เชื่อว่าคงมีหลายคนที่เจอแบบนี้คืออยู่ๆ ก็โดนบอกเลิกทั้งที่ไม่ได้มีปัญหาความรักกันเลย เราตกใจมาก เราถามเหตุผลซ้ำๆ เขาก็ลำบากใจที่จะพูด เขาขอโทษเรา เขาบอกว่าเราต่างกันเกินไป ต่างกันในที่นี้คือทุกอย่างสังคม ฐานะ ศาสนา อาชีพและที่สำคัญคือมีครอบครัวเข้ามาเกี่ยวด้วย ผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วยที่เราจะคบกัน อาจเป็นเพราะอาชีพ(เขาทำสวนทำไร่) ส่วนเรา(ทำธุระกิจส่วนตัวกับที่บ้าน) เราเข้าใจความหวังดีของครอบครัวเขานะ
เขาบอกไม่อยากให้เราลำบาก เราพยายามขอร้องว่าอย่าปล่อยมือกันไปเลย แต่ก็เหมือนยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดที่ทำแบบนี้กับเรา เขาเริ่มโทษตัวเอง แต่เป็นเราเองที่เข้าไปในชีวิตเขาตั้งแต่แรก เราไม่อยากให้เขาโทษตัวเองสุดท้ายเรายอมเลิกก็เพราะไม่อยากให้เขาทะเลาะกับคนในครอบครัวเพราะเรา เขาคงกดดันตัวเองมาก และเขาก็คงลำบากใจมากพอแล้วที่ต้องทำแบบนี้ เราเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่เขาขอ เราคิดว่าเราคงเสียใจพอๆกัน
เราทั้งสองต้องยอมเพื่อทุกคนและเพื่อตัวเราเอง
รักกันแค่ไหนก็ต้องปล่อย ยอมหยุดทุกอย่างทั้งๆที่รักกันดีมาก ถ้าคิดแบบโลกสวยว่าถ้าเรารักกันจริงๆ จะผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปได้แต่เชื่อมั้ยว่ามันก็ไม่ง่าย เราจะผ่านไปด้วยกันได้แค่ระยะเวลาแรกๆ ในระยะยาวๆ เราจะผ่านมันไปลำบาก เพราะโลกแห่งความฝันกับโลกแห่งความเป็นจริงมันต่างกัน
ตอนแรกเราทำใจไม่ได้เลย ทำใจยากมาก กว่าจะผ่านไปในแต่ละวัน เสียใจมาก ตื่นมาพร้อมกับความจริงที่ไม่มีคำว่าเราแล้ว แต่พอคิดๆดูแล้วคนที่ลำบากใจและเสียใจที่สุดคือเขา คนที่เรารักเรา เลยเชื่อกับการตัดสินใจของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ลำบากใจไปกว่านี้ เรายอมเลิกกันตั้งแต่ต้นๆ มันอาจง่ายกว่าการที่เราต้องไปกันไกลกว่านี้แล้วจะทำใจยากกว่า เราเลิกกันด้วยดีค่ะ เลิกกันด้วยความเข้าใจ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เป็นกำลังใจให้กัน เป็นห่วงกันแบบห่างๆ แล้วสักวันเราจะคิดถึงแต่เรื่องราวดีๆของกันและกัน
เป็นกำลังใจให้คนที่เจอเรื่องแบบนี้นะค่ะมีแค่เราที่สามารถให้กำลังใจตัวเองได้ดีที่สุด ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องมันออกมาเลย ดีกว่ากลั้นเอาไว้
เวลาช่วยได้อันนี้จริงที่สุดมันอาจเป็นเรื่องยากในตอนแรกๆ แต่เดียวเราก็จะผ่านมันไปได้จริงๆ สู้ๆ นะ เราเป็นคนหนึ่งที่ผ่านความรู้สึกที่เจ็บปวดมาได้
เมื่อต้องห้ามรักกัน เพราะ ความต่างกันเกินไป
เขาบอกไม่อยากให้เราลำบาก เราพยายามขอร้องว่าอย่าปล่อยมือกันไปเลย แต่ก็เหมือนยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดที่ทำแบบนี้กับเรา เขาเริ่มโทษตัวเอง แต่เป็นเราเองที่เข้าไปในชีวิตเขาตั้งแต่แรก เราไม่อยากให้เขาโทษตัวเองสุดท้ายเรายอมเลิกก็เพราะไม่อยากให้เขาทะเลาะกับคนในครอบครัวเพราะเรา เขาคงกดดันตัวเองมาก และเขาก็คงลำบากใจมากพอแล้วที่ต้องทำแบบนี้ เราเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่เขาขอ เราคิดว่าเราคงเสียใจพอๆกัน
เราทั้งสองต้องยอมเพื่อทุกคนและเพื่อตัวเราเอง
รักกันแค่ไหนก็ต้องปล่อย ยอมหยุดทุกอย่างทั้งๆที่รักกันดีมาก ถ้าคิดแบบโลกสวยว่าถ้าเรารักกันจริงๆ จะผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปได้แต่เชื่อมั้ยว่ามันก็ไม่ง่าย เราจะผ่านไปด้วยกันได้แค่ระยะเวลาแรกๆ ในระยะยาวๆ เราจะผ่านมันไปลำบาก เพราะโลกแห่งความฝันกับโลกแห่งความเป็นจริงมันต่างกัน
ตอนแรกเราทำใจไม่ได้เลย ทำใจยากมาก กว่าจะผ่านไปในแต่ละวัน เสียใจมาก ตื่นมาพร้อมกับความจริงที่ไม่มีคำว่าเราแล้ว แต่พอคิดๆดูแล้วคนที่ลำบากใจและเสียใจที่สุดคือเขา คนที่เรารักเรา เลยเชื่อกับการตัดสินใจของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ลำบากใจไปกว่านี้ เรายอมเลิกกันตั้งแต่ต้นๆ มันอาจง่ายกว่าการที่เราต้องไปกันไกลกว่านี้แล้วจะทำใจยากกว่า เราเลิกกันด้วยดีค่ะ เลิกกันด้วยความเข้าใจ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เป็นกำลังใจให้กัน เป็นห่วงกันแบบห่างๆ แล้วสักวันเราจะคิดถึงแต่เรื่องราวดีๆของกันและกัน
เป็นกำลังใจให้คนที่เจอเรื่องแบบนี้นะค่ะมีแค่เราที่สามารถให้กำลังใจตัวเองได้ดีที่สุด ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องมันออกมาเลย ดีกว่ากลั้นเอาไว้
เวลาช่วยได้อันนี้จริงที่สุดมันอาจเป็นเรื่องยากในตอนแรกๆ แต่เดียวเราก็จะผ่านมันไปได้จริงๆ สู้ๆ นะ เราเป็นคนหนึ่งที่ผ่านความรู้สึกที่เจ็บปวดมาได้