แต่เรื่องแบบนี้โอเครไมคับ😁

เรื่อง......แค่คิดก็หมดหวัง

วันหนึ่งผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งบนโลกออนไลน์ เธอมีหน้าตากลมๆ ขาวๆซิ่มๆผมได้ถามชื่อเค้าผู้หญิงคนนั้น เค้าชื่อโบ เราได้พูดคุยกันนิดหน่อยก่อนที่ผมจะรีบไปทำงาน และผมก็ขอไลน์ของโบไว้ พอเพิ่มเพื่อนกันเสร็จผมก็รีบไปทำงาน 

      เช้าวันต่อมาผมก็เข้าไปดูในไลน์ของโบ เค้าได้พร่ำเพ้อ คร่ำครวญ ถึงผู้ชายคนนึงอย่างมากมายเหมือนคนอกหัก ความคิดผมที่จะจีบโบนี้เปลี่ยนไปทันที เหมือนเค้าจะมีความทุกข์มากๆ การที่เข้าไปจีบตอนนี้ดูเหมือนจะหมดหวังเสียตั้งแต่ตอนคิดแล้ว ผมก็ทักทายแค่คำสองคำแล้วก็เงียบกันไป วันเวลาผ่านไปเนิ่นนานที่ผมไม่ได้คุยหรือทักทายเค้าไปเลย

จนมาวันนึง วันที่ผมนั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศผมได้ดูไลน์ของตัวเองกับรายชื่อเพื่อนและลูกค้าเกือบ 900 id นั่งคัดไปทีละคนจนเจอเทอคนนี้อีกครั้ง ครั้งนี้ผมแปลกใจที่หน้าตาเค้าเปลี่ยนไป ผมคิดว่าเทอคงเอารูปดารานางแบบมาขึ้นไว้เล่นๆ และเราก็เริ่มพูดคุยกันจากที่ลืมกันไปแล้วว่ายังแอดกันไว้อยู่ คุยกันไปได้ไม่นานผมก็เริ่มสัมผัสความหดหู่ที่อยู่ในใจของเธอได้ เธอมีโลกสีดำใบใหญ่ๆ อยู่ในความคิดตลอดเวลา ผมสอบถามจนได้ใจความว่า แฟนคนแรกของโบชื่อบีได้เสียชีวิตลงโดยอุบัติเหตุรถยนต์เหือบสองปีมาแล้วที่ไม่เคยเล่าเรื่องนี้กับใคร และอยู่คนเดียวมาโดยตลอดไม่มีแฟนใหม่ นอนร้องไห้อยู่ทุกๆคืน สำหรับผมมันเป็นเวลาที่ยาวนานมากและต้องร้องไห้อยู่อย่างนั้น  ความคิดที่จะจีบก็หมดไปอีกครั้ง ผมมีความคิดใหม่คือ เอาล่ะเราจะเป็นเพื่อนคุยกับคนนี้ให้เค้าคลายความโศกเศร้า ประสบการณ์ชีวิตของผมที่ผ่านมาก็เคยมีเรื่องเสียใจมากมาย ผ่านมาได้อย่างไรก็เอามาเล่าสู่กันฟัง

      ในทุกๆคืนผมจะโทรหาเธอเพื่อเป็นเพื่อนคุย บางครั้งก็นั่งฟังเธอร้องไห้ อยู่ที่ร้านอาหารแห่งนึงโบมักจะพูดถึงความรัก รักแท้ ความเมตตาในความรักและรักที่ไม่สนใจว่าจะรวยจะจน หล่อไม่หล่อ ขอเพียงไปวัดไปวาได้ก็พอผมได้นำเรื่องของความรักที่ผมเคยประสบพบเจอมาเล่าให้โบฟัง โบก็เป็นผู้ฟังที่ดี ฟังผมเล่าอย่างตั้งใจ ทั้งสมหวังผิดหวังในทุกเรื่องๆที่ผมเล่าล้วนแต่เป็นเรื่องที่ผิดหวังแล้วลุกขึ้นมาสู้กับชีวิต เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง.....ผ่านมาหลายเรื่องราวเรื่องนั้นเรื่องนี้เยอะแยะไปหมด จนครบเดือนกว่าที่ผมคุยกับโบมามีเรื่องอยู่เรื่องนึงเป็นเรื่องราวของเพื่อนชาวเกาหลีเค้าชื่อบิ๊กได้สูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักไปเค้าชื่อแบมทำไห้บิ๊กเองต้องลุกขึ้นมาต่อสู้​กับอดีตที่โศกเศร้า​นั้นไปไห้ได้และบิ๊กก็ทำได้และอยู่กับปัจจุบัน​อย่างมีความสุข​เรื่องนี้เองครับทำให้โบลุกขึ้นมาจากความเศร้าโศก มีกำลังใจที่จะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง โบได้บอกกับผมว่า ถ้าเธอทำใจได้แล้ว ผมคือคนแรกที่เธอจะพิจารณา ผมก็ดีใจที่โบดีขึ้นจากเดิมมากๆ .......ความรักเริ่มก้าวเข้ามาแบ้วหลังจากนั้นไม่นานความรู้สึกดีดีกับการเดินทางผ่านเรื่องร้ายๆมาด้วยกัน ผมก็นัดเจอกับโบ ก่อนจะนัดเจอกันเธอได้เปิดเผยตัวจริงของเธอให้ผมได้รู้ว่า จริงๆแล้วรูปอาซิ่มที่ผมเห็นคือเธอแกล้งแต่งหน้าให้คนเห็นแบบนั้น เพราะไม่ต้องการให้ใครเข้ามาจีบ โบได้ส่งรูปของโบจริงๆให้บิวดู ต้องอุทานออกมาว่าพระเจ้า.....นี่มันนางฟ้าชัดๆ ดาราเกาหลีเลยก็ว่าได้ พอถึงวันนัดผมก็ไปรอพบเธอที่โลตัสรามอินทรา (บ้านผมอยู่พิชัย^^) นัดกัน6โมงเย็น บอวไปถึงก็นั่งรอที่แมค รอจนถึงเวลาหกโมงครึ่งโบก็ยังไม่มา (เข้าใจว่ารถคงติด)  รอจนทุ่มครึ่ง โบยังไม่มา ผมเริ่มโทรหาโบ โบไม่รับสาย โอ้ว....อะไรกันเนี่ย ผมรอจนโลตัสใกล้จะปิด โทรศัพท์ยังคงไม่รับสายเช่นเดิม ผมเดินไปตามทางถนน เดินไปเรื่อยๆด้วยความรู้สึกผิดหวัง เดินไปจนถึงเส้นถนนป่าคลอง ได้สติก็เลยเรียกแท็กซี่กลับมาบ้าน คืนนั้นผมนอนคิดไปต่างๆนาๆ คิดในมุมของโบ ว่าอาจจะมีเรื่องในใจผุดขึ้นมาจนไม่อยากเริ่มต้นอีก ในความเงียบที่กล่อมผมจนหดหู่ได้ที่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง โบโทรมาหาผมแล้วก็พูดกับผมว่าบิวอย่ารอเราอีกเลย เราไม่สามารถเริ่มใหม่กับใครได้ คำพูดนี้มันบ่งบอกให้ผมรู้ในทันทีเลยว่าโบกลับไปจมกับความรู้สึกเดิมๆที่เคยเป็นมาอีก ......................- -"

จากวันนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับโบอีกเลย T_T  @สุวรรณ​รัตน์​