คุณเคยคิดไหม..ว่าจริงๆแล้วคุณคือน้องหรี่ในคราบของการเป็นภรรยา
หน้าที่ภรรยาต้องดูแลทุกอย่างไม่ว่าอาหารการกิน ที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า ดูแลบ้าน คอยดูแลเวลาสามีเจ็บป่วย แล้วเวลาเราเจ็บล่ะ เขาเคยดูแลเราไหม ดูแลค่ะ โดยการบอกว่าไปหาหมอซิ กินยาซิ จะไปหาหมอไหม บางทีอาการที่เป็นก็ไม่จำเป็นหมอก็ได้แค่กินยาก็หาย. แต่เคยไหมที่จะมาหายาให้เรากิน ไม่มี
ได้แต่พูดกินยายังกินซะจะได้หาย เราไอแทบตายต้องเดินไปหยิบน้ำกินเอง ไอแต่ไหนเจ็บแค่ไหนต้องStrong...
แต่พอถึงเวลา ก็พูดมาพูดกับเราว่า คืนนี้มีไรกันนะ คืนนี้ไม่มีนะไม่ไหว เหนื่อย คืนนี้จะอย่างนั้น คืนนี้จะอย่างงี้ สั่งเหมือนเราเป็นน้องหรี่ว่าวันนี้จะเอา วันนี้จะไม่เอา ระหว่างวันชอบมาจับ มาล้วง ขนาดกลางวันคนพลุกพล่านก็จะขอมีไรด้วย..ไม่อายคนอื่น แต่เราอาย บ้านอยู่รวมกัน กลางวันมันไม่ใช่เวลาไหม พอไม่ยอมก็ไม่พูดด้วยหันหลังใช้ ไม่ใส่ใจ ขนาดเราบอกว่าปวดตัว ปวดแขน ก็ยังล้วง ยังควัก ยังบีบยุนั่นแหละ บางครั้งบีบหน้าอกเราจนปวด เราไม่ชอบ เราด่า เราว่า ก็ยังทำตลอด มีโอกาศตอนไหนทำตลอด อ้างว่าหมั่นไส้ หมั่นเขี้ยว แต่เราว่ามันเหมือนคนโรคจิต บางทีในที่สาธารณะก็เอาเเขนมาโดนมากระแทกหน้าอกเรา เราไม่รู้ว่าใครจะเห็นรึไม่เห็นแต่เรารู้สึกอาย เราเลยอยากรู้ว่าต้องทำยังไง
สำหรับเรา..ครอบครัวสำคัญกว่าเรื่องsexอยู่แบบมีบ้างไม่มีบ้างมันก็ได้ ทำไมต้แงอยู่กันด้วยเรื่องพวกนี้ถ้าไม่มีเราเขาก็ไปซื้อกินได้ เขาไม่รักษาไม่ดูแล...สิ่งที่ทำให้อยู่ด้วยกันทุกวันนี้คืออะไร. ความรักรึแค่จะได้ไม่ต้องไปหาซื้อกินข้างนอก
ใครมีความเห็นที่ต่างออกไปรึมีไรเสนอแนะรบกวนด้วยคะ...บางทีเครียดจนปวดหัว
(18+)เคยไหม..ที่คิดว่าตัวเองเป็นน้องหรี่มากกว่าเป็นเมีย
หน้าที่ภรรยาต้องดูแลทุกอย่างไม่ว่าอาหารการกิน ที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า ดูแลบ้าน คอยดูแลเวลาสามีเจ็บป่วย แล้วเวลาเราเจ็บล่ะ เขาเคยดูแลเราไหม ดูแลค่ะ โดยการบอกว่าไปหาหมอซิ กินยาซิ จะไปหาหมอไหม บางทีอาการที่เป็นก็ไม่จำเป็นหมอก็ได้แค่กินยาก็หาย. แต่เคยไหมที่จะมาหายาให้เรากิน ไม่มี
ได้แต่พูดกินยายังกินซะจะได้หาย เราไอแทบตายต้องเดินไปหยิบน้ำกินเอง ไอแต่ไหนเจ็บแค่ไหนต้องStrong...
แต่พอถึงเวลา ก็พูดมาพูดกับเราว่า คืนนี้มีไรกันนะ คืนนี้ไม่มีนะไม่ไหว เหนื่อย คืนนี้จะอย่างนั้น คืนนี้จะอย่างงี้ สั่งเหมือนเราเป็นน้องหรี่ว่าวันนี้จะเอา วันนี้จะไม่เอา ระหว่างวันชอบมาจับ มาล้วง ขนาดกลางวันคนพลุกพล่านก็จะขอมีไรด้วย..ไม่อายคนอื่น แต่เราอาย บ้านอยู่รวมกัน กลางวันมันไม่ใช่เวลาไหม พอไม่ยอมก็ไม่พูดด้วยหันหลังใช้ ไม่ใส่ใจ ขนาดเราบอกว่าปวดตัว ปวดแขน ก็ยังล้วง ยังควัก ยังบีบยุนั่นแหละ บางครั้งบีบหน้าอกเราจนปวด เราไม่ชอบ เราด่า เราว่า ก็ยังทำตลอด มีโอกาศตอนไหนทำตลอด อ้างว่าหมั่นไส้ หมั่นเขี้ยว แต่เราว่ามันเหมือนคนโรคจิต บางทีในที่สาธารณะก็เอาเเขนมาโดนมากระแทกหน้าอกเรา เราไม่รู้ว่าใครจะเห็นรึไม่เห็นแต่เรารู้สึกอาย เราเลยอยากรู้ว่าต้องทำยังไง
สำหรับเรา..ครอบครัวสำคัญกว่าเรื่องsexอยู่แบบมีบ้างไม่มีบ้างมันก็ได้ ทำไมต้แงอยู่กันด้วยเรื่องพวกนี้ถ้าไม่มีเราเขาก็ไปซื้อกินได้ เขาไม่รักษาไม่ดูแล...สิ่งที่ทำให้อยู่ด้วยกันทุกวันนี้คืออะไร. ความรักรึแค่จะได้ไม่ต้องไปหาซื้อกินข้างนอก
ใครมีความเห็นที่ต่างออกไปรึมีไรเสนอแนะรบกวนด้วยคะ...บางทีเครียดจนปวดหัว