสนุกกับเกมมาก สนุกจนลืมทุกอย่างรอบตัว ชีวิตของนรอบตัว พ่อแม่ทะเลาะกัน จนกระทั่งอย่ากัน รอบตัววุ่นวายมากแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะสุดท้ายแล้วผมก็แค่เด็ก พ่อผมพูดทุกครั้งที่สอนว่า เดี๋ยวโตขึ้นแล้วจะรู้เอง
ช่วงป.5- ม.1เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดที่สุดก็ว่าได้ จนแล้วจนรอดก็มีตัวเลือกใหม่เข้ามาในชีวิตผม “ ย้ายไปอยู่กับป้าไหม” เป็นคำที่ตอมร้องว้าว และก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ทันได้คิด ถ้าจะให้เหตุผลจริงคงจะบอกไปว่า เหตุผลที่ดีที่สุดคือ ผมไม่อยากอยู่เป็นตัวเลือกขั้นกลางของปัญหาระหว่างพ่อและแม่ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ถูกสอนหรืออะไร แต่ผมคิดว่าผมมันก็แค่เด็กผมจะห้ามพวกเค้าได้จริงๆหรอ ในวันที่เค้าทะเลาะกันตีกัน ผมตกลงที่ย้ายเข้ามาในกรุงเทพเพื่อเรียนต่อ
กรุงเทพเมืองที่น่าอัศจรรย์สำหรับบ้านน่าเข้ากรุงอย่างผม ผมย้ายมาตอนม.2 เทอม2 ผมแทบไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลย จนพวกเค้าเริ่มพูดกันเรื่องเกม ช่ายผมเลยคิดว่าผมที่เล่นเกมมาไม่น้อยก็น่าจะลองเปิดหัวข้อสนทนา น่าจะง่ายหน่อย การเข้าสังคมคือหัวข้อที่ผมมั่นใจว่าติกให้เต็มในใบตรวจสอบพฤติกรรมจากครูแนะแนว และการคุยกันก็เรื่อมง่านขึ้นกับเพื่อนๆหลายกลุ่ม ได้รับความช่วยเหลือจากทุก ๆคนในห้อง
ตลอดที่ผ่านมาผมก็เล่นเกมมาตลอดโดยพาะเกมแนวshootingแต่การมีเพื่อนที่ใหม่เค้าก็นำให้ผมรู้จักกับเกมแนวใหม่ที่ผมไม่เคยเล่นนั่นก็คือ LOL(league of legend)เกมแนวMOBAการต่อสู้แบบ5ต่อ5บังคับตัวละครตัวเดียวสู้ร่วมเพื่อน และนั่นทำให้ผมกลับมาสนใจเกมมากขึ้นอีกครั้ง
ทุกวันหลังจากกลับบ้านผมก็จะรีบเปิดโน้ตบุคทันที่ แต่มันก็ไม่ได้ง่ายนัก เพราะป้าที่ผมรู้จักตอนป.1ที่น่ารักตอนนี้ท่านกลายเป็นคนละคนที่ผมเคยรู้จัก ท่านดุด่าแทบตลอดเวลา สอนบ้างบ่นบ้าง การเล่นเกมจึงต้องเล่นเมื่อว่างเท่านั้น แล้วเมื่อไหร่ละที่ว่างก็คงเป็นวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ดังนั่นเมื่อผมยิ่งโตขึ้นจึงเริ่มเปลี่ยนมาเล่นกลางคืนแทน กลางคืนในนที่นี้คือแทบจะตี2ตี3 ตอนนั้นอยู่ ม.4ละ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเกมคือสิ่งที่ผมพยายามมากที่จะพัฒนามันและหวังว่า จะได้ใช้มันหาเงินได้เหตุที่คิดแบบนั้น ก็เป็นเพราะอาชีพสตรีมเมอร์เป็นที่ชื่นชอบของเด็กติดเกมตอนนั้น
ผมเล่นมันจนแทบทิ้งอนาคตของตัวเอง จนเข้าช่วงม.การเตรียมสอบเข้ามมาลัยที่เข้มข้นผม จึงคิดว่ามันจะมีอะไรมีพอเกี่ยวกับเกมได้บ้าง ผมไม่อยากคุยเรื่องนี้กับใครนักหรอก เพราะรอบตัวไม่ว่าพ่อแม่ป้า คงไม่มีใครคิดหรอกว่าเกมมันจะเป็นอาชีพได้ ผมเลยคิดว่าเปลี่ยนเป็นอาชีพที่จะพออยู่รอดได้ในอนาคตดีกว่า ผมเลยบอกกับทุกคนว่า ครู คืออาชีพที่ผมจะเรียน ปัญหาคือและครูอะไรละที่ผมจะเรียน อังกฤษแย่ คณิตศาสตร์ห่วย วิทยาศาสตร์ทิ้งไปได้เลย แต่ผมคิดว่าถ้าจะเอาให้ใกล้เกมหน่อยก็ต้องคอม ครูคอม ศึกษาศาสตร์เอกสารสนเทศ น่าคือสิ่งที่ผมต้องทำให้ได้ และแน่นอนผมทำไม่ได้
คะแนนที่จะใช้ยื่นนั้นมันต่ำกว่าที่มหาลัยแต่ละคณะกำหนดไว้ เมื่อเทียกกับปีก่อนๆ ผมเลยคิดใหม่ถ้าจะให้ติดก็คงต้องเปลี่ยนเป็นครูอย่างอื่น และมันก็จบที่คณะสังคมศาสตร์ เอกประวัติศาสตร์ ระบบTCASปี 2561 รอบที่ 4 เลือก 4 อันดับ ประวัติศาสตร์คือสิ่งที่ใส่มาเผื่อไว้ ในอันดับที่ 2 ส่วนที่เหลื่อคือ ศึกษาศาสตร์เอกสารสนเทศ ผมเรียนประวัติศาสตร์จนตอนนี้กำลังจะ ขึ้นปีสอง ผมเริ่มถามตัวเองหลายครั้งว่านี้คือสิ่งที่ผมต้องการจริง ๆหรอ ครูประวัติศาสตร์ คะแนนห่วยๆ สิ่งที่ผมต้องการมันไม่โอกาสที่จะเป็นไปได้เลยในตอนนี้ ผมต้องทำยังไง ต้องคุยกับใคร ช่วยเเนะนำที ผมเดินต่อไม่ถูกแล้วละ บางทีผมอาจทิ้งอนาคตไปตั้งนานแล้วก็ได้
ผมควรจะเดินอย่างไร
ผมชื่อT(สมมุติ) ตอนนี้อายุ 20 สิ่งที่ผมกำลังจะดล่าคือเรื่องจริงทั้งหมด ระหว่างผมกับเกม เกมคือสิ่งที่ผมชอบและรักที่จะเล่นมัน ผมได้รู้จักเกมตั้งแต่อายุ 11ปีหรือประมาณม.3 มั้งนะ เกมแรกเลยที่เริ่มเล่น ก็คือ counter strike ไม่แน่ใจว่าเวอร์ชั่นไหน 1.3 หรือ 1.6 ตอนนั้นยังเป็นระบบLanอยู่เลย ร้านเกมก็เป็นร้านของญาติ วันนึ่งก็ 3-4 ชั่วโมง และก็ได้รู้จักกับ PB (point bank)ยังไม่เข้าอยู่ในGarenaนะ ทุกเกมแทบจะเป็นเกมออนไลน์หมด ยกเว้นเกมนึ่งที่น่าประทับใจมาก คือ Section 8 ของค่าย Time Gate ซึ่งปัจจุบันล้มละลายไปละ
ผมเริ่มเล่นเกมมาตั้งแต่ตอนนั้นของให้พ่อแม่ซื้อโน๊ตบุคให้ หาเกมจากเพื่อนที่โรงเรียนมาลง ได้รู้จักเกมอื่นมากขึ้น GTA, Need For Speed, War Craft1,2,3 ผมสนุกกับเกมมาก สนุกจนลืมทุกอย่างรอบตัว ชีวิตของนรอบตัว พ่อแม่ทะเลาะกัน จนกระทั่งอย่ากัน รอบตัววุ่นวายมากแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะสุดท้ายแล้วผมก็แค่เด็ก พ่อผมพูดทุกครั้งที่สอนว่า เดี๋ยวโตขึ้นแล้วจะรู้เอง
ช่วงป.5- ม.1เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดที่สุดก็ว่าได้ จนแล้วจนรอดก็มีตัวเลือกใหม่เข้ามาในชีวิตผม “ ย้ายไปอยู่กับป้าไหม” เป็นคำที่ตอมร้องว้าว และก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ทันได้คิด ถ้าจะให้เหตุผลจริงคงจะบอกไปว่า เหตุผลที่ดีที่สุดคือ ผมไม่อยากอยู่เป็นตัวเลือกขั้นกลางของปัญหาระหว่างพ่อและแม่ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ถูกสอนหรืออะไร แต่ผมคิดว่าผมมันก็แค่เด็กผมจะห้ามพวกเค้าได้จริงๆหรอ ในวันที่เค้าทะเลาะกันตีกัน ผมตกลงที่ย้ายเข้ามาในกรุงเทพเพื่อเรียนต่อ
กรุงเทพเมืองที่น่าอัศจรรย์สำหรับบ้านน่าเข้ากรุงอย่างผม ผมย้ายมาตอนม.2 เทอม2 ผมแทบไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลย จนพวกเค้าเริ่มพูดกันเรื่องเกม ช่ายผมเลยคิดว่าผมที่เล่นเกมมาไม่น้อยก็น่าจะลองเปิดหัวข้อสนทนา น่าจะง่ายหน่อย การเข้าสังคมคือหัวข้อที่ผมมั่นใจว่าติกให้เต็มในใบตรวจสอบพฤติกรรมจากครูแนะแนว และการคุยกันก็เรื่อมง่านขึ้นกับเพื่อนๆหลายกลุ่ม ได้รับความช่วยเหลือจากทุก ๆคนในห้อง
ตลอดที่ผ่านมาผมก็เล่นเกมมาตลอดโดยพาะเกมแนวshootingแต่การมีเพื่อนที่ใหม่เค้าก็นำให้ผมรู้จักกับเกมแนวใหม่ที่ผมไม่เคยเล่นนั่นก็คือ LOL(league of legend)เกมแนวMOBAการต่อสู้แบบ5ต่อ5บังคับตัวละครตัวเดียวสู้ร่วมเพื่อน และนั่นทำให้ผมกลับมาสนใจเกมมากขึ้นอีกครั้ง
ทุกวันหลังจากกลับบ้านผมก็จะรีบเปิดโน้ตบุคทันที่ แต่มันก็ไม่ได้ง่ายนัก เพราะป้าที่ผมรู้จักตอนป.1ที่น่ารักตอนนี้ท่านกลายเป็นคนละคนที่ผมเคยรู้จัก ท่านดุด่าแทบตลอดเวลา สอนบ้างบ่นบ้าง การเล่นเกมจึงต้องเล่นเมื่อว่างเท่านั้น แล้วเมื่อไหร่ละที่ว่างก็คงเป็นวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ดังนั่นเมื่อผมยิ่งโตขึ้นจึงเริ่มเปลี่ยนมาเล่นกลางคืนแทน กลางคืนในนที่นี้คือแทบจะตี2ตี3 ตอนนั้นอยู่ ม.4ละ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเกมคือสิ่งที่ผมพยายามมากที่จะพัฒนามันและหวังว่า จะได้ใช้มันหาเงินได้เหตุที่คิดแบบนั้น ก็เป็นเพราะอาชีพสตรีมเมอร์เป็นที่ชื่นชอบของเด็กติดเกมตอนนั้น
ผมเล่นมันจนแทบทิ้งอนาคตของตัวเอง จนเข้าช่วงม.การเตรียมสอบเข้ามมาลัยที่เข้มข้นผม จึงคิดว่ามันจะมีอะไรมีพอเกี่ยวกับเกมได้บ้าง ผมไม่อยากคุยเรื่องนี้กับใครนักหรอก เพราะรอบตัวไม่ว่าพ่อแม่ป้า คงไม่มีใครคิดหรอกว่าเกมมันจะเป็นอาชีพได้ ผมเลยคิดว่าเปลี่ยนเป็นอาชีพที่จะพออยู่รอดได้ในอนาคตดีกว่า ผมเลยบอกกับทุกคนว่า ครู คืออาชีพที่ผมจะเรียน ปัญหาคือและครูอะไรละที่ผมจะเรียน อังกฤษแย่ คณิตศาสตร์ห่วย วิทยาศาสตร์ทิ้งไปได้เลย แต่ผมคิดว่าถ้าจะเอาให้ใกล้เกมหน่อยก็ต้องคอม ครูคอม ศึกษาศาสตร์เอกสารสนเทศ น่าคือสิ่งที่ผมต้องทำให้ได้ และแน่นอนผมทำไม่ได้
คะแนนที่จะใช้ยื่นนั้นมันต่ำกว่าที่มหาลัยแต่ละคณะกำหนดไว้ เมื่อเทียกกับปีก่อนๆ ผมเลยคิดใหม่ถ้าจะให้ติดก็คงต้องเปลี่ยนเป็นครูอย่างอื่น และมันก็จบที่คณะสังคมศาสตร์ เอกประวัติศาสตร์ ระบบTCASปี 2561 รอบที่ 4 เลือก 4 อันดับ ประวัติศาสตร์คือสิ่งที่ใส่มาเผื่อไว้ ในอันดับที่ 2 ส่วนที่เหลื่อคือ ศึกษาศาสตร์เอกสารสนเทศ ผมเรียนประวัติศาสตร์จนตอนนี้กำลังจะ ขึ้นปีสอง ผมเริ่มถามตัวเองหลายครั้งว่านี้คือสิ่งที่ผมต้องการจริง ๆหรอ ครูประวัติศาสตร์ คะแนนห่วยๆ สิ่งที่ผมต้องการมันไม่โอกาสที่จะเป็นไปได้เลยในตอนนี้ ผมต้องทำยังไง ต้องคุยกับใคร ช่วยเเนะนำที ผมเดินต่อไม่ถูกแล้วละ บางทีผมอาจทิ้งอนาคตไปตั้งนานแล้วก็ได้