คือเรากับแม่แยกกันอยู่ เราจะอยู่กับพ่อส่วนน้องสาวเราอยู่กับแม่ ฐานะทางแม่จะดีกว่าพ่อ
เพราะว่าแม่ได้แต่งงานใหม่กับชาวเยเรอมัน พ่อเลี้ยงเค้าจะไม่ชอบเราสักเท่าไหร่เพราะว่าเรากระโดกกระเดกไม่มีความเป็นผู้หญิง ทำตัวเหมือนผู้ชาย ต่างจากน้องเรานางจะพูดเก่งประจบเก่งเค้าเลยรักนางมากกว่า เพราะเวลาซื้ออะไรให้ส่วนมากน้องจะได้ของดีกว่าส่วนเราจะได้ก็ต่อเมื้อน้องให้นั้นแหละคะ
แต่เราก็ไม่ได้อิจฉาน้องน้ะ แค่น้อยใจเฉยๆ
ส่วนแม่ก็จะชอบพูดแรงๆใส่ตอนทะเราะกัน เช่นว่าอย่าเอาสันดานพ่อ...มาใช้กับคนในบ้าน..
บางทีก็เควี้ยงข้าวของใส่เราไล่ไห้เรากลับไปอยู่กับพ่อ ชอบตบตีแรงๆ เคยมีครั้งหนึ่งที่ทะเราะกับแม่แล้วแม่โกรธมาก เลยคุกเข่าไปขอโทษแม่ แม่ใช้ไม้ค้ำยันฟาดเราแรงๆ เรากลัวแม่ควบคุมอารมตัวเองไม่อยู่เลยรีบเข้าไปกอดแม่ แต่แม่กระชากผมเราเล้วใช้กระปุกยาที่เป็นแก้วฟาดลงที่หัวเราหลายรอบ
เรารู้สึกว่าตั้งแต่เกิดมา แม่จะใช้อารมณ์กับเรามากแล้วแม่จะชอบพูดว่า เราอะเหมือนพ่อเรามาก บางโมโหใครจากข้างนอกพอเห็นหน้าเราก็จะใช้เป็นที่รองรับอารมณ์ตลอด จน
กระทั่งวันหนึ่งเราใช้มีกรีดข้อมีตัวเองแรงๆ เรารู้สึกดีมากกับสิ่งที่ทำ เราชอบอยู่ในห้องคนเดียว เราชอบความมืด เราสามารถอยู่ในห้องทั้งวันได้อยู่แบบนั้น นั่งแบบนั้นทั้งวัน เรากลัวทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์แม่ขับเข้าบ้าน เราจะรีบวิ่งทั้งๆที่ไม่มีความผิดอะไรน้ะ แต่มันเป็นเองทุกครั้ง เราคิดว่าเราบ้า แต่ไม่กล้าไปรักษาคะ เรากลัวคนอื่นจะมองเราเป็นคนโรคจิต
#เราอายุ18จะ19คะ
#เราโดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ
ทะเราะกับแม่บ่อยคะ แม่ชอบพูดแรงๆใส่ตลอด ชอบพูดทวงบุญคุณ ตอนนี้อยากตายมากคะ
เพราะว่าแม่ได้แต่งงานใหม่กับชาวเยเรอมัน พ่อเลี้ยงเค้าจะไม่ชอบเราสักเท่าไหร่เพราะว่าเรากระโดกกระเดกไม่มีความเป็นผู้หญิง ทำตัวเหมือนผู้ชาย ต่างจากน้องเรานางจะพูดเก่งประจบเก่งเค้าเลยรักนางมากกว่า เพราะเวลาซื้ออะไรให้ส่วนมากน้องจะได้ของดีกว่าส่วนเราจะได้ก็ต่อเมื้อน้องให้นั้นแหละคะ
แต่เราก็ไม่ได้อิจฉาน้องน้ะ แค่น้อยใจเฉยๆ
ส่วนแม่ก็จะชอบพูดแรงๆใส่ตอนทะเราะกัน เช่นว่าอย่าเอาสันดานพ่อ...มาใช้กับคนในบ้าน..
บางทีก็เควี้ยงข้าวของใส่เราไล่ไห้เรากลับไปอยู่กับพ่อ ชอบตบตีแรงๆ เคยมีครั้งหนึ่งที่ทะเราะกับแม่แล้วแม่โกรธมาก เลยคุกเข่าไปขอโทษแม่ แม่ใช้ไม้ค้ำยันฟาดเราแรงๆ เรากลัวแม่ควบคุมอารมตัวเองไม่อยู่เลยรีบเข้าไปกอดแม่ แต่แม่กระชากผมเราเล้วใช้กระปุกยาที่เป็นแก้วฟาดลงที่หัวเราหลายรอบ
เรารู้สึกว่าตั้งแต่เกิดมา แม่จะใช้อารมณ์กับเรามากแล้วแม่จะชอบพูดว่า เราอะเหมือนพ่อเรามาก บางโมโหใครจากข้างนอกพอเห็นหน้าเราก็จะใช้เป็นที่รองรับอารมณ์ตลอด จน
กระทั่งวันหนึ่งเราใช้มีกรีดข้อมีตัวเองแรงๆ เรารู้สึกดีมากกับสิ่งที่ทำ เราชอบอยู่ในห้องคนเดียว เราชอบความมืด เราสามารถอยู่ในห้องทั้งวันได้อยู่แบบนั้น นั่งแบบนั้นทั้งวัน เรากลัวทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์แม่ขับเข้าบ้าน เราจะรีบวิ่งทั้งๆที่ไม่มีความผิดอะไรน้ะ แต่มันเป็นเองทุกครั้ง เราคิดว่าเราบ้า แต่ไม่กล้าไปรักษาคะ เรากลัวคนอื่นจะมองเราเป็นคนโรคจิต
#เราอายุ18จะ19คะ
#เราโดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ