เคยมั้ย? ชอบใครสักคนมากๆ จนเราถึงจุดอิ่มตัว เพราะยิ่งเข้าไปใกล้เค้า เค้าก็ยิ่งออกห่าง

เราชอบคนคนนึงมา 5 ปี พยายามทุกอย่างเพื่อได้เข้าหาเค้า คุยกับเค้า เอาชนะใจเค้า
แต่เค้าก็ไม่เคยสนใจ บางทีก็เหมือนจะมีใจให้เรานิดๆ(อันนี้เข้าข้างตัวเอง555) แต่บางทีก็ตีตัวออกห่าง
ใครหลายๆคนอาจจะบอกว่า "แค่ได้รัก..ก็พอแล้วไม่ใช่หรอ" 
"รอมาขนาดนี้แล้ว..รออีกสักนิดจะเป็นไรไป"
"น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน"  -.-
แต่บางทีความรู้สึกของเรา ความจริงใจทุกๆอย่างที่เราให้เค้าไป แบบ เฮ้ย..เราเอาจริงนะ
มันคงไม่มีค่าในสายตาคุณเลยใช่มั้ยวะ 
อยู่ดีดีก็มาถึงจุดที่ท้อได้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน 5ปี มันอาจจะน้อยสำหรับใครหลายคน 
แต่การรอคอย มันโคตรนานและโคตรทรมานนะเห้ย เหนื่อยใจดี
ความรู้สึกมันอิ่มตัว เหมือนกับ ยิ่งให้ยิ่งออกห่าง ยิ่งใกล้ก็ยิ่งไกล
แต่ก็อย่างว่า.. เค้าไม่เคยบอกให้เรารอป้ะวะ 
.
.
ถ้าไม่คิดจะมีใจให้กันเลย... ไม่ชอบแล้วก็ได้ !!!