ตอนนี้คือผมมีอายุ19ปี กำลังเข้ามหาลัย ส่วนแฟนผมตอนนี้อายุ 16 ปี ผมกับแฟนคบกันมา10เดือนแล้วครับ(และไม่เคยมีอะไรกัน) ผมจิงจังกับนางมากครับ ส่วนเรื่องครอบครัวเธอ พ่อกับแม่เธอเขายอมรับตัวผม ตอนนี้พ่อกับแมเธอก็ไม่ได้หวงลูกสาวแล้วเวลาที่คบกับผม เหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่ผ่านมา พ่อแม่นางทำอาชีพเกษตรกร มีฐานะเงินทองแบบชาวบ้านทั่วไป(ก็คือไม่ได้ยากจน แต่ก็ไม่มีเงินมากมาย รถยนต์ก็มีใช้) ส่วนครอบครัวผมมีบ้านและฐานะที่ดี พ่อกับแม่นางเขาจึงยอมรับผม ในตอนที่ผมได้เจอกันครั้งแรกกับนางและก่อนที่จะดูใจได้คบกันนั้น นางเป็นผู้หญิงที่สวยครับ เอาเป็นว่าสวยน่ารักบาดใจขนาดมีหนุ่มๆทั้งหลายก็หมายปองเยอะ ผมเป็นผู้ชายที่หล่อซึ่งมีสาวๆทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องกรี๊ดกร๊าดแอบชอบเยอะมากๆ
และผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเหล่สาวเท่าไหร่ ไม่ค่อยที่จะชอบใครง่ายๆ แต่พอตั้งแต่ที่ผมกับนางได้เจอกันเท่านั้นก็เลยกลายเป็นสบตาปิ๊งกันตั้งแต่แรกเห็นเลย ก็คือผมถูกใจกับคนๆนี้ และนางก็ถูกใจกับคนๆนี้เช่นเดียวกัน ก็เลยได้ชอบได้คุยกันมาซักเดือนสองเดือนก็เลยได้คบกัน พอคบกันมาได้7เดือน ก็ถึงวันที่ผมเรียนจบมัธยมปลาย ผมคิดตั้งใจมุ่งมั่นที่จะไขว่คว้าชีวิตที่ดี มีการศึกษาที่ดี มีการงานที่มั่นคง ด้วยความมั่นใจในศักยภาพของตัวเองว่าจะต้องผ่านพ้นทุกอย่างไปด้วยดี แต่ตัวผมเองก็ยังคิดว่าเพียงแค่ประสบการณ์ชีวิตในวัยของผม เรื่องความรักมันก็คงอาจจะฝันสูงไป คิดว่าอนาคต ขอให้ผมพร้อมที่เลี้ยงดูครอบครัวและอยากได้นางมาอยู่คู่ชีวิต มันก็คงอาจดูเพ้อเจ้อไปหน่อย และวุฒิภาวะความคิดของนาง ก็ยังสมตามอายุ คือยังไม่ได้คิดในแบบผู้ใหญ่ แต่ความคิดนางก็ไม่เด็กเกิน อยู่ในความคิดที่สมวัย นางจะเป็นคนที่ขี้กลัวผู้ชายแปลกหน้านิดนึง มาเข้าเรื่องในใจผมเลยครับ ในวันที่ผมนั่งทานข้าวกับพ่อ พ่อก็ได้คุยกับผมเรื่องแฟน ผมจำคำพูดพ่อได้ไม่หมด แต่สรุปและจับใจความพ่อได้ พ่อถามผมว่า รักน้องเขาจริง จิงจังกับน้องเขาใช่มั้ย ผมก็ตอบว่าใช่และจิงจังมาก พ่อผมให้ต่อว่าเรามีฐานะครอบครัวที่ค่อนข้างดี ส่วนน้องเขามีฐานะครอบครัวที่ค่อนข้างจะยากนิดหน่อย พ่อบอกว่าสมมุติถ้าลูกตัดสินใจที่จะเลือกผู้หญิงคนนี้ ลูกจะไปเป็นลูกเขยครอบครัวเขา จะต้องมีภาระที่รับผิดชอบช่วยเหลือพ่อและแม่ของนางด้วย ทั้งเรื่องเงินทองที่จะต้องคอยช่วยเหลือ ก็ขอให้เราได้ดูความพร้อมในชีวิตของนาง ดูไปเรื่อยๆจนถึงวันที่นางเรียนจบ มีงานทำส่งเลี้ยงดูพ่อแม่ สำหรับผมนั้น ผมรอได้ พ่อจึงเล่าต่อว่ากว่าจะถึงวันนั้นพ่อก็ไม่ฟันธงน้องเขายังจะอยู่กับลูกอยู่ใหม รอวันที่น้องเขาโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความคิดที่เปลี่ยนน้องเขาก็อาจจะเจอผู้ชายที่ฐานะดีกว่านี้ เปลี่ยนไปเลือกกับผู้ชายที่ฐานะดี มาคอยเลี้ยงดูครอบครัวนาง พ่อไม่ได้ห้ามความรัก แต่ขอให้เรามองดูดีๆ ในสิ่งที่พ่อพูดมันคือความเป็นจริง ที่เราควรจะคิดคะนึงถึง มันจึงทำให้ผมรู้สึกหดหู่กับความคิดขึ้นมาทันที ผมอยากจะถามผู้หญิงว่า ผู้หญิงที่เขาคิดจะเลือกมองหาผู้ชายมาเป็นคู่ชีวิต เขามองผู้ชายตรงที่มีเงินมีฐานะดีเป็นหลักกันรึเปล่า ผมกลัวความคิดแฟนที่จะเปลี่ยนไปแบบนี้ และยิ่งความห่างไกลที่จะทำให้ใจน้องเขาเปลี่ยน
ผมคิดมากกับแฟนเรื่องความรักในอนาคต ยิ่งบวกกับความห่างไกลด้วย แล้วอยู่หญิงเขามองผู้ชายกันตรงนี้หรอครับ
และผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเหล่สาวเท่าไหร่ ไม่ค่อยที่จะชอบใครง่ายๆ แต่พอตั้งแต่ที่ผมกับนางได้เจอกันเท่านั้นก็เลยกลายเป็นสบตาปิ๊งกันตั้งแต่แรกเห็นเลย ก็คือผมถูกใจกับคนๆนี้ และนางก็ถูกใจกับคนๆนี้เช่นเดียวกัน ก็เลยได้ชอบได้คุยกันมาซักเดือนสองเดือนก็เลยได้คบกัน พอคบกันมาได้7เดือน ก็ถึงวันที่ผมเรียนจบมัธยมปลาย ผมคิดตั้งใจมุ่งมั่นที่จะไขว่คว้าชีวิตที่ดี มีการศึกษาที่ดี มีการงานที่มั่นคง ด้วยความมั่นใจในศักยภาพของตัวเองว่าจะต้องผ่านพ้นทุกอย่างไปด้วยดี แต่ตัวผมเองก็ยังคิดว่าเพียงแค่ประสบการณ์ชีวิตในวัยของผม เรื่องความรักมันก็คงอาจจะฝันสูงไป คิดว่าอนาคต ขอให้ผมพร้อมที่เลี้ยงดูครอบครัวและอยากได้นางมาอยู่คู่ชีวิต มันก็คงอาจดูเพ้อเจ้อไปหน่อย และวุฒิภาวะความคิดของนาง ก็ยังสมตามอายุ คือยังไม่ได้คิดในแบบผู้ใหญ่ แต่ความคิดนางก็ไม่เด็กเกิน อยู่ในความคิดที่สมวัย นางจะเป็นคนที่ขี้กลัวผู้ชายแปลกหน้านิดนึง มาเข้าเรื่องในใจผมเลยครับ ในวันที่ผมนั่งทานข้าวกับพ่อ พ่อก็ได้คุยกับผมเรื่องแฟน ผมจำคำพูดพ่อได้ไม่หมด แต่สรุปและจับใจความพ่อได้ พ่อถามผมว่า รักน้องเขาจริง จิงจังกับน้องเขาใช่มั้ย ผมก็ตอบว่าใช่และจิงจังมาก พ่อผมให้ต่อว่าเรามีฐานะครอบครัวที่ค่อนข้างดี ส่วนน้องเขามีฐานะครอบครัวที่ค่อนข้างจะยากนิดหน่อย พ่อบอกว่าสมมุติถ้าลูกตัดสินใจที่จะเลือกผู้หญิงคนนี้ ลูกจะไปเป็นลูกเขยครอบครัวเขา จะต้องมีภาระที่รับผิดชอบช่วยเหลือพ่อและแม่ของนางด้วย ทั้งเรื่องเงินทองที่จะต้องคอยช่วยเหลือ ก็ขอให้เราได้ดูความพร้อมในชีวิตของนาง ดูไปเรื่อยๆจนถึงวันที่นางเรียนจบ มีงานทำส่งเลี้ยงดูพ่อแม่ สำหรับผมนั้น ผมรอได้ พ่อจึงเล่าต่อว่ากว่าจะถึงวันนั้นพ่อก็ไม่ฟันธงน้องเขายังจะอยู่กับลูกอยู่ใหม รอวันที่น้องเขาโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความคิดที่เปลี่ยนน้องเขาก็อาจจะเจอผู้ชายที่ฐานะดีกว่านี้ เปลี่ยนไปเลือกกับผู้ชายที่ฐานะดี มาคอยเลี้ยงดูครอบครัวนาง พ่อไม่ได้ห้ามความรัก แต่ขอให้เรามองดูดีๆ ในสิ่งที่พ่อพูดมันคือความเป็นจริง ที่เราควรจะคิดคะนึงถึง มันจึงทำให้ผมรู้สึกหดหู่กับความคิดขึ้นมาทันที ผมอยากจะถามผู้หญิงว่า ผู้หญิงที่เขาคิดจะเลือกมองหาผู้ชายมาเป็นคู่ชีวิต เขามองผู้ชายตรงที่มีเงินมีฐานะดีเป็นหลักกันรึเปล่า ผมกลัวความคิดแฟนที่จะเปลี่ยนไปแบบนี้ และยิ่งความห่างไกลที่จะทำให้ใจน้องเขาเปลี่ยน