สวัสดีครับ ผมเป็นเด็ก61 ที่ตอนนี้รู้สึกดาวน์กับตัวเองมากๆ คืออยากจะลาออก แล้วซิ่วไปคณะกับที่เรียนที่ตัวเองอยากเรียนจริงๆ คือที่เรียนทุกวันนี้เป็นเพราะเราพลาดไม่ได้ไปสอบแกทแพท เลยต้องสมัครที่นี่ กับอีกที่นึง ซึ่งอยากเรียนที่นั่นมากกว่า แต่ด้วยค่าเทอมที่สูง ที่บ้านเลยจ่ายไม่ไหว เพราะมีน้องที่ต้องเข้ามหาลัยต่อ[เด็ก62]
[ …อ้อ ลืมบอกครับ ผมอยู่กับป้าสองคนที่รับผมมาเป็นลูกบุญธรรม ที่บ้านเลยมีป้าสองคนที่เป็นคนเลี้ยงดูพวกเรา 100%ครับ]
ตอนนี้ผมรู้สึกดาวน์กับตัวเอง อยากซิ่วและหยุดอ่านหนังสือ ผมคิดว่าผมทำได้ แต่ก็ได้แค่คิด เพราะที่บ้านก็หมดกับผมไปเยอะมากๆ มาตอนนี้ก็ถอยไม่ได้แล้ว ผมไม่มีความภาคภูมิใจหรือรู้สึกโอเคเลยเวลาที่มีคนถามว่าเรียนที่ไหน ผมพยายามเปิดใจ พยายามบิ้วตัวเองแล้วแต่ก็ช่วยได้แปปเดียว ผมอยากจะพูดชื่อคณะที่ผมอยากเรียน ที่ที่ผมอยากได้มากกว่า ผมคงมีความสุขกว่านี้ถ้าเป็นแบบนั้น
…ผมควรทำไงดีครับ ให้ลบความรู้สึกเหล่านี้มันหมดไปและไม่ต้องกลับมาอีก
ขอบคุณครับ
ปล.ที่ที่ผมได้เรียนตอนนี้ตอนสัมภาษณ์เคา้บอกเค้านะให้ทุนผม แต่ก็ไม่ได้ครับ โดนเมินเหมือนไม่รู้จักกันมากก่อนจริงๆครับ เสียใจครับ
ตอนนี้กำลังรู้สึกว่า ตัวเองเรียนเพื่อ คนอื่น แต่ไม่ได้เรียนเพื่อ ตัวเอง ขอทางออกหน่อยครับ
[ …อ้อ ลืมบอกครับ ผมอยู่กับป้าสองคนที่รับผมมาเป็นลูกบุญธรรม ที่บ้านเลยมีป้าสองคนที่เป็นคนเลี้ยงดูพวกเรา 100%ครับ]
ตอนนี้ผมรู้สึกดาวน์กับตัวเอง อยากซิ่วและหยุดอ่านหนังสือ ผมคิดว่าผมทำได้ แต่ก็ได้แค่คิด เพราะที่บ้านก็หมดกับผมไปเยอะมากๆ มาตอนนี้ก็ถอยไม่ได้แล้ว ผมไม่มีความภาคภูมิใจหรือรู้สึกโอเคเลยเวลาที่มีคนถามว่าเรียนที่ไหน ผมพยายามเปิดใจ พยายามบิ้วตัวเองแล้วแต่ก็ช่วยได้แปปเดียว ผมอยากจะพูดชื่อคณะที่ผมอยากเรียน ที่ที่ผมอยากได้มากกว่า ผมคงมีความสุขกว่านี้ถ้าเป็นแบบนั้น
…ผมควรทำไงดีครับ ให้ลบความรู้สึกเหล่านี้มันหมดไปและไม่ต้องกลับมาอีก
ขอบคุณครับ
ปล.ที่ที่ผมได้เรียนตอนนี้ตอนสัมภาษณ์เคา้บอกเค้านะให้ทุนผม แต่ก็ไม่ได้ครับ โดนเมินเหมือนไม่รู้จักกันมากก่อนจริงๆครับ เสียใจครับ