รักหรือแค่สงสาร?

ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเราพึ่งจะมีแฟนคนนี้คนแรก เราคุยกันได้3เดือน  จึงคบกันเป็นแฟน ตอนนี้ก็ประมาณปีนึงแล้วค่ะ เราพึ่งเรียนจบมาใหม่ๆตอนนี้ก็ทำงานสายราชการอยู่ค่ะ ส่วนแฟนเราจบม. 3 ทำงานใช้แรงงานทั่วไป เพราะที่บ้านไม่สามารถส่งเสียให้เรียน เค้าจึงออกมาทำงานและรับผิดชอบชีวิตตัวเองและครอบครัว ซึ่งเรื่องที่บ้านเค้าเราทราบตั้งแต่คุยกันใหม่ๆแล้วค่ะ ชีวิตความเป็นอยู่หรืออะไรต่างๆในตัวเค้าไม่ตรงกับเราเลยซักนิด แต่แปลกตรงที่เราก็ยังคุยกันได้คบกับได้จนเวลาผ่านไปปีนึง ตอนนี้เราก็อยู่ในช่วงวัยทำงานแล้ว เราก็คิดน่ะว่าอยากสร้างครอบครัวซึ่งแฟนเราก็เคยเกริ่นๆเรื่องนี้มาแล้วแต่ติดตรงที่ฐานะที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย เค้าเคยบอกแม่ว่าอยากแต่งงานแม่เค้าก็บอกปัดไปว่าแม่ไม่มีน่ะ ถ้าแฟนเราอยากแต่งงานก็ต้องเก็บเงินเอง แฟนเราท้อมากค่ะ เพราะลำพังเงินเดือนก็พอมีพอกิน แถมทางพ่อแม่เราจะเรียกเท่าไหร่ไม่รู้ แต่คิดว่าอาจจะไม่น้อยสำหรับคนที่เรียนจบแถมยังรับราชการ เราก็ท้อค่ะ ไม่รู้ว่าพ่อแม่เราจะรับในตัวเค้าได้ไหม ส่วนตัวเราเค้าเป็นคนดี ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่ดีเลยค่ะ แล้วก็ไม่เจ้าชู้ เค้าเคยบอกว่าถ้าเราทิ้งเค้าไปเค้าคงเสียใจมากๆเพราะเค้าไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครอีก มาถึงตอนนี้เราเลยไม่ค่อยแน่ใจในตัวเองว่าจริงๆแล้วเรารักเค้าหรือแค่สงสารเพราะทุกครั้งที่เค้ามีปัญหากับครอบครัว เค้าบอกว่าพ่อแม่เค้าจะนึกถึงเค้าตอนที่ไม่มีเงินตลอด ทุกครั้งที่โทรมาหาจะมีแต่เรื่องเงิน แต่เพราะมีเราอยู่ข้างๆเค้าเลยมีกำลังใจที่จะไปต่อในยามที่ท้อ ซึ่งข้อนี้เราเห็นใจเค้ามากๆค่ะ มาถึงตอนนี้ในใจเราเริ่มสับสนแล้วค่ะว่าจริงๆแล้วที่คบกันเพราะเรารักหรือแค่สงสารเค้า เพราะก่อนหน้านี้เค้าเคยถามเราว่ารักเค้าจริงไหมหรือแค่สงสารชีวิตเค้า เพราะเราเคยพูดว่าไม่เคยคิดจะมีแฟน จะอยู่เป็นโสดไปจนแก่เลย 555 จนมาเจอเค้า
       ขอความเห็นทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วย นะคะ🙏