เราอายุ28ละ ปัจจุบันเราทำงานเงินเดือน1หมื่น เราเคยแต่งงานมีครอบครัว แต่ไม่มีลูกเราอยู่กับแฟนได้4ปี แล้วแฟนก็แอบไปมี ผญ.คนอื่นเราเลยเดินออกมาจากชีวิตเขา
หลังจากนั้นมาเรามีหนี้บัตรเครดิตที่เป็นชื่อของเราผ่อนมือถือให้แฟนเราเพิ่งผ่อนให้2เดือนแรก ก่อนเราก็เลิกกัน หลังจากที่เราเลิกกันเราเดินออกมาตั้งต้นชีวิตใหม่ ต้องตะเวนหางานทำใหม่เพราะต้องย้ายมาอยุ่ที่นึง แน่นอนเราตกงานอยุ่2เดือน เราไม่มีงานทำไม่มีเงินใช้ เรามีทองที่ตัวอยู่2บาท เราจำเป็นต้องขาย เพราะเราต้องใช้กินใช้หนี้บัตรและส่งประกันสุขภาพ ส่งกยศ.ทุกเดือน เราไม่ได้ขายหมด2บาทนะ เราขายทีครั้งละ1บาท เพราะเราไม่รุ้จะไปพึ่งพาใครแล้ว เหมือนช่วงนั้นชีวิตล้มเหลวพังทุกอย่าง ตอนนี้เรากับแฟนเก่าเราเลิกกันได้เกือบ2ปีแล้ว ตัดขาดแบบไม่ติดต่ออะไรกันเลย
สิ่งที่อยากพูดว่าชีวิตตอนนี้เหมือนมันจะไม่ไหว เราเหมือนตัวคนเดียวจริงๆนะ เราคิดแล้วร้องไห้ตลอด เราไม่มีที่พึ่งทั้งใจและกายเลย
แต่เราไม่ได้โกรธที่เค้าทิ้งเราไปนะ แต่เราเบื่อตัวเราที่เราเป็นภูมิแพ้แล้วต้องไปหาหมอบ่อยๆ เราเป็นๆหายๆอยุ่แบบนั้น ภายนอกเราร่างกายแข็งแรง บริจาคเลือดตลอด
เดือนนึงเราหักอะไรหมดแล้ว เราเหลือตังใช้4พันต่อเดือน ซึ่งมันพอนะ แต่เราไม่มีเก็บหรอก
แต่พักหลังเราไปหาหมอบ่อยไปครั้งนึงไม่ต่ำกว่าพันเลยเกือบ2พัน เราไปหาหมอคลินิคแล้วมันไม่เบา เราเลยต้องไปหาหมอโรงบาลเอกชน แล้วคนอื่นไม่เคยมารับรู้อะไรกับเรา
เค้าก็ว่าเราใช้ตังค์เก่ง ไม่มีเงินเก็บเลยหรอ
เดือนทั้งเดือนเราแทบไม่เคยกินอะไรอิ่มเลยๆ ตังค์เราไม่เคยพอใช้เราก็ไม่กล้ายืมใครนะ เราก็ไปยืมบัตรเครดิตมาใช้ เงินออกเราก็ส่งที เรามีพี่เรามีน้อง เรามีพ่อเรามีญาตินะ แต่ไม่มีใครสนใจเราเลย บางทีเราอยากมีคนถามเราว่าไหวไหม เหนื่อยไหมกินข้าวมาหรือยัง แต่ไม่มีเลยแม้แต่ให้กำลังใจกัน😥😥
ขอกำลังใจให้ผญ.คนนี้หน่อยนะค่ะ
หลังจากนั้นมาเรามีหนี้บัตรเครดิตที่เป็นชื่อของเราผ่อนมือถือให้แฟนเราเพิ่งผ่อนให้2เดือนแรก ก่อนเราก็เลิกกัน หลังจากที่เราเลิกกันเราเดินออกมาตั้งต้นชีวิตใหม่ ต้องตะเวนหางานทำใหม่เพราะต้องย้ายมาอยุ่ที่นึง แน่นอนเราตกงานอยุ่2เดือน เราไม่มีงานทำไม่มีเงินใช้ เรามีทองที่ตัวอยู่2บาท เราจำเป็นต้องขาย เพราะเราต้องใช้กินใช้หนี้บัตรและส่งประกันสุขภาพ ส่งกยศ.ทุกเดือน เราไม่ได้ขายหมด2บาทนะ เราขายทีครั้งละ1บาท เพราะเราไม่รุ้จะไปพึ่งพาใครแล้ว เหมือนช่วงนั้นชีวิตล้มเหลวพังทุกอย่าง ตอนนี้เรากับแฟนเก่าเราเลิกกันได้เกือบ2ปีแล้ว ตัดขาดแบบไม่ติดต่ออะไรกันเลย
สิ่งที่อยากพูดว่าชีวิตตอนนี้เหมือนมันจะไม่ไหว เราเหมือนตัวคนเดียวจริงๆนะ เราคิดแล้วร้องไห้ตลอด เราไม่มีที่พึ่งทั้งใจและกายเลย
แต่เราไม่ได้โกรธที่เค้าทิ้งเราไปนะ แต่เราเบื่อตัวเราที่เราเป็นภูมิแพ้แล้วต้องไปหาหมอบ่อยๆ เราเป็นๆหายๆอยุ่แบบนั้น ภายนอกเราร่างกายแข็งแรง บริจาคเลือดตลอด
เดือนนึงเราหักอะไรหมดแล้ว เราเหลือตังใช้4พันต่อเดือน ซึ่งมันพอนะ แต่เราไม่มีเก็บหรอก
แต่พักหลังเราไปหาหมอบ่อยไปครั้งนึงไม่ต่ำกว่าพันเลยเกือบ2พัน เราไปหาหมอคลินิคแล้วมันไม่เบา เราเลยต้องไปหาหมอโรงบาลเอกชน แล้วคนอื่นไม่เคยมารับรู้อะไรกับเรา
เค้าก็ว่าเราใช้ตังค์เก่ง ไม่มีเงินเก็บเลยหรอ
เดือนทั้งเดือนเราแทบไม่เคยกินอะไรอิ่มเลยๆ ตังค์เราไม่เคยพอใช้เราก็ไม่กล้ายืมใครนะ เราก็ไปยืมบัตรเครดิตมาใช้ เงินออกเราก็ส่งที เรามีพี่เรามีน้อง เรามีพ่อเรามีญาตินะ แต่ไม่มีใครสนใจเราเลย บางทีเราอยากมีคนถามเราว่าไหวไหม เหนื่อยไหมกินข้าวมาหรือยัง แต่ไม่มีเลยแม้แต่ให้กำลังใจกัน😥😥