พระนางสัมพุลา (๔)

ด้วยเดชะบารมีนรีรัตน์
ผู้ศรีสัจวาจาอ้าเฉลย
แผลงอิทธิฤทธามาเยาะเย้ย
องค์อินทร์เอ๋ยออกหน้ามาสู้กัน

โอ้เดชะปุญญสิทธิฤทธา
แม้ศิลายังย่นย่อหน่อสวรรค์
จนอินทรร้อนเนตรเหตุใดกัน
จึงรู้ทันอาเพศแห่งเหตุการณ์

ท้าวสักกะสลายกลายร่างทิพย์
หายตัววิบจิตตาธิษฐาน
มาปรากฎกายหยาบปราบยักข์มาร
ขู่ประหารหัวยักข์จักแตกตาย

สตรีนี้มียศปรากฏชัด
ผู้ซื่อสัตย์ยิ่งกว่าหญิงทั้งหลาย
สงบเสงี่ยมเจียมตนคนละอาย
มีฤทธิ์ร้ายดุจไฟร้อนขจรไกล

แน่ะรากษส ยศอสูรตระกูลเจ้า
ช่างมัวเมาขี้ตาจะหาไหน
จงปล่อยนางอย่าขวางทางจะไป
ช่างกระไรยักข์เจ้าชู้ประตูดิน

นางเป็นหญิงมิ่งมิตรสิทธิ์สามี
ถือศักดิ์ศรีในรักหนักดั่งหิน
หากว่าเจ้าจะยึดเยื้อจะเถือกิน
หัวจะบิ่นเจ็ดเสี่ยงเป็นเที่ยงทัณฑ์

อสูรนั้นครั้นฟังคำสั่งห้าม
ทั้งนึกคร้ามมิวายคลายกระสัน
จึงรีบปล่อยถอยห่างจากนางพลัน
องค์อินทร์นั้นจึงจำมั่นมันด้วยตรวน

ครั้นแล้วแคล้วจากยักข์องค์สักกะ
จึงธุระมเหสีมเหศวร
ให้โอวาทราชธิดาอย่าเรรวน
ตามสมควรแล้วลากลับฟ้าอมร

สัมพุลาร่าเริงบันเทิงใจ
พ้นยักข์ภัยรับคำธรรมสั่งสอน
ค่ำมืดแล้วจึงแน่วจราจร
จันทร์สะท้อนชวนกลับจวนวนา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ลำดับนั้น ด้วยเดชอำนาจของพระนาง พิภพของท้าวสักกะหวั่นไหว บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์แสดงอาการร้อนรุ่ม. ท้าวสักกเทวราชจึงทรงแลดู ทรงทราบเหตุการณ์นั้นแล้ว ทรงถือวชิราวุธเสด็จมาโดยด่วน ประทับยืนบนศีรษะของอสูรยักษ์ ตรัสพระคาถานอกนี้ความว่า

หญิงนี้มียศ ประเสริฐกว่าหญิงทั้งหลาย สงบเสงี่ยมเรียบร้อย มีเดชฟุ้งเฟื่องดุจไฟ แน่ะรากษส ถ้าเจ้าจะกินนางนี้ ศีรษะของเจ้าจะแตกออกเจ็ดเสี่ยง เจ้าอย่าทำให้นางเดือดร้อน จงปล่อยไปเสีย เพราะนางเป็นหญิงปฏิบัติสามี.

อสูรฟังดังนั้นจึงปล่อยพระนางสัมพุลา ท้าวสักกเทวราชทรงดำริว่า อสูรนี้พึงกระทำเช่นนี้อีกเป็นแน่ จึงจองจำอสูรนั้นไว้ด้วยตรวนทิพย์ แล้วปล่อยไว้ในภูเขาลูกที่สาม เพื่อจะมิให้มันมาอีกต่อไป แล้วทรงโอวาทราชธิดาด้วยอัปปมาทธรรม แล้วเสด็จสู่ทิพยสถานของพระองค์. ฝ่ายพระนางสัมพุลาราชธิดา ครั้นพระอาทิตย์อัสดงคตแล้ว ได้กลับถึงอาศรมด้วยแสงจันทร์.

: ยังมีต่อ