เราต้องจมและทรมานอยู่กับโรคซึมเศร้า ส่วนเค้าไปมีชีวิตที่โคตรจะดี (แต่เราก็ดีใจนะ) นิยายชีวิตจริง:)ยิ่งกว่าละครอีก

เกิดเพราะบาปหรือคำสาปหรือกรรมหรืออะไรใดๆก็ตามแต่เชื่อเถอะว่านี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา ตอนนี้เราอายุ34แต่ไม่มีหลักไม่มีอะไรเลย เรื่องมันเกิดเพราะ เราได้รู้จักและใช้ชีวิตร่วมกันกะผู้หญิงคนนึงระยะเวลาก็เกือบๆ10ปีแต่มันก็ไม่ได้หวานชื่นอะไรนักหรอก ก็มีทะเลาะกันมีแยกกันอยู่มีช่วงเวลาดีๆร่วมกันเรากับแฟนมาเริ่มกันตั้งแต่ไม่มีอะไรแม้แต่ที่นอนร่วมสร้างกันจนมีรถมีเงินมีอะไรหลายๆอย่างจนไม่อายใคร แต่วันนึงความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของเราก็เกิดปกติเราจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดทุกๆออกพรรษาเพราะบ้านเราอยู่หนองคายแต่ณ.ตอนนั้นแฟนเราไม่กลับด้วยให้เหตุผลที่ว่าทำงานแต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ยังไลน์ยังคุยกันปกติ แต่หลังจากที่เรากลับมาแล้วเหตุการณ์มันก็เกิด แฟนเราโทรมาและร้องไห้เราก็ถามว่าเป็นอะไร #แฟนเราบอกว่าท้อง (เราควรดีใจใช่ป่ะ)แต่ป่าวเลยการท้องครั้งนี้เกิดจากคนอื่นและแน่นอนไม่ได้เกิดจากเราแน่ๆเพราะเรามั่นใจเพราะเรากะแฟนไม่ค่อยมีsexกันบางครั้งเป็นเดือนหรือ3-4เดือนจะมีซักครั้งเพราะถ้าอยู่ดีๆแฟนเราไม่บอกแต่มีลูกไม่ใช่ของเราแน่นอนนั่นเลยอาจจะเป็นเหตุที่แฟนเราต้องบอกเรามั้ง หลังจากประโยคนั้น หูเราอื้อเราพูดกะแฟนเราว่า "กูทำอะไรให้วะทำไมถึงทำกับกูอย่างนี้"ปกติเราจะไม่พูดกูกะแฟนเราจะใช้สรรพนามเรียกกันว่าคุณแทนตัวเองว่าผม และประโยคที่เราพูดกะแฟนมันก้องและวนๆอยู่ในหัวเราตัวเราเบาหวิวหมดแรงเราเหมือนเครื่องใช้ไฟฟ้าที่โดนปิดสวิตเราเลยบอกแฟนเราว่าอืมเลิกกันเถอะและไปอยู่กับคนที่ทำคุณท้องแต่แฟนเราไม่ยอม บอกจะไปเอาเด็กออกซึ่งเราก็บอกว่าจะไปเอาเค้าออกทำไมเค้าไม่ได้ผิดคนผิดคือคุณแต่แฟนเราก็ไม่ยอมและไม่ไปอยู่กะผู้ชายคนนั้นแฟนเราบอกว่าไม่ได้รักผู้ชายคนนั้นแต่รักผม ถึงตรงนี้โคตรตลกเลยชีวิต....แต่ที่ตลกร้ายกว่านั้นคือผมเป็นคนขับรถพาแฟนไปทำแท้งวะ หลังจากเหตุการณ์นั้นผมหมดแรงหมดไฟไร้ซึ่งพลังในการดำเนินชีวิตบอกแล้วไงว่าผมเหมือนเครื่องใช้ไฟฟ้าที่โดนปิด ผมนอนอยู่ในห้องกับเสียงที่มันก้องในหัวและหูที่อื้อผมแทบบ้า..วันๆผมไม่ทำอะไรนอนนิ่งๆนอนๆๆๆและก็นอนอยู่แต่ในห้องไม่ออกจากห้องไปไหนเลยไม่แม้แต่จะก้าวออกจากประตูห้อง เป็นเดือนจนอาการเริ่มดีขึ้นแต่อย่างที่บอกผมพลังหมดไร้ซึ่งแรงจูงใจในการทำงานและใช้ชีวิตผมนอนอยู่อย่างนั้นแหละจากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี และก็ไม่รู้ห่าเหวอะไรมันทำให้เรากะแฟนอยู่ต่อกันมาได้อีก2-3ปี แต่อย่าคิดนะว่ามันจะจบแค่นี้ นั่นแค่แผลแรก ทีนี้แผล2ก็ตามมาเพราะมีอยู่วันนึงเราก็ไปเที่ยวกินเหล้าหลังจากผับปิดแฟนเราก็โทรมาหาเราบอกว่ายังไม่กลับนะจะเล่นไพ่ที่ห้องเพื่อนและห้องเพื่อนมันก็อยู่ข้างๆผับที่ผมเที่ยวนั่นแหละผมก็เลยบอกเออเดวไปหามันบอกไม่ต้องมาจะมาทำไมซึ่งผมก็เมาๆนิดๆถามว่าทำไมไปไม่ได้มีไรมันก็บอกว่าไม่มีอะไรจะมาก็มาซึ่งผมก็ไปและโทรให้มันโยนคีย์การ์ดลงมาซึ่งนานมากกว่าที่มันจะโยนลงมาจนผมต้องโทรตาม2-3รอบจนมันโยนลงมา ด้วยความที่เคยไปห้องนี้และบวกกะความเมาผมเลยกดลิฟท์ไปคนละชั้นและเปิดประตูไม่ได้(ประตูห้องใช้การ์ดเสียบ)ดีเจ้าของห้องไม่ออกมาด่า5555ก็เลยเงยหน้าดูอ่าวเชี่ยมันคนละชั้น ผมเลยเดินขึ้นบันไดและสวนกะผู้ชายคนนึงมันเดินสวนผมลงไปด้วยความที่เมาและคลับคล้ายคลับคลาผมเลยเดินตามผู้ชายคนนั้นลงไป(เพราะมีครั้งนึงเห็นหน้าไม่ชัดว่าผู้ชายคนนี้รึป่าวที่นั่งแท็กซี่มาส่งแฟนผม)แต่ผมตามไปจนถนนแต่ไม่ได้ทักอะไรซึ่งทีนี้ผมก็เลยขึ้นไปบนห้อง เห็นแฟนและก็เพื่อนมันอีก2คน(ซึ่งผมก็รู้จัก)นั่งเล่นไพ่กันผมก็คิดและอะไรวะพวกนั่งเล่นกันแค่นี้นี่นะเล่นเพื่อ?ผมก็เลยลงไปนั่งเล่นด้วยประมาณ2-3ตาเสียไปประมาณ500และเบียร์ก็หมดพวกเพื่อนมันเลยบอกให้ผมไปซื้อเบียร์ ตอนแรกผมไม่ไปบอกไม่ใช่ขี้ข้าพวกมันก็คะยั้นคะยอบอกให้ผมไปซึ่งผมก็รำคาญก็เลยไปแต่ไม่ได้ไปซื้อเบียร์ผมกลับห้องเลย5555จนแฟนโทรมาด่าและบอกไม่ไปจะเอาเงินมาทำไม ผมก็เมาและหลับไปจนบ่ายแฟนยังไม่กลับก็เลยโทรครั้งแรกติดไม่รับครั้งที่2ปิดเครื่อง งานเข้าละที่นี้ กระหน่ำเลย จนมันโทรกลับมาว่าไปบ้านเพื่อนคนที่เล่นไพ่ซึ่งอยู่ฉะเชิงเทราผมก็ถามว่าไปเพื่อ?บลาๆๆๆๆ จนหลังจากนั้นผ่านไปประมาณ10นาที smsเข้ามาที่เครื่องรัวๆซึ่งผมเปิดดูแต่สิ่งที่เห็นมันคือรูปโป๊ของแฟนผมทั้งมีแบบตั้งใจแบบโดนแอบถ่ายตอนเมา รูปจูบอันนี้ตั้งใจและก็ไม่มีคำพูดใดๆจากผมผมแค่ส่งรูปหัวเราะและข้อความสั้นๆว่าไอกระจอกความรู้สึกกูอ่ะตายไปนานละ และหลังจากนั้นประมาน3-4โมงเย็นแฟนผมก็มาที่มาเพราะต้องมาเป็นเจ้าไฮโลซึ่งความรู้สึกมันแย่มากหลังจากเล่นเสร็จไม่มีคำพูดใดๆจากผมมีแต่คำที่บอกว่าไว้เสร็จงานแต่งพี่สาวก่อนนะเราค่อยแยกกันซึ่งตอนนั้นน่าจะเดือนตุลาซึ่งพี่สาวผมแต่งเดือนธันวา ผมก็เลยบอกว่าคุณจะไปรึผมจะไปมันก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรมันไปเอง ซึ่งจากนั้นเวลาเล่นผมภาวนาและแช่งให้มันเสียให้มันไปเลยยิ่งดีถึงจาสมกะสิ่งที่มันทำกับผม(ผม-แฟนเป็นเจ้ามือไฮโล)แต่เล่นกันขำๆเฉพาะคนที่ตึกไม่มีคนนอก ซึ่งหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยเข้าไปเขย่าช่วยรึไปดูบางทีผมเองแทงกินตังมันด้วยหลังจากนั้นเบ็ดเสร็จก่อนที่จะถึงงานแต่งพี่สาวผม มันโดนไปร่วมๆ 400000ซึ่งหลังๆผมเกิดความสงสารบางครั้งก็ไปช่วยเคลียหน้าเสื่อหรือเปลี่ยนมือเขย่าช่วยบ้าง แต่หลังจากเหตุการณ์ผ่านไปหลายๆเรื่องราวใช้หนี้หมดเราก็ตกลงแยกกันอยู่ ไม่ต้องถามถึงsex นะครับเพราะวันๆนึงที่ตอนยังอยู่ด้วยกันพูดกันไม่ถึงนาที คือผมปล่อยละความรู้สึกมันตายมันชินและชาอยากกลับกี่โมงก็เรื่องของจะไปไหนก็เรื่องของแต่ในการปล่อยนั้นก็ยังแอบมีนิดๆนะคือถ้าเห็นมันกลับมาคือโอเครละไม่เป็นห่วงละ(สับสนในความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน)แต่สุดท้ายแล้วเราก็แยกกันอยู่จนได้แต่ก็ยังอยู่ที่เดียวกันแต่คนละห้องคนละชั้นซึ่งผมก็ถามว่าไหนๆจะแยกละทำไมไม่ไปอยู่ที่อื่นมันก็บอกว่าขาไพ่อยู่นี่ไหนจะแมวอีก(เราเลี้ยงแมว2ตัวเก็บมาทั้งคู่)ก็คงมีแต่แมวนี่แหละที่คอยเชื่อมในบางเรื่องของเรากะแฟน...แต่เวลานี้เราก็ลดสถานะมาเหลือแค่เพื่อนกันบางครั้งบางทีเรายังไปเที่ยวไปกินเหล้ารึไปกินข้าวด้วยกันแต่ในเรื่องนึงที่เราขอคืออย่าพาคนเข้ามาที่ตึกถ้าจะทำไรไปทำข้างนอก จนมาถึงตอนนี้เราย้ายออกมาจากตึกแล้วแต่มันก็ยังมีเรื่องพีคๆอีกหลายเรื่องนะระหว่างเรา2คน.......ขอจบต้นเหตุนี้คร่าวๆละกัน😁😁😁

ทีนี้มาดูในด้านมืดและในโลกของเราบ้างซึ่งมันไม่ได้ดีเด่และเราก็ไม่ได้อยากอยู่ในสภาพแบบนี้เลย เราต้องมานั่งทรมานบางครั้งเราเศร้าเราจมกะในเรื่องที่เราโดนมา บางครั้งเราฟังเพลงเราก็นั่งร้องไห้เราไม่ได้แข็งแกร่งเลยเราฟังเพลงเดิมๆซ้ำๆวนๆคิดเรื่องเดิมๆบางครั้งเราก็ไม่ออกไปไหนเลยนะ(เราอยู่แต่ในห้อง)เราลงไปทีเราก็ซื้อของมาตุนๆๆๆๆๆ เหมือนที่เราบอกเราหมดไฟเราไม่รู้จะต้องเริ่มลุกยังไงเราไม่รู้จะก้าวเดินไปอีกทางไหน เราเลิกกะแฟนมาได้2ปีละ จริงๆมีคนเข้ามานะแต่เรากลัวเราไม่อยากเริ่มใหม่ จริงๆที่เล่ามาดูหมือนเราเป้นคนดีเนอะเหมือนเราถูกกระทำ แต่ด้านมืดของเราก็มี ในช่วงเวลาที่มืดมนของเรา เราใช้และเราเสพยาหนักมาก ทั้งไอซ์ทั้งม้า เราดูดแบบบ้าคลั่งเรารู้สึกมีความสุขที่ได้เสพเราหนักจริงๆและบางทีมันเศร้านะเรานั่งร้องไห้ เราใช้บางวัน10-20ตัวสลับกันกะไอซ์มั่วตั้วไปหมดเราเล่นจนกลายเป็นเรื่องปกติเป็นกิจวัตรจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนสูบบุหรี่เล่นเสร็จก็กินข้าวกินได้นะนอนหลับทุกวันเป็นเรื่องธรรมดา....ใช้ยาหนักมากซึ่งเอาจริงๆเราหลังจากที่แฟนเราบอกเราว่าท้อง เราก็รวนเลยจนมาถึงตอนนี้เสียหลักมากอ่ะชีวิตแต่แฟนเราตอนนี้ก็สบายดีนะมีคนเลี้ยงแต่เรากลับต้องมานั่งรับสภาพตัวเองแบบนี้นี่สิ ชีวิตโคตรไร้ค่า ติดลบเดินก็ยากไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มตรงไหนอะไรยังไงแล้ว เราไม่ได้ทำงานมา3ปีละเวลาใช้ยาหนักๆเราเคยนะที่จะฆ่าตัวตายแต่สิ่งเดียวที่มันดึงสติเราให้อยู่คือ แม่เรา...... จริงถ้าเราไม่มีแม่อยู่นะเราไปตั้งนานละเราไม่รู้วะว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไรเราอยากหลุดพ้นจริงๆ จนตอนนี้เรายังรับสภาพตัวเองไม่ได้เลยเราไม่อยากเป็นอย่างนี้อีกแล้ว เราแค่อยากมาระบาย...แต่เอาจริงๆตอนนี้เราได้นัดหมอละไม่เคยคิดเหมือนกันนะว่าชีวิตนี้เราจะได้ใช้บริการของจิตแพทย์ เราไม่กล้าบอกใครและไม่เล่าเรื่องนี้ให้แม่เราฟัง เราไม่ได้บอกแม่ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า เราแค่เกริ่นบอกแค่ว่าเราอยากจะไปโรงพยาบาลแม่ก็ถามว่าจะไปหาเรื่องอะไรเรื่องปอดเหรอเราเป็นหอบไง แต่บอกป่าวเราจะไปหาจิตแพทย์ เราเป็นโรคจิตพูดแบบทีเล่นทีจริง แต่เราได้คิวละเราจะลองไปดูเราได้วันที่28สิ้นเดือนนี้เราจะลองไปของ รพ.มนารม เราก็หวังนะว่าวันนึงเราจะมีแสงสว่างและมีพลังในการก้าวเดินอีกครั้ง .......ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ให้ระบายนะครับ