สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่มัธยมต้น เพิ่งเปิดเทอมค่ะแล้วเราแยกมาอยู่ต่างห้องคนเดียวกับเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรนะคะ เพื่อนในห้องก็โอเคดี คุยได้ไม่ได้เดือดร้อน แต่ก่อนปิดเทอมภาคเรียนที่แล้ว(ช่วงต้นปี) เราได้ทะเลากับเพื่อนในกลุ่มใหญ่ประมาณ10คน แต่นที่มีปัญหาจริงๆมีแค่1คน เราก็จบปัญหาก่อนปิดเทอมใหญ่มาแล้วสรุปว่าต่างคนต่างอยู่ แต่คนในกลุ่มยังคุยได้แต่คงแค่คุยเล่นเฉยๆ ไม่ได้สนิทเหมือนเมื่อก่อน หรือว่าไม่ได้คุยเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้เราก็อยู่กับกลุ่มใหม่ค่ะ สบายดี แต่พอเปิดเทอมใหม่มาก็อยู่แยกกับเพื่อนในกลุ่ม ปรากฎว่าอยู่คนเดียว แต่เราก็มีเพื่อนที่เราคุยเล่นได้อยู่นะคะ แต่มีเพื่อนที่เข้าข้างคนที่ทะเลาะกันในกลุ่มใหญ่(ไม่ได้เข้าข้างหรอกพวกเพื่อนก็ไม่คุยเล่นกับเราเลยหลังจากทะเลาะกับคนนั้นทั้งๆที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรส่วนตัว คนนี้คือคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้นนะคะ แค่อยู่ห้องเดียวกันและทำงานด้วยกัน) เผอิญเราอยู่ห้องเดียวกันอีก เขาก็มีเพื่อนในกลุ่มของเขาแต่จะไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย ยกเว้นคาบภาษาอังกฤษ ซึ่งเราก็เก่งในระดับนึง


ตอนแรกก็เฉยๆนะ เราก็ไม่กล้าเข้าหาเขาหรอก แต่พอคาบภาษาอังกฤษ เวลาเขียนต่างๆเขาก็จะชอบมาถามว่าแบบนี้หรือว่าเขียนยังไง คนอื่นๆก็เหมือนกันที่เราแยกตัวออกมา จากที่เคยสนิทกันมากแต่ต้องห่างกัน เราก็คิดในทางที่ดีว่า เพื่อนเขาถึงแม้ว่าเราไม่ได้ทำอะไรไม่ดีใส่เขา แต่การกระทำเราเองที่ทำให้เขาไม่ชอบและแยกตัวออกไป พออยู่ในเวลาที่เขาต้องพึ่งเราจริงๆ เขาก็พึ่งเราในทางที่ดี พูดกับเราดีๆ เราก็พร้อมช่วยเขาเสมอ แม้ว่าความสัมพันธ์มันจะไม่เหมือนเมื่อก่อนก็ตาม


คิดแบบนี้ดีแล้วมั๊ยคะ หรือว่าเราคิดมากไป?