เมื่อปีก่อนกิจการเสื้อผ้าปีที่2ของเราดีขึ้นมาก จนเราสามารถซื้อรถไว้ใช้เดินทางไปค้าขายได้
ใครจะไปคาดคิดว่าเวลาแค่ไม่กี่เดือน ชีวิตจะเปลี่ยนตากหน้ามือเป็นหลังมือ เหมือนกับขึ้นรถไฟเหาะที่ไต่ระดับช้าๆ แต่พอร่วงลงมาก็แค่ชั่วพริบตาเดียว
ปลายปีที่แล้วเราลงทุนสั่งเสื้อคอเต่าจากจีนมาขายเสริมจากเสื้อผ้าที่เราขายประจำ แต่มันก็ผิดคาดไปหมด ปกติของจะขายดีช่วงเดือนตุลา-ธันวา คือพอหมดฝน ตลาดจะคึกคัก อาจเพราะว่าปีนี้มันไม่หนาวด้วยมั้ง
ตั้งแต่ตุลาจนกระทั่งปีใหม่มานี่ ยอดขายเราไม่ได้เลย พยายามเลขายตัวเก่าออกเพื่อปรับเปลี่ยนสินค้า วิ่งรถออกตลาดรอบนอก กู้เงินมาเพิ่มสินค้าอื่นๆมาขายคู่กัน เช่นเสื้อผ้ามือสองงานป้าย หมวกแฟชั่น รับรองเท้ามาอัพราคาขายแบบไม่สต๊อกก็ทำ ออนไลน์ก็ทำ(โดนค่าโฆษณาอย่างแพงแต่ก็ไปไม่รอด)
เชื่อมั้ยว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เราปรับกลยุทธ์ทุกอย่าง ยอดก็ไม่ได้ตามเป้าแถมกู้เงินดอกรายวันมาต้องจ่ายทุกวันอีก
ค่ารถก็ค้างงวดจะเข้าเดือนที่3 เอามอเตอร์ไซค์เข้าไฟแน๊นซ์ก็ค้า3งวดพอๆกัน ตลอด6-7เดือนมานี้เราใช้เงินเก็บเก่าไปจนหมด จนถึงขึ้นติดลบ หนี้บาน กู้หน้ามาโปะหลัง หวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น
ตอนเดือนเมษาเราก็รู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่เรานะแม่ค้าในตลาดคนอื่นๆก็เริ่มทยอยปิดร้าน ตลาดนัดก็ซบเซา แรกๆก็คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ ว่า"ดีจัง ฉันจะได้ขายแค่ร้านเดียว" สรุปแค่ได้ขายจริงๆ ไม่เคยขายได้เลย ก็อย่างที่รู้ๆกัน เศรษฐกิจมันแย่ด้วย ตลาดนัดมันร้างไปหมด นี่ขนาดเมืองใหญ่นะ เราไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นตลาดเดียวกันกับเมื่อ2ปีก่อน
ก่อนหน้านั้นช่วงปลายมีนา เราพยายามหางานเสริมทำ คิดว่ายังไงก็ยังมีรายได้เข้ามา แต่ด้วยรูปร่าง ด้วยความที่ไม่ได้ทำงานบริษัทที่เข้าระบบ(แบบที่มีประกันสังคม) นายจ้างก็ไม่ค่อยอยากรับ จะไปเสริฟไปทำอย่างอื่นก็ยังไม่ถูกเลือก
พยายามหางานที่สุขภาพหลังเราจะอำนวย ก็ไม่เคยถูกเรียกไปทำเลย สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไปสมัครงานโรงงาน สมัครไว้หลายที่มี1ที่ติดต่อกลับมา ดีใจมาก แต่ถ้าได้คือไปทำงานไกล ต้องปิดกิจการร้าน
ท้อมากเลยตอนนี้หนี้สินก็รุงรังไปหมด เหมือนกับว่าพอจะลืมตาอ้าปากได้บ้าง ก็มาเจออะไรแบบนี้อีก แฟนที่หวังจะพึงพายามลำบาก ทั้งที่เราเคยช่วยเค้าตอนเค้าตกงานก็ดันมาเลิกกัน โทรไปขอความช่วยเหลือยืมเงินแค่1000ยังไม่ได้ ซึ่งจริงๆเค้าติดหนี้เราหลายหมื่นต้องคืนเราด้วยซ้ำ
งานโรงงานเค้าว่าถ้าทำโออาจจะได้เดือนละ15,000-18,000 มาคำนวนดู ยากมากที่จะจัดการบริหารหนี้ได้โดยเร็ว
มอไซค์ 3งวด ประมาณ(1,800*3)+ค่าติดตาม ตีไป 5800
รถยนต์ 4,500 * 3 + ค่าติดตาม รวมๆ 14,000
หนี้นอกระบบเจ้าที่1 20,000+4,000 อันนี้ยอดไม่เพิ่มคงที่แค่นี้ทยอยจ่าย2-3 เดือน
หนี้นอกระบบเจ้าที่2 13,500 อันนี้จ่ายดอกรายเดือนร้อยละ10% 1350 พอถูไถไป
บัตรกดเงินสดรูดเต็มวงเงินอีก20,000 จ่าแต่ขั้นต่ำมา2-3เดือนแล้ว
ค้างเพื่อนซึ่งไม่รีบ 3000+1000+5000+5000 ใน5,000หลังคือยืมเพื่อนมาติดตัวไปทำงานกับซื้อกางเกงกับเสื้อสำหรับใส่เข้าโรงงาน(ชุดตัวในเสื้อตัวนอกโรงงานแจก)เอาไว้กินไว้ใช้ แบ่งให้แม่ติดตัว
เรามีโอกาสจะฟื้นมั้ยคะ ถ้าจะฆ่าตัวตายก็สงสารตัวเองที่ยังไม่เคยไปญี่ปุ่น กับกินล็อปเตอร์เลย ฮือๆๆ
เวลาแค่ครึ่งปีจากพอมีจะกินก็กลายเป็นหมดตัว...จะฆ่าตัวตายก็สงสารตัวเอง(รก,ระบาย)
ใครจะไปคาดคิดว่าเวลาแค่ไม่กี่เดือน ชีวิตจะเปลี่ยนตากหน้ามือเป็นหลังมือ เหมือนกับขึ้นรถไฟเหาะที่ไต่ระดับช้าๆ แต่พอร่วงลงมาก็แค่ชั่วพริบตาเดียว
ปลายปีที่แล้วเราลงทุนสั่งเสื้อคอเต่าจากจีนมาขายเสริมจากเสื้อผ้าที่เราขายประจำ แต่มันก็ผิดคาดไปหมด ปกติของจะขายดีช่วงเดือนตุลา-ธันวา คือพอหมดฝน ตลาดจะคึกคัก อาจเพราะว่าปีนี้มันไม่หนาวด้วยมั้ง
ตั้งแต่ตุลาจนกระทั่งปีใหม่มานี่ ยอดขายเราไม่ได้เลย พยายามเลขายตัวเก่าออกเพื่อปรับเปลี่ยนสินค้า วิ่งรถออกตลาดรอบนอก กู้เงินมาเพิ่มสินค้าอื่นๆมาขายคู่กัน เช่นเสื้อผ้ามือสองงานป้าย หมวกแฟชั่น รับรองเท้ามาอัพราคาขายแบบไม่สต๊อกก็ทำ ออนไลน์ก็ทำ(โดนค่าโฆษณาอย่างแพงแต่ก็ไปไม่รอด)
เชื่อมั้ยว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เราปรับกลยุทธ์ทุกอย่าง ยอดก็ไม่ได้ตามเป้าแถมกู้เงินดอกรายวันมาต้องจ่ายทุกวันอีก
ค่ารถก็ค้างงวดจะเข้าเดือนที่3 เอามอเตอร์ไซค์เข้าไฟแน๊นซ์ก็ค้า3งวดพอๆกัน ตลอด6-7เดือนมานี้เราใช้เงินเก็บเก่าไปจนหมด จนถึงขึ้นติดลบ หนี้บาน กู้หน้ามาโปะหลัง หวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น
ตอนเดือนเมษาเราก็รู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่เรานะแม่ค้าในตลาดคนอื่นๆก็เริ่มทยอยปิดร้าน ตลาดนัดก็ซบเซา แรกๆก็คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ ว่า"ดีจัง ฉันจะได้ขายแค่ร้านเดียว" สรุปแค่ได้ขายจริงๆ ไม่เคยขายได้เลย ก็อย่างที่รู้ๆกัน เศรษฐกิจมันแย่ด้วย ตลาดนัดมันร้างไปหมด นี่ขนาดเมืองใหญ่นะ เราไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นตลาดเดียวกันกับเมื่อ2ปีก่อน
ก่อนหน้านั้นช่วงปลายมีนา เราพยายามหางานเสริมทำ คิดว่ายังไงก็ยังมีรายได้เข้ามา แต่ด้วยรูปร่าง ด้วยความที่ไม่ได้ทำงานบริษัทที่เข้าระบบ(แบบที่มีประกันสังคม) นายจ้างก็ไม่ค่อยอยากรับ จะไปเสริฟไปทำอย่างอื่นก็ยังไม่ถูกเลือก
พยายามหางานที่สุขภาพหลังเราจะอำนวย ก็ไม่เคยถูกเรียกไปทำเลย สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไปสมัครงานโรงงาน สมัครไว้หลายที่มี1ที่ติดต่อกลับมา ดีใจมาก แต่ถ้าได้คือไปทำงานไกล ต้องปิดกิจการร้าน
ท้อมากเลยตอนนี้หนี้สินก็รุงรังไปหมด เหมือนกับว่าพอจะลืมตาอ้าปากได้บ้าง ก็มาเจออะไรแบบนี้อีก แฟนที่หวังจะพึงพายามลำบาก ทั้งที่เราเคยช่วยเค้าตอนเค้าตกงานก็ดันมาเลิกกัน โทรไปขอความช่วยเหลือยืมเงินแค่1000ยังไม่ได้ ซึ่งจริงๆเค้าติดหนี้เราหลายหมื่นต้องคืนเราด้วยซ้ำ
งานโรงงานเค้าว่าถ้าทำโออาจจะได้เดือนละ15,000-18,000 มาคำนวนดู ยากมากที่จะจัดการบริหารหนี้ได้โดยเร็ว
มอไซค์ 3งวด ประมาณ(1,800*3)+ค่าติดตาม ตีไป 5800
รถยนต์ 4,500 * 3 + ค่าติดตาม รวมๆ 14,000
หนี้นอกระบบเจ้าที่1 20,000+4,000 อันนี้ยอดไม่เพิ่มคงที่แค่นี้ทยอยจ่าย2-3 เดือน
หนี้นอกระบบเจ้าที่2 13,500 อันนี้จ่ายดอกรายเดือนร้อยละ10% 1350 พอถูไถไป
บัตรกดเงินสดรูดเต็มวงเงินอีก20,000 จ่าแต่ขั้นต่ำมา2-3เดือนแล้ว
ค้างเพื่อนซึ่งไม่รีบ 3000+1000+5000+5000 ใน5,000หลังคือยืมเพื่อนมาติดตัวไปทำงานกับซื้อกางเกงกับเสื้อสำหรับใส่เข้าโรงงาน(ชุดตัวในเสื้อตัวนอกโรงงานแจก)เอาไว้กินไว้ใช้ แบ่งให้แม่ติดตัว
เรามีโอกาสจะฟื้นมั้ยคะ ถ้าจะฆ่าตัวตายก็สงสารตัวเองที่ยังไม่เคยไปญี่ปุ่น กับกินล็อปเตอร์เลย ฮือๆๆ