เรื่องมีอยู่ว่า...
คือเราเป็นคนตรงสุดยอดค่ะ ในหัวมักจะคิดเสมอว่าอยากพูดออกมาตรงๆว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า มันยืนยาวกว่าอะไรประมาณนี้
ส่วนตัวเราทำได้จริงๆ เพราะอย่างคนเก่าที่เคยคุยด้วย ทุกวันนี้ถึงแม้จะไม่ได้เจอ แต่พอเจอมาเจอกันจริงๆเราทำใจได้แล้ว คุยเฮฮาเหมือนเดิม ชีวิตใครชีวิตมัน คนละเส้นทางอย่างชัดเจน (และในอดีตเราก็มีพูดเคลียร์ความรู้สึกกันแบบหมดเปลือกแบบไม่ติดค้าง ซึ่งเราก็พอใจค่ะ)
กับคนที่เราอยากปฏิเสธตอนนี้ คือ พี่เค้าเป็นคนดีค่ะ และน่าจะยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน เป็นคนละเอียด อบอุ่น พูดน้อยในที่สาธารณะ แต่พักหลังกับเราเริ่มส่งข้อความมาหาบ่อยมาก และพูดมากขึ้นกว่าปกติ เล่าเรื่องชีวิต นิสัย ความชอบ ครอบครัว อะไรๆให้เราฟังแบบหมดเปลือก คือเป็นคนดีมากๆถึงขั้นเราจะรู้สึกผิดมากๆเลยถ้าทำให้เค้าเสียใจ
รู้จักกันมาได้สักพักใหญ่ๆแล้ว และค่อนข้างมั่นใจว่าเค้ามีใจให้อย่างชัดเจน
เพ่ิ่งเจอกันครั้งล่าสุดเสาร์ที่แล้วเค้าเป็นคนขอนัดเราเป็นการส่วนตัว มีเอาของมาให้ และทุกวันนี้ยังไลน์มาหาแบบหยอดหวานๆอยู่
สมัยก่อนคือเจอกันตามที่ทำงาน เป็นกลุ่มๆมากกว่าค่ะ เลยยังไม่รู้จักลึกซึ้งเท่าวันนี้
เรายอมรับนะ ว่าเราก็เคยมีอ่อยบ้างไรบ้าง แต่ตอนนั้นคืออยากให้โอกาสทั้งเค้าและตัวเราเองด้วย (กับคนเก่ามันก็นานแล้ว คิดว่าน่าจะถึงเวลาเดินหน้าได้สักที) เคยคิดว่ามันจะเป็นความสัมพันธ์ที่เวิร์คค่ะ แต่พอรู้จักมากขึ้น อย่างที่เจอกันครั้งล่าสุดเนี่ยพอเราแยกย้ายกันกลับ สัญชาติญาณความรู้สึกทั้งหลายแหล่มันบอกเราเลยอ่ะว่า คนนี้ไม่ใช่ เราไม่ได้อยากให้เค้าเป็นแฟน
และไม่ใช่ว่าเค้าดีเกินไปไรงี้นะคะ คือเราชอบคนดีค่ะ ไม่ได้ชอบคนเลว อายุอานามก็วัยทำงานแล้ว ไม่อยากให้เค้ามาเสียเวลากับเราซึ่งยังไม่รู้ใจตัวเองแน่ชัดค่ะ เพียงแต่เซ้นส์มันบอกว่ายังไม่ใช่ คบกันไปถ้ารักชอบกันไม่พอ หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกน้อยกว่า สักวันนึงถ้าเจอคนที่ชอบจริงๆก็ไปอยู่ดีค่ะ
ล่าสุดคือเราไม่ได้ตอบไลน์พี่เค้าไป เพราะนั่งคิดคำพูดไม่ออกจริงๆ และไม่อยากให้ความหวังใคร
(เราเองก็เคยตกที่นั่งคล้ายๆกันมาก่อน แบบความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน เกินเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน เพราะคนเก่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่เคยได้บอกออกมาตรงๆ จนเรามารู้ทีหลังเสียความรู้สึกมากค่ะ)
ปรึกษาเรื่องความรักค่ะ ถ้าอยากเป็นเพื่อนที่ดีของผู้ชายมากกว่าจะเป็นแฟน มีวิธีปฏิเสธอย่างไรให้รักษาน้ำใจมากที่สุด
คือเราเป็นคนตรงสุดยอดค่ะ ในหัวมักจะคิดเสมอว่าอยากพูดออกมาตรงๆว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า มันยืนยาวกว่าอะไรประมาณนี้
ส่วนตัวเราทำได้จริงๆ เพราะอย่างคนเก่าที่เคยคุยด้วย ทุกวันนี้ถึงแม้จะไม่ได้เจอ แต่พอเจอมาเจอกันจริงๆเราทำใจได้แล้ว คุยเฮฮาเหมือนเดิม ชีวิตใครชีวิตมัน คนละเส้นทางอย่างชัดเจน (และในอดีตเราก็มีพูดเคลียร์ความรู้สึกกันแบบหมดเปลือกแบบไม่ติดค้าง ซึ่งเราก็พอใจค่ะ)
กับคนที่เราอยากปฏิเสธตอนนี้ คือ พี่เค้าเป็นคนดีค่ะ และน่าจะยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน เป็นคนละเอียด อบอุ่น พูดน้อยในที่สาธารณะ แต่พักหลังกับเราเริ่มส่งข้อความมาหาบ่อยมาก และพูดมากขึ้นกว่าปกติ เล่าเรื่องชีวิต นิสัย ความชอบ ครอบครัว อะไรๆให้เราฟังแบบหมดเปลือก คือเป็นคนดีมากๆถึงขั้นเราจะรู้สึกผิดมากๆเลยถ้าทำให้เค้าเสียใจ
รู้จักกันมาได้สักพักใหญ่ๆแล้ว และค่อนข้างมั่นใจว่าเค้ามีใจให้อย่างชัดเจน
เพ่ิ่งเจอกันครั้งล่าสุดเสาร์ที่แล้วเค้าเป็นคนขอนัดเราเป็นการส่วนตัว มีเอาของมาให้ และทุกวันนี้ยังไลน์มาหาแบบหยอดหวานๆอยู่
สมัยก่อนคือเจอกันตามที่ทำงาน เป็นกลุ่มๆมากกว่าค่ะ เลยยังไม่รู้จักลึกซึ้งเท่าวันนี้
เรายอมรับนะ ว่าเราก็เคยมีอ่อยบ้างไรบ้าง แต่ตอนนั้นคืออยากให้โอกาสทั้งเค้าและตัวเราเองด้วย (กับคนเก่ามันก็นานแล้ว คิดว่าน่าจะถึงเวลาเดินหน้าได้สักที) เคยคิดว่ามันจะเป็นความสัมพันธ์ที่เวิร์คค่ะ แต่พอรู้จักมากขึ้น อย่างที่เจอกันครั้งล่าสุดเนี่ยพอเราแยกย้ายกันกลับ สัญชาติญาณความรู้สึกทั้งหลายแหล่มันบอกเราเลยอ่ะว่า คนนี้ไม่ใช่ เราไม่ได้อยากให้เค้าเป็นแฟน
และไม่ใช่ว่าเค้าดีเกินไปไรงี้นะคะ คือเราชอบคนดีค่ะ ไม่ได้ชอบคนเลว อายุอานามก็วัยทำงานแล้ว ไม่อยากให้เค้ามาเสียเวลากับเราซึ่งยังไม่รู้ใจตัวเองแน่ชัดค่ะ เพียงแต่เซ้นส์มันบอกว่ายังไม่ใช่ คบกันไปถ้ารักชอบกันไม่พอ หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกน้อยกว่า สักวันนึงถ้าเจอคนที่ชอบจริงๆก็ไปอยู่ดีค่ะ
ล่าสุดคือเราไม่ได้ตอบไลน์พี่เค้าไป เพราะนั่งคิดคำพูดไม่ออกจริงๆ และไม่อยากให้ความหวังใคร
(เราเองก็เคยตกที่นั่งคล้ายๆกันมาก่อน แบบความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน เกินเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน เพราะคนเก่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่เคยได้บอกออกมาตรงๆ จนเรามารู้ทีหลังเสียความรู้สึกมากค่ะ)