เคยเป็นกันไหม? ความรู้สึกที่ไม่เข้าใจตัวเองตอบตัวเองไม่ได้

 เป็นความรู้สึกหลายๆอย่างมาลวมกันในร่างเดียวอะ เหมือนเราเป็นคนคิดมากแล้วมันก็อึดอัดใจ เราแอบนอยด์นะที่เราเป็นที่ปรึกษาของผู้อื่นเยอะแยะคอยรับฟังเรื่องราวต่างๆคอยให้คำแนะนำคนอื่นมากมาย แต่พอเหมือนเป็นทีเรามันช่างเป็นอะไรที่หน้าอึดอัดใจที่สุดเราระบายให้เพื่อนสนิทคนไหนฟังไม่ได้เลยเรามีเพื่อนเยอะ เราฟังคนอื่นเยอะแต่เหมือน0 เพราะบางทีเราเองก็ไม่กล้าที่จะคุยกับใครทั้งทีเรื่องมันก็ไม่ได้ใหญ่โตแต่เรารู้สึกเหมือนเขาไม่อยากฟังอะ เพื่อนที่สนิทสุดก็กวนตีนเกีนไปที่จะระบายเรื่องดราม่าเพราะมันไม่เคยดราม่าอะไรเลย(มีคนแบบนี้ในโลกจริงหรอ)มีจริง,ส่วนเพื่อนที่ชอบปรึกษาเราปะจำนี้เราเคยจะลองระบายอะไรสักอย่างแล้วนะแต่มันฟังที่เราพูดไม่เกีนปะมาณ30วิมันก็ตัดพ้อแต่ชีวิตมันมาให้ฟังเรื่องแฟนไหมเอยเรื่องอะไรต่างๆนาๆของมันและเพื่อนอีกหลายคนที่เราก็ข่อนข้างที่จะกล้าเรามันก็เคยบอกว่ามีอะไรก็ให้เล่าแต่เวลาที่เราทักไปนานๆตอบทีออนก็ไม่ตอบมัยเป็นคนปะเพศชอบดองแชทเราก็เลยเอ่อไม่พูดดีกว่าจากนั้นว่าเราก็ไม่คิดจะปรึกษาเพื่อนๆที่สนิทเราสนิทกันจริงๆค่าเพียงแค่นิสัยอาจจะแตกต่างกันบ้าง เราอึดอัดใจจนเราร้องไห้กับแม้แต่เลื่องเล็กน้อยเห่อมันเหนื่อยจริงๆนะคะเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆเลยทั้งทีก็มี ยิ่งเราความอดทนต่ำแต่ต้องพยามเนยยิ่งเหนื่อยทุกๆครั้งๆที่เราเจอเรื่องน้อยหรือใหญ่เราทำได้แค่เงียบเราเก็บเอามันไปคิด พอมีเรื่องใดที่มากะทบจิดใจที่ทำให้เราอึดอัดใจเราทนไม่ได้เลยเราร้องไห้ตลอดเลยน้ำตาช่วยเราได้จริงๆ จะทำยังไงดี มันดีแล้วใช่มั้ยที่เราเก็บไว้คนเดียวเราโอเคนะถ้าจะต้องเก็บไว้คนเดียวแต่ขออย่าให้เราต้องอึดอัดใจมากเกีนไปเลียนะ ก็ทำได้แค่ระบายในนี้ใช่ไหมแต่ยังไงมันก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง อาจเหมือนคนบ้านะแต่ใครไม่มายืนอยู่จุดเดียวกันกันไม่มีวันเข้าใจหรอก.