คิดว่าจะกลมกล่อมกว่านี้ ถ้ามีเวลาเล่าเพิ่มอีกสักซีซั่น ใส่ข้อมูลเก็บรายละเอียด และประณีตกว่านี้
แต่ถ้าทำใจมองข้ามข้อด้อยไป (อย่างไม่เต็มใจนัก) เราก็พอจะหาอธิบายเพื่อปลงๆและปลอบใจตัวเองได้ว่านี่ค่อนข้างเป็นตอนจบที่แฮปปี้ทีเดียว (สำหรับทีมจอน)
จอน ได้อยู่ผากำแพงใช้ชีวิตที่ห่างไกลการทรยศแย่งชิง ความตลบแตลง กับเพื่อนพ้องคนเถื่อนที่รักเขา เคารพเขา อย่างจริงใจ อันที่จริงมันคืออิสรภาพ มันเป็นที่ที่เหมาะกับเขาอย่างที่แบรน หรือกระทั่งทอร์มุนเคยพูดไว้
ส่วนคนที่เสียใจที่ประเด็นเจ้าชายแห่งพันธะสัญญาถูกทิ้งไป ถ้าหนังสือดำเนินเรื่องแบบนี้เหมือนกัน อันที่จริงซีรีย์เปิดโอกาสให้เราพอปลอบใจตัวเองได้ว่าจอนนี่แหละ คือเจ้าชายแห่งพันธะสัญญา หรืออะซออะไฮ ตัวจริง
อุดมการของจอนคือการเป็นโล่ปกป้องผู้คนด้วยความเมตตา มันเป็นนั้นมาตลอด เขาเสียสละ อุทิศชีวิต กระทั่งความรัก เพื่ออุดมการเดียวคือปกป้องเพื่อนมนุษย์
จอนได้รับอำนาจจากเทพแห่งแสงให้ฟื้นคืนชีพ เป้าหมายเพื่อรวบรวมใจเรียกร้องให้กองทัพมหาศาลสู้กับไนท์คิง ท่ามกลางเสียงเยาะหยัน ที่ไม่มีใครเชื่อเขา ถ้าไม่มีเขา แดนมนุษย์อาจล่มสลายก็ได้ เขาไม่จำเป็นต้องสังหารไนท์คิงด้วยตัวเอง แต่เขาคือจุดเริ่มต้นให้มนุษย์ลุกขึ้นสู้
ท้ายที่สุด เขาเป็นผู้สังหารราชินีคลั่งผู้เป็นที่รักของเขา ด้วยดาบของตัวเอง การที่จอนสังหารแดนี่ ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่นำสันติสุขกลับคืนสู่เจ็ดอาณาจักรจากเปลวไฟ เลือด และสงคราม
จอน ฟื้นขึ้นมาเพื่อเป็นโล่ผู้ปกป้องประชาชนโดยแท้และจากไปเมื่อจบสิ้นภารกิจเช่นเดียวกับอะซออะไฮในตำนาน เขาคือคนนำสันติสุขกลับสู่ดินแดน นี่เป็นชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
สุดท้ายก็คือ ที่ของเขาคือผากำแพง มันเป็นอย่างนั้นแต่แรก และตลอดไป เพราะมันคือที่เดียวที่เขาจะพบความสุขและมีเกียรติมีศักดิ์ศรีจริงๆ ในสายตาคนเถื่อนที่รักและเคารพเขา
// ถ้าซีรีย์ใส่แอร์ไทม์มากกว่านี้ มันอาจจะทรงพลังและอิ่มเอมมากขึ้น แต่เสียดายที่ซีรีย์เขียนบทให้จอนดูเหมือนโรบอทไปหน่อย พูดอยู่ 2 ประโยคทั้งซีซั่น "ข้าไม่ต้องการ" "ท่านคือราชินีของข้า" แถมกลิ้งไปมาในสนามรบ ยืนทำหน้ามึนทั้งเรื่อง วางแผนการรบกับไนทคิงอย่างห่วย ไม่มีกลยุทธ์อะไรเลย แล้วตอนจบดูเหยียบย่ำจอนมาก พอๆกับวงเวียนชีวิต มันจึงยากที่จะทำใจให้แฮปปี้ 555
ปิดฉากลงอย่างหวานอมขมกลืน แต่ก็เป็นทางลงที่เหมาะสมแล้วสำหรับจอน #ทีมจอน
แต่ถ้าทำใจมองข้ามข้อด้อยไป (อย่างไม่เต็มใจนัก) เราก็พอจะหาอธิบายเพื่อปลงๆและปลอบใจตัวเองได้ว่านี่ค่อนข้างเป็นตอนจบที่แฮปปี้ทีเดียว (สำหรับทีมจอน)
จอน ได้อยู่ผากำแพงใช้ชีวิตที่ห่างไกลการทรยศแย่งชิง ความตลบแตลง กับเพื่อนพ้องคนเถื่อนที่รักเขา เคารพเขา อย่างจริงใจ อันที่จริงมันคืออิสรภาพ มันเป็นที่ที่เหมาะกับเขาอย่างที่แบรน หรือกระทั่งทอร์มุนเคยพูดไว้
ส่วนคนที่เสียใจที่ประเด็นเจ้าชายแห่งพันธะสัญญาถูกทิ้งไป ถ้าหนังสือดำเนินเรื่องแบบนี้เหมือนกัน อันที่จริงซีรีย์เปิดโอกาสให้เราพอปลอบใจตัวเองได้ว่าจอนนี่แหละ คือเจ้าชายแห่งพันธะสัญญา หรืออะซออะไฮ ตัวจริง
อุดมการของจอนคือการเป็นโล่ปกป้องผู้คนด้วยความเมตตา มันเป็นนั้นมาตลอด เขาเสียสละ อุทิศชีวิต กระทั่งความรัก เพื่ออุดมการเดียวคือปกป้องเพื่อนมนุษย์
จอนได้รับอำนาจจากเทพแห่งแสงให้ฟื้นคืนชีพ เป้าหมายเพื่อรวบรวมใจเรียกร้องให้กองทัพมหาศาลสู้กับไนท์คิง ท่ามกลางเสียงเยาะหยัน ที่ไม่มีใครเชื่อเขา ถ้าไม่มีเขา แดนมนุษย์อาจล่มสลายก็ได้ เขาไม่จำเป็นต้องสังหารไนท์คิงด้วยตัวเอง แต่เขาคือจุดเริ่มต้นให้มนุษย์ลุกขึ้นสู้
ท้ายที่สุด เขาเป็นผู้สังหารราชินีคลั่งผู้เป็นที่รักของเขา ด้วยดาบของตัวเอง การที่จอนสังหารแดนี่ ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่นำสันติสุขกลับคืนสู่เจ็ดอาณาจักรจากเปลวไฟ เลือด และสงคราม
จอน ฟื้นขึ้นมาเพื่อเป็นโล่ผู้ปกป้องประชาชนโดยแท้และจากไปเมื่อจบสิ้นภารกิจเช่นเดียวกับอะซออะไฮในตำนาน เขาคือคนนำสันติสุขกลับสู่ดินแดน นี่เป็นชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
สุดท้ายก็คือ ที่ของเขาคือผากำแพง มันเป็นอย่างนั้นแต่แรก และตลอดไป เพราะมันคือที่เดียวที่เขาจะพบความสุขและมีเกียรติมีศักดิ์ศรีจริงๆ ในสายตาคนเถื่อนที่รักและเคารพเขา
// ถ้าซีรีย์ใส่แอร์ไทม์มากกว่านี้ มันอาจจะทรงพลังและอิ่มเอมมากขึ้น แต่เสียดายที่ซีรีย์เขียนบทให้จอนดูเหมือนโรบอทไปหน่อย พูดอยู่ 2 ประโยคทั้งซีซั่น "ข้าไม่ต้องการ" "ท่านคือราชินีของข้า" แถมกลิ้งไปมาในสนามรบ ยืนทำหน้ามึนทั้งเรื่อง วางแผนการรบกับไนทคิงอย่างห่วย ไม่มีกลยุทธ์อะไรเลย แล้วตอนจบดูเหยียบย่ำจอนมาก พอๆกับวงเวียนชีวิต มันจึงยากที่จะทำใจให้แฮปปี้ 555