มีใครเสียใจหรือเสียดายที่สมัยเด็กๆไม่ตั้งใจเรียนบ้าง (มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง)

ขอบอกก่อนว่า เราเกิดปี 2535 อายุ 27 ปี เป็นคนเจนY ที่บอกแบบนี้เพราะเราไม่รู้ที่เราโตมาเป็นแบบนี้ เป็นเพราะระบบการศึกษาในยุคนั้นหรือเป็นเพราะเราทำตัวเองกันแน่

เราเพิ่งมามีปมเมื่อเรียนจบทำงานมาได้ซักพักแล้วคะ  รู้สึกตัวเองเสียเปรียบในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะ เรื่องภาษาอังกฤษ กับ คณิตศาสตร์ (เราเพิ่งมารู้ว่ามันเป็นพื้นฐานในการเพิ่มความสะดวกในการทำงาน) เพิ่งมารู้ซึ้งเอาตอนเรียนจบและเข้าทำงานแล้วว่า การตั้งใจเรียน มันเป็นใบเบิกทาง เพิ่มโอกาศ และช่วยเพิ่มความสะดวกสบายในการทำงานได้มากแค่ไหน ปัจจุบันนี้สำหรับเรา ทำงานอะไรแล้วรู้สึกติดขัดไปหมดเลยค่ะ ปัญหาและสิ่งที่เราเจอเรารู้สึกก้าวข้ามไปลำบากจนถึงก้าวข้ามไปไม่ได้เลย เรารู้สึกว่า รู้งี้สมัยเด็กๆ หน้าจะตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ สมัยเด็กๆ เราไม่ชอบเรียนมัวแต่เล่นสนุก รู้สึกเบื่อ เครียด ในการเรียน สมัยเด็กๆเราไม่ได้เกเรนะแต่แค่เรียนให้มันผ่านๆ ไปวันๆ แล้วไปโฟกัสกับการเล่นสนุกและวันหยุดต่างๆมากกว่า สมัยนั้น พ่อแม่ก็คอยบอกเสมอว่าให้ตั้งใจเรียนนะลูก ตอนนั้นเราเองก็ฟังนะแต่เราไม่ได้ทำตาม เราก็ยังทำตัวแบบเดิม

"พอเข้าสู่ชีวิตการทำงานแล้วทำงานมาได้ซักพักถึงได้รู้ว่าการศึกษานั้นสำคัญแค่ไหน พอเราจะทำงานอะไรก็ติดขัดไปหมดเลย เพราะเรามีความรู้น้อย ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้เราจะตั้งใจเรียนฝึกฝนทักษะต่างๆให้มากๆ แต่ชีวิตจริงเราทำแบบนั้นไม่ได้"

มีใครรู้สึกเสียดายหรือเสียใจแบบเราบ้างคะ 
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
อย่าไปเสียเวลากับอดีตที่ผ่านไปแล้วเลยครับ  ทำในวันนี้ให้ดี พรุ่งนี้ย่อมดีครับ

     อะไรที่เกิดขึ้นไปแล้ว ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้นะครับ    

     ระบบการศึกษาในยุคของคุณ ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากยุคก่อนหน้าคุณ 20 ปี สักเท่าไหร่หรอกครับ  ผมคิดว่า ยุคของคุณมีโอกาสดีกว่ายุคก่อนนี้ ด้วยซ้ำไป  ระบบ internet มีให้ใช้กันแพร่หลายแล้ว จะค้นคว้าหาความรู้ หาข้อมูล ก็หากันได้ง่ายๆ กว่าแต่ก่อนเยอะ  

     เรื่องที่คุณคิดว่าตัวเองมีปม คือเรื่องภาษา  คุณครับ  ยุคก่อนหน้าคุณ นี่  ระดับปริญญาตรี บาง ม.  จบออกมา  ภาษายังป๊อกแป๊กเลยนะครับ  แต่ก็ไม่ใช่ประเด็น สามารถมาศึกษาเพิ่มเติมได้ครับ  


      ชีวิตในห้องเรียน กับชีวิตการทำงาน แตกต่างกันครับ  ทุกมิติเลย  คุณต้องทำความเข้าใจ และหาทางปรับตัวให้ได้  จะยุคไหนก็เหมือนกันครับ กับสภาวะแบบนี้  

      ปัญหาไม่ได้มีไว้ให้ก้าวข้าม หรือ หลบหลีกนะครับ  พุ่งชนมันเข้าไป เดินลุยมันเข้าไป  อยู่กับมันด้วยความเข้าใจ และให้รู้สึกว่ามันคือการทดสอบปลายภาค  เหมือนสมัยเรียนครับ


      อย่าทำตัวเป็นคน "รู้งี้น่า"  นั่น โน่น นี่  เลยครับ   มันเป็นทัศนคติ ที่ห่วยแตก  .....   อะไรที่ผ่านไปแล้ว ก็ปล่อยผ่านไป อย่าเก็บเอามาคิดให้หนักหัว  ทำวันนี้ให้ดี ให้เต็มที่

     เมื่อรู้แล้วว่า การเรียนสำคัญ  กลับไปเรียนที่ชั้นใหม่ กลับไปแก้ไข ก็ไม่ได้   ทำไงดีครับ   ?  

     ค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมในวันนี้เลยครับ ... จัดให้เต็ม ชดเชยกับสิ่งที่ขาดไปในอดีต  แค่นั้นครับ

     ชีวิตการทำงาน ต้องการอะไรมากกว่าเรียนเก่งนะครับ   .... อย่างน้อยๆ ก็ทัศนคติที่ดีต่อการทำงาน และความเป็นมืออาชีพ
ความคิดเห็นที่ 7
นี่เด็กเรียน จบเกียรตินิยม ยังมีบางเวลาที่นึกเสียดายว่าตอนเด็กๆ เราเรียนอย่างเดียว ไม่ได้ฝึก soft skills ให้มากกว่านี้
การเข้าสังคมไม่เก่งก็เป็นอุปสรรคในการทำงานเหมือนกัน

ประเด็นที่จะบอกคือ ไม่มีทางไหนดีที่สุดเป็นสูตรสำเร็จหรอก ได้อย่างเสียอย่างทั้งนั้น
อดีตเราย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ ถ้ารู้ตัวว่าปัจจุบันขาดอะไรก็เริ่มฝึกฝนตั้งแต่ตอนนี้ค่ะ
ความคิดเห็นที่ 4
อายุมากกว่าคุณนิดนึง ทันสอบเอนท์
เป็นรุ่นที่ใช้ GPA 20% เพราะไม่ตั้งใจตอน ม.ปลาย เลยพลาดคณะที่อยากเรียน
ทุกวันนี้เรียนคณะที่ไม่ชอบ ทำงานที่ไม่ชอบ ได้เงินไม่มาก

เกลียดตัวเองทุกวันที่เห็นแก่ความสนุกตอนนั้น ชีวิตพังยันแก่
เจอลูก ๆ หลาน ๆ ญาติจะบอกตลอด ว่าตั้งใจเรียนซะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่