เป็นแบบนี้จะทำไงดี เครียดมากอยากจะตายๆให้มันพ้นไป

คือเรามาอยู่กะป้าเราเพราะเค้าเป็นคนส่งเราเรียนตอนนี้เราอยู่ ปวช 1 เราเคยดรอปไปแล้ว1ปี เลยต้องมาเรียนใหม่ดรอปไปเพราะตัวเองใจแตก รู้ที่ทำว่าผิดขอโทดเค้าละคิดได้แล้วนี่ไม่ได้อยากทำแต่ด้วยที่มันคิดไม่ได้พอคิดได้มันก้สายไปนี่เข้าใจแล้ว ขอโอกาสเค้า เค้าก็ให้โอกาสเราครั้งนี้ครั้งสุดท้าย เราก็โอเคร แต่เค้าเป็นคนบงการชีวิตเราตลอด เค้ารู้ว่าเราไม่ใช่คนแบบนี้ใช่เราไม่ใช่นนแบบนี้ตอนเราอยู่กะยาย เราก็เที่ยวบ่อย แต่เราก็เรียน อยู่กะป้าเราก้เที่ยวแต่ไม่บ่อยเลยจนเกิดเรื่องเลยดรอปไป เราก็อยู่บ้านตลอดไม่เคยจะได้ออกไปไหน  เราว่างเลยหาไรมาขายแต่พอเราบอกเค้าว่าเราจะไปหาแม่จะไปเอาของด้วยจะนอนกะแม่นะ เค้าก็ห้ามไม่ให้เราไปละบอกไม่ต้องไปทำไม ไม่ต้องขาย เรามีแฟนแต่เราไม่บอกเค้า แฟนเค้ากะแม่เคยเจอกันแล้ว เราขายของแฟนเราพาไปตลอดช่วยเราขายของด้วย เราให้เกียติกัน เขาสอนเราในทางที่ดีตลอด เราไม่เคยบอกป้าเลย ละครั้งนี้เราก้ไปเอาของกะแฟนเหมือนกัน แต่เราบอกเค้าว่าไปกะเพื่อน เราไม่กล้าบอกเค้าตรงๆ เพราะทำไมก็ไม่รู้ เราเป็นคนพูดมากๆตอนอยู่กะยาย แต่พอมาอยู่กะเค้าเรากลับกลายเป็นคนเงียบๆ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น จากที่เคยยิ้มแย้มก็ไม่เลย มันท้อ เหนื่อย เครียด แทบทุกวัน บางครั้งเราก็อยากจะมีอิสระ เราไปไหนเราบอกเค้า เราเคยทำไม่ดีกะเค้า เค้าเลยเป็นแบบนี้ใช่ไหม ถ้าเค้าไม่คิดจะเชื่อใจเราใหม่ เราก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว เราไม่อยากจะพูดกะเค้า เค้าไม่เคยรู้อะไรเลย เราเครียดมาก เราควรพูดละบอกความจิงกะเค้าทุกเรื่องดีไหม เราอยากจบปัญหาตรงนี้ไปให้หมด เราไม่อยากจะปิดบังอะไรแล้ว เราควรทำไงดี