คนๆหนึ่งภายนอกดูร่างเริงสดใส แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าคนๆนั้น "หัวใจ" เขามีแผลเป็น

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ เมื่อก่อนเป็นคนรู้สึกเก่งมาก ดีใจก็ดีใจสุด เสียใจก็ร้องไห้หนัก แต่พักหลังๆ เวลามีเรื่องอะไรเข้ามา เรากลับนิ่งขึ้น เย็นขึ้น ไม่ร้อง ไม่โวย ไม่ฟูมฟายเหมือนเดิม ตอนแรก

ถ้าคบใครทุกคนก็อาจดูภาพรวมว่า ชอบคนหน้าตาแบบไหน ทำงานอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ ฐานะเป็นอย่างไร พื้นความรู้ การศึกษาเป็นยังไง ทัศนคติแบบไหน คุยกันเข้าใจแค่ไหน แต่มันมีนิสัยบ

ตอนม.ปลาย เราเห็นเพื่อนผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเพื่อนชายในห้องร้องไห้เสียใจบ่อยๆ เลยตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ขอตกอยู่ในสภาพนั้น เมื่อมีเพื่อนชายมาถามว่ามีแฟนยัง ก็รีบตอบว่ามีแล้วทั้งที่ตอนนั้นไม่มีใคร

ชวนคุยแก้เบื่อแก้เหงาค่ะ​ ไม่ได้มีประเด็น​อะไร คือเมื่อก่อนตอน​เรียนจนถึง 20​ ต้นๆ​ เป็น​คนที่ชอบคนง่ายมากกก​ แค่ลักษณะ​ภายนอก​ตรงกับใจที่ชอบก็ชอบ​ ก็​ปลื้มเขาล่ะ​ ฟังเพลงแอบรักนี่ไม่ได้​เลย​อินไปกับ

โสดตอนไหนไม่โสด มาโสดตอนแก่ชรา อายุย่างเข้า60ปี แถมเริ่มมีโรคภัยไข้เจ็บ ไขมัน ความดันฯลฯ ใครเขาจะเอาไปทำสามีอีก? ชีวิตจริง ไม่น่ามีหรอก ผู้หญิงที่ไม่ได้ลำบากมาด้วยกัน หรือสู้ชีวิตมาด้วยกัน เค้าไม่เอ

​โสดมา2ปี​​ เคยคบกับรุ่นน้องต่างมหาลัย​ตอนเราไปฝึกงาน แต่อายุมากกว่าเราถึง3ปีเลย​​ คือตอนแรกรู้สึกเฉยๆ​ แต่พอเค้าขอเฟสได้คุยจนหัวใจอ่อนระทวยไปหมด​ คุยกันทุกวันจนเค้าเลิกคุยและบล็อคเฟสเลย​ รู้สึกเจ็บหน

เราอยากรู้ว่ามีคนเป็นแบบเราบ้างไหมคะ เราพยายามหาในพันทิปหรือบทความต่างๆแต่ก็เจอคล้ายๆ เราเหมือนกับว่าไม่รู้จักตัวตนหรือบุคลิกจริงๆของเราด้วยซ้ำ สับสนไปหมด ข้างนอกคนรอบข้างมองว่าเราเป็นคนตลกสดใสร่าเริง

ใครมีวิธี ลืมคนที่ทำให้เราเจ็บปวดหัวใจบ้างไหมคะ ถ้าเป็นไปได้ อยากตื่นเช้าขึ้นมาแล้วลืมเรื่องราว ตั้งแต่เริ่มรู้จักเค้าเลย มันเจ็บหัวใจ ทรมานมากนะ รู้ไหม มันเหมือนโดนเข็มทิ่มทั่วร่างกาย ทุกครั้ง ที่นึ

คือเราเป็นผู้หญิงประเภทที่ใครเห็นก็รู้สึกว่าเข้าถึงยาก ดูนิ่ง ๆ ไม่ค่อยแสดงออกทางอารมณ์ ก็ยิ้มบ้างตามสถานการณ์ ตามเรื่องที่ทำให้ยิ้ม แต่ไม่ใช่คนที่ยิ้มแย้ม สดใส เหมือนเราจะเป็นคนที่ใช้ความคิดกับเรื่อง