คิดถึงคนรักเก่าครับ

ผมเป็นเกย์ครับ แล้วเคยคบผู้ชายคนหนึ่ง เป็นรุ่นน้องม.ปลาย เราอายุห่างกัน 5ปี

ผมเป็นสายเปย์ก็ขอคบกับเขาตรงๆ แต่เขามีเงื่อนไขคือ ขอแอบเงียบๆ และเขายังชอบผู้หญิง ตอนนั้นผมก็ไม่มีปัญหาอะไร ตลอดมาที่คบกัน เขาเหมือนเทพบุตรตกสวรรค์ลงมาโปรด ผมหลงเขามาก หมดเงินไปก็เยอะ

มีคืนหนึ่งนอนคุยกัน ผมร้องไห้กลัวเสียเขาไป เขาปลอบใจผมให้เหตุผลมาว่า ทุกคนต้องแต่งงานมีครอบครัวมีลูกมีเมีย แก่ไปใครจะเลี้ยงดู ในสังคมคนเขาจะมองยังไง
เขาคงคิดว่าผมเป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดี

พอช่วงเขาอยู่ มหาลัย ปี2 เขาเริ่มแอบมีผู้หญิงโดยไม่บอกผม ผมก็แกล้งทำเป็นไม่รู้
ไปส่องเฟส ไอจีเขา ได้แต่รู้สึกหึงห่วงน้อยใจ อิจฉาผู้หญิงคนนั้น ที่ได้ใจเขาไปครอง แลดูชีวิตเขามีความสุขปกติดี เหมือนผมไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในขีวิตเขา

แต่ผมยังรักเขาอยู่ เลยไม่อยากทำลายชีวิตเขา ผมให้เกียรติเขา ยอมถอยออกมาไม่ไปยุ้งกับชีวิตเขา ต่อให้เขายังติดต่อกับผมเวลาขัดสนเรื่อง เงิน

ผมค่อยๆเงียบหายไปจากชีวิตเขา
ผมคาดหวังว่าสักวันถ้าเขาเลิกกับแฟนผู้หญิงหรือเขาโดนผู้หญิงทิ้ง
ผมพร้อมเสมอสำหรับเขา

เป็นเกย์ ชีวิตต้องเป็นแบบนี้จริงๆใช่ไหม ไม่มีความยั่งยืนแบบชายหญิงปกติ