เราแต่งงานแล้วนะคะ เราและแฟนทำงานบริษัททั้งคู่ มนุษย์เงินเดือน เรามีความคิดที่อยากจะเก็บเงิน แบ่งเป็นสัดส่วนในการใช้จ่าย (แฟนไม่ได้ให้เราเป็นคนเก็บเงิน ใช้คนละกระเป๋า ของใครของมัน)
ที่อยากแบ่งเก็บตามนี้นะคะ
1 เก็บเงินให้ลูกทุกเดือน (หมายถึงโอนเงินเข้าบัญชีนี้เฉพาะลูก เผื่อเขามาเมื่อไหร่ก็จะได้หยิบเงินจากตรงนี้)
2 เก็บเงินสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวัน เช่น ค่าเช่าหอ,เดินทาง,ค่ากิน,ของใช้ 9ล9
3 เก็บเงินเข้าบัญชี ปิดตายเลย จะใช้ในกรณีที่ฉุกเฉินเท่านั้น
4 สำรองเงินส่วนนี้ไว้เผื่อ ดาวน์รถ , หรือผ่อนบ้าน ในกรณีที่ยื่นกู้แล้วไม่ได้เต็ม 100%
สมมุติว่าเงินเดือนคนละ 18000 (อาจจะยังไม่รวมโอที)
หักให้ลูกคนละ 1500
หักค่าใช้จ่ายในส่วนของข้อ 2 คนละ 4000
หักเข้าบัญชีปิดตาย คนละ 3000
หักเข้าบัญชีข้อ 4 คนละ 3000
เหลือคนละ 6500 บาท
บัญชี 3 และ 4 อาจจะโยกเงินเข้า-ออกจากบัญชี แต่ต้องไม่มากและน้อยเกิน
ส่วนที่เหลือนี้แฟนอาจจะให้ทางครอบครัวบ้าง และน่าจะเหลือไว้ใช้จนเงินเดือนออกหากเดือนไหนมีโอทีก็ถือว่ากำไรค่ะ
ปกติเราทำกับข้าวกินเองนะคะ ห่อไปกินที่ทำงาน จะใช้เงินในส่วนบัญชีที่ 2 หักจากค่าเช่าหอแล้วเหลือเท่าไรก็จะมาคำนวณในการซื้อของใช้และของกินคะ เช้าทำกับข้าว แฟนกินก่อนไปทำงานบ้าง มาม่าช่วงเช้าบ้าง ก้จะเสียแค่ค่ากินมื้อเที่ยง เย้นไม่หิวก้ไม่ทำกับข้าวคะ มาม่า ปลากระป๋อง ทุกอย่างเราซื้อไว้เผื่อฉุกเฉินค่ะ เผื่อวันไหนเราไม่อยู่ แฟนสามารถทำกินเองได้
เรามีความคิดที่แบบจะสร้างครอบครัว แต่แฟนเราเหมือนไม่พร้อม อ้างโน้นนี่นั่นตลอด พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็อ้างว่าเงินไม่พอ มีแต่คำว่าไม่พอ ไม่เหลือ คือเราไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ อยากมีจุดมุ่งหมายว่าจะต้องทำอะไรก่อน-หลัง แฟนเราไม่พยายาม หรือพร้อมที่จะทำในส่วนนี้เลย ใจจริงเราอยากให้เขาหาเงินและให้เราเป็นคนเก็บเงิน เพราะเราอยากจัดแจงให้เป็นสัดส่วน อยากให้ครอบครัว เราก็โอนให้ได้ค่ะ อยากได้อะไร ของจำเป็นไหม ถ้าจำเป็นเราก็โอนให้ได้ตลอดค่ะ แต่ที่เรายังไม่พูด เพราะยังให้เกียรติแฟนอยู่ ไม่อยากไปก้าวก่ายเงินเดือนของเขา แต่ถ้าจะมาอยู่แบบนี้ต่อไป เหมือนใช้ชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ทำงานหาเงิน > จ่ายค่าหอ > ค่ากิน > ของที่อยากได้ ทำตัวเหมือนคบกันช่วงแรกๆ เลี้ยงแค่ตัวเอง ไม่มีคำว่า ครอบครัวเกิดขึ้น
หรือเราควรปลง ล้มเลิกความคิดนี้ แล้วพูดกับเขาตรง ๆ ไปเลยว่า เวลาเขาอยากได้อะไร ก็ให้เขาซื้อเอง เขาทำงาน ควรได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เพราะเราไม่มีภาระ ยังไม่มีลูก รถ บ้าน ที่ต้องจ่าย เราคิดอยากจะแบ่งเงินผูกแขนคนละครึ่งไปเลย เพราะตั้งแต่แต่งมายังไม่เคยเก็บเงินเข้าบัญชีเลย เพราะยังไงก็ใช้เงินละคนกระเป๋าอยู่แล้ว อยากซื้ออะไรที่ใช้ด้วยกันก็หารครึ่งตลอดค่ะ ส่วนใหญ่เราจะจ่ายให้ก่อน เกือบทุกครั้ง
ขอความเห็นในการใช้ชีวิตได้ไหมคะ ว่าเราควรจะเลือกแบบไหน ควรให้เวลาเขา เท่ากับเรามีความหวัง ถ้ามันไม่สมหวัง เราก็เจ็บเอง
หรือจะปล่อยเวลาผ่านไป ปล่อยให้เขาคิดเองว่าจะเก็บเมื่อไหร่ หรือจะไม่เก็บเลย อยู่ไปวันๆ เท่ากับว่าเราจะไม่ต้องหวัง หรือคิดมากเรื่องการเก็บเงินอีก คิดเหมือนเขาแค่อยู่ไปวัน ๆ ถ้าเราทนไม่ได้เราก็แค่เดินจากเขาไป เราจะไม่เจ็บ หรืออาจจะเจ็บน้อยกว่า
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความเห็นนะคะ
ขอความคิดเห็นในการใช้ชีวิตคู่ค่ะ แชร์ประสบการการใช้ชีวิตคู่
ที่อยากแบ่งเก็บตามนี้นะคะ
1 เก็บเงินให้ลูกทุกเดือน (หมายถึงโอนเงินเข้าบัญชีนี้เฉพาะลูก เผื่อเขามาเมื่อไหร่ก็จะได้หยิบเงินจากตรงนี้)
2 เก็บเงินสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวัน เช่น ค่าเช่าหอ,เดินทาง,ค่ากิน,ของใช้ 9ล9
3 เก็บเงินเข้าบัญชี ปิดตายเลย จะใช้ในกรณีที่ฉุกเฉินเท่านั้น
4 สำรองเงินส่วนนี้ไว้เผื่อ ดาวน์รถ , หรือผ่อนบ้าน ในกรณีที่ยื่นกู้แล้วไม่ได้เต็ม 100%
สมมุติว่าเงินเดือนคนละ 18000 (อาจจะยังไม่รวมโอที)
หักให้ลูกคนละ 1500
หักค่าใช้จ่ายในส่วนของข้อ 2 คนละ 4000
หักเข้าบัญชีปิดตาย คนละ 3000
หักเข้าบัญชีข้อ 4 คนละ 3000
เหลือคนละ 6500 บาท
บัญชี 3 และ 4 อาจจะโยกเงินเข้า-ออกจากบัญชี แต่ต้องไม่มากและน้อยเกิน
ส่วนที่เหลือนี้แฟนอาจจะให้ทางครอบครัวบ้าง และน่าจะเหลือไว้ใช้จนเงินเดือนออกหากเดือนไหนมีโอทีก็ถือว่ากำไรค่ะ
ปกติเราทำกับข้าวกินเองนะคะ ห่อไปกินที่ทำงาน จะใช้เงินในส่วนบัญชีที่ 2 หักจากค่าเช่าหอแล้วเหลือเท่าไรก็จะมาคำนวณในการซื้อของใช้และของกินคะ เช้าทำกับข้าว แฟนกินก่อนไปทำงานบ้าง มาม่าช่วงเช้าบ้าง ก้จะเสียแค่ค่ากินมื้อเที่ยง เย้นไม่หิวก้ไม่ทำกับข้าวคะ มาม่า ปลากระป๋อง ทุกอย่างเราซื้อไว้เผื่อฉุกเฉินค่ะ เผื่อวันไหนเราไม่อยู่ แฟนสามารถทำกินเองได้
เรามีความคิดที่แบบจะสร้างครอบครัว แต่แฟนเราเหมือนไม่พร้อม อ้างโน้นนี่นั่นตลอด พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็อ้างว่าเงินไม่พอ มีแต่คำว่าไม่พอ ไม่เหลือ คือเราไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ อยากมีจุดมุ่งหมายว่าจะต้องทำอะไรก่อน-หลัง แฟนเราไม่พยายาม หรือพร้อมที่จะทำในส่วนนี้เลย ใจจริงเราอยากให้เขาหาเงินและให้เราเป็นคนเก็บเงิน เพราะเราอยากจัดแจงให้เป็นสัดส่วน อยากให้ครอบครัว เราก็โอนให้ได้ค่ะ อยากได้อะไร ของจำเป็นไหม ถ้าจำเป็นเราก็โอนให้ได้ตลอดค่ะ แต่ที่เรายังไม่พูด เพราะยังให้เกียรติแฟนอยู่ ไม่อยากไปก้าวก่ายเงินเดือนของเขา แต่ถ้าจะมาอยู่แบบนี้ต่อไป เหมือนใช้ชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ทำงานหาเงิน > จ่ายค่าหอ > ค่ากิน > ของที่อยากได้ ทำตัวเหมือนคบกันช่วงแรกๆ เลี้ยงแค่ตัวเอง ไม่มีคำว่า ครอบครัวเกิดขึ้น
หรือเราควรปลง ล้มเลิกความคิดนี้ แล้วพูดกับเขาตรง ๆ ไปเลยว่า เวลาเขาอยากได้อะไร ก็ให้เขาซื้อเอง เขาทำงาน ควรได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เพราะเราไม่มีภาระ ยังไม่มีลูก รถ บ้าน ที่ต้องจ่าย เราคิดอยากจะแบ่งเงินผูกแขนคนละครึ่งไปเลย เพราะตั้งแต่แต่งมายังไม่เคยเก็บเงินเข้าบัญชีเลย เพราะยังไงก็ใช้เงินละคนกระเป๋าอยู่แล้ว อยากซื้ออะไรที่ใช้ด้วยกันก็หารครึ่งตลอดค่ะ ส่วนใหญ่เราจะจ่ายให้ก่อน เกือบทุกครั้ง
ขอความเห็นในการใช้ชีวิตได้ไหมคะ ว่าเราควรจะเลือกแบบไหน ควรให้เวลาเขา เท่ากับเรามีความหวัง ถ้ามันไม่สมหวัง เราก็เจ็บเอง
หรือจะปล่อยเวลาผ่านไป ปล่อยให้เขาคิดเองว่าจะเก็บเมื่อไหร่ หรือจะไม่เก็บเลย อยู่ไปวันๆ เท่ากับว่าเราจะไม่ต้องหวัง หรือคิดมากเรื่องการเก็บเงินอีก คิดเหมือนเขาแค่อยู่ไปวัน ๆ ถ้าเราทนไม่ได้เราก็แค่เดินจากเขาไป เราจะไม่เจ็บ หรืออาจจะเจ็บน้อยกว่า
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความเห็นนะคะ