ขออนุญาตเกริ่นเล็กน้อยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาประมาณปีครึ่งแล้วค่ะ ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างจะพัฒนาอย่างรวดเร็วค่ะ หมายถึงว่าเราสนิทกันเร็วมากๆเลยค่ะ เราสามารถจะโคตรเป็นตัวของตัวเองได้เลยเวลาอยู่กับแฟน อารมณ์เหมือนกับว่าอยู่กับเพื่อนเลยอ่ะค่ะ คือตดใส่กันยังได้ ทำอะไรน่าเกลียดๆใส่กันก็ได้ไม่มีความรู้สึกรังเกียจต่อกัน ตอนนี้คือไม่แต่งหน้าทำตัวเหมือนป้าเวลาอยู่กับแฟนก็ยังได้อ่ะค่ะ555

ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันค่ะ อยู่ด้วยกันมาสักพักแล้ว นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เราสนิทกันเร็วมากด้วย ปัญหามันอยู่ตรงที่แฟนเราเค้าไม่มีความโรแมนติกกับเราเลย เราใจเต้นแรงแล้วก็เขินครั้งสุดท้ายคือเมื่อไหร่เราก็จำไม่ได้แล้ว เพราะผ่านมาหลายเดือนมากT T เค้าไม่จู๋จี๋กับเรา ไม่อ่อนโยนกับเรา สายตาแบบที่มองเราด้วยความรู้สึกที่ว่าคนนี้น่ารักจังมันหายไปแล้วค่ะ แต่ก่อนเราจะเห็นสายตาเอ็นดูๆเราจากเค้าบ่อยๆเวลาเราออดอ้อนเค้า

และด้วยความที่เราเคยเป็นผญ.ประเภทที่ว่า ปากแข็งดั่งหินผา เป็นอะไรไม่ยอมบอกแฟน รอให้แฟนระลึกชาติและตรัสรู้ด้วยตนเอง จนทำให้เราเลิกกันแฟนคนเก่าๆมาตลอด กับแฟนคนนี้เราเลยเปลี่ยนตัวเองให้รู้จักพูดมากขึ้น รู้จักบอกสิ่งที่เราต้องการหรือรู้สึกกับเค้า

เริ่มต้นของการพยายามแก้ปัญหาของเราคือ พยายามกลับมาดูแลตัวเอง และทำตัวน่ารักๆกับเค้า อ้อนเค้า มีอ่อยบ้างอะไรบ้าง555 ส่วนมากก็คือไม่สำเร็จ (ลืมบอกเลยค่ะว่าเค้าเป็นคนติดมือถือมาก ชอบเล่นมือถือ เล่นเกม ดูยูทูปนู่นนี่ตลอด) บางครั้งไม่หันมามองเราด้วยซ้ำค่ะ เวลาเราอ้อนหรือเข้าไปกอด นอนเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจ ;—; เราเลยพยายามต่อไปค่ะ!! คราวนี้เราเริ่มรุกมากขึ้นค่ะ บางครั้งพอมีโอกาสที่เหมาะๆ เราถึงกับอ้อนขอให้เค้าจุฟเราด้วยค่ะ คือใส่เต็มที่เท่าที่ทำได้ T^T เริ่มอ้อนด้วยคำพูดประมาณว่า พี่จ๋าทำนู่นนี่ให้หน่อย ทุกครั้งที่ขอเค้าก็ทำให้นะคะ และทำแบบดูมีอารมณ์ร่วมตามปกติ แต่ก็ทำเท่าที่ขอจริงๆแหละค่ะ ไม่มีเพิ่มเติมเลย!! แงง เราพยายามหลายอย่างอยู่นานเป็นเดือนๆ แต่ก็ยังคงเป็นแบบนี้เรื่อยมาค่ะ

ช่วงนี้เราเลยพูดบอกเค้าตรงๆเลยค่ะ แต้ก็บอกด้วยคำพูดดีๆนะคะ ออกแนวอ้อนสักหน่อย ประมาณว่าอยากให้พี่โรแมนติกกับหนูหน่อยอะไรประมาณนี้ค่ะ ทุกครั้งที่พูด เค้าจะโอ๋แล้วหันมากอดเราค่ะ แต่ก็เท่านั้นจริงๆค่ะ เราพยายามเรื่อยมาจนล่าสุดวันนี้เราอึดอัดค่ะ รู้สึกเหมือนพยายามอยู่ฝ่ายเดียว บางครั้งเราพยายามที่จะไม่ให้ตัวเองรู้สึกต้องการด้วยซ้ำค่ะ อดใจตัวเอง ท่องว่าเค้ารักเราแค่ไหน ซึ่งเค้ารักเราจริงๆค่ะ ทุกอย่างเราทั้งสัมผัสได้และรับรู้ได้ทั้งใจและการกระทำ เค้าดูแลเราเสมอ ทำทุกอย่างที่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึงจะทำให้เราได้ ไม่ได้มีความหรูหราอะไรเลยค่ะ ไปไหนมาไหนไกลๆก็พากันเดินไปค่ะ ไม่มีรถ เพราะแค่เราอยากจะไปกินขนมหวาน หรือทำอะไรตามประสาผู้หญิง เค้าใช้เวลาส่วนมากกับการอยู่ข้างๆเราค่ะ ตามที่บอกคือไม่ได้โรแมนติกและติดโทรศัพท์ ดังนั้นเค้าก็จะนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆค่ะ555 แต่ก็ดูแลเราเสมอๆค่ะ

แต่ล่าสุดอารมณ์เราดาวน์จริงค่ะ เรารู้สึกน้อยใจมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราพูดความใจในเราให้เค้าฟังไปเรื่อยๆพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย เค้าก็ฟังเราค่ะ เป็นผู้ฟังที่ดี คือฟังอย่างเดียวไม่โต้ตอบอะไรเลยตามฉบับเค้าค่ะ เค้าค่อนข้างจะเป็นคนหัวแข็งค่ะ อยากและทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเท่านั้น ครั้งนี้เค้าพูดกับเราค่ะว่าจะพยายามปรับปรุงตัว แต่เรากลับรู้สึกว่าเค้าก็น่าจะเหมือนเดิมค่ะ

เราอยากปรึกษาค่ะว่าควรทำยังไงดี หลายครั้งก็คิดว่าผิดที่เรา ก็พยายามหาทางแก้ไข จนบางครั้งรู้สึกแย่กับตัวเองไปเลยค่ะ ว่าเราไม่ดีหรอ ทำไมถึงเป็นงี้นะ เราคิดมากค่ะ ตอนนี้สับสน สิ่งที่รู้ก็คือเรารักเค้ามากค่ะ และอยากจะหาทางที่ถอยกันคนละครึ่งก้าวจะได้ไม่อึดอัดเกินไปทั้งคู่ และอยู่ด้วยกันได้นานๆ ตอนนี้คิดคำถามไม่ออกเลยค่ะ รู้แค่ว่าอยากได้คำปรึกษาจากผู้อ่านที่ได้อ่านเรื่องของเราค่ะ เผื่อว่าจะเปิดมุมมองบางด้านที่เราลืมนึกถึงไปค่ะ

เป็นกระทู้แรกค่ะ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำค่ะ