คือออฟฟิศเราเป็นแบบไม่มีที่นั่งประจำ
พนักงานจะสามารถนั่งตรงไหนก็ได้
หิ้วโน๊ตบุ๊คเครื่องเดียวตะลอนๆไปได้ทั่ว นั่งตามใจชอบ
เปลี่ยนไปเรื่อยๆในแต่ละวัน หรือใครจะนั่งที่เดิมก็ได้
แล้วคือส่วนใหญ่หลายๆคนก็นั่งกันที่เดิมๆแหละ
อย่างเราจะนั่งที่เดิมทุกวัน บางวันเราไปเร็ว บางวันก็ไปช้า แต่ที่ตรงนั้นก็ยังว่างตลอด เราก็เลือกนั่งที่เดิมมันสบายดี ทีนี้คือข้างเราเป็นผู้ชายคนนึง ที่มานั่งที่เดิมเหมือนกันประจำ มันพอเหมาะพอเจาะที่เรานั่งด้วยกันตลอด แต่ไม่เคยคุยกันเลย คือออฟฟิศพนักงานเป็นพัน
ไม่ได้รู้จักกันหมดอะ อันนี้ก็เหมือนวนเวียนมานั่งด้วยกัน
เลยเหมือนไม่มีอะไรคุยกัน แม้แต่ทักทาย
จริงๆอยากเริ่มทักก่อน แต่เก้ๆกังๆยังไงไม่รู้
คือรู้สึกแบบ เฮ๊ย มันต้องคุยกันบ้างดิ
ตรงโต้ะนั้นนั่งกันเป็นสิบคน เราคุยทุกคน
แต่คนนี้...ที่นั่งติดกันแท้ๆ....
จริงๆก็คือเราว่าใจเราคิดไม่ซื่อ มันเลยแบบไม่กล้าคุย
แต่กับคนอื่นเราคุยไปทั่วเลย ขิงข่ามาก เพราะเราไม่ได้คิดอะไร 55555 วงวารตัวเองจัง
ใครช่วยแนะนำหน่อย ทำไงดีคะ
ไม่รู้จะเริ่มคุยกับคนที่นั่งข้างๆในออฟฟิศยังไง
พนักงานจะสามารถนั่งตรงไหนก็ได้
หิ้วโน๊ตบุ๊คเครื่องเดียวตะลอนๆไปได้ทั่ว นั่งตามใจชอบ
เปลี่ยนไปเรื่อยๆในแต่ละวัน หรือใครจะนั่งที่เดิมก็ได้
แล้วคือส่วนใหญ่หลายๆคนก็นั่งกันที่เดิมๆแหละ
อย่างเราจะนั่งที่เดิมทุกวัน บางวันเราไปเร็ว บางวันก็ไปช้า แต่ที่ตรงนั้นก็ยังว่างตลอด เราก็เลือกนั่งที่เดิมมันสบายดี ทีนี้คือข้างเราเป็นผู้ชายคนนึง ที่มานั่งที่เดิมเหมือนกันประจำ มันพอเหมาะพอเจาะที่เรานั่งด้วยกันตลอด แต่ไม่เคยคุยกันเลย คือออฟฟิศพนักงานเป็นพัน
ไม่ได้รู้จักกันหมดอะ อันนี้ก็เหมือนวนเวียนมานั่งด้วยกัน
เลยเหมือนไม่มีอะไรคุยกัน แม้แต่ทักทาย
จริงๆอยากเริ่มทักก่อน แต่เก้ๆกังๆยังไงไม่รู้
คือรู้สึกแบบ เฮ๊ย มันต้องคุยกันบ้างดิ
ตรงโต้ะนั้นนั่งกันเป็นสิบคน เราคุยทุกคน
แต่คนนี้...ที่นั่งติดกันแท้ๆ....
จริงๆก็คือเราว่าใจเราคิดไม่ซื่อ มันเลยแบบไม่กล้าคุย
แต่กับคนอื่นเราคุยไปทั่วเลย ขิงข่ามาก เพราะเราไม่ได้คิดอะไร 55555 วงวารตัวเองจัง
ใครช่วยแนะนำหน่อย ทำไงดีคะ