สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนมาเป็นระยะเวลา 9 เดือน แต่แม่ของเธอเป็นคนที่หวงลูกสาวมาก และเรื่องมันเกิดตรงที่ว่า ประมาณเดือนมีนาคม เป็นวันเกิดของผม ผมก็นัดกับเพื่อนๆไปฉลองกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง แต่ด้วยความซวยวันนั้นมันเป็นวันเลือกตั้งล่วงหน้า ทางร้านเลยไม่จำหน่ายเหล้า พวกผมจึงกินอาหารปกติที่ทางร้านมี แต่ผมก็ได้ตกใจ เพราะแฟนผมวางแผนกับเพื่อนผมว่าจะมาเซอร์ไพร์วันเกิด ตอนนั้นผมดีใจมากที่เธอมา แต่ใจนึงก็กลัวแม่แฟนจะโกรธผมจึงรีบพาแฟนผมกลับบ้านแต่ระหว่างทางแม่เธอก็ได้โทรมา ผมจึงบอกว่าจะรีบกลับไปส่งครับ พอถึงหน้าบ้านแม่ไม่พูดอะไรสักคำแล้วพาแฟนผมเข้าบ้านไปเลย จากนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับแฟนอีกเลยเพราะโดนยึดโทรศัพท์ ผมมพยายามโทรไปหาแม่แฟนเพื่อที่จะขอโทษ ในเวลาต่อมาประมาณ 1 อาทิตย์ แม่แฟนผมจึงยอมรับสายผม ก็ตกลงกันแล้วแม่ก็รู้ว่าผมไม่รู้เรื่องเพราะเขาก็คุยกับแฟนผมเหมือนกันว่าเป็นมายังไง และแม่ก็บอกกฏต่างๆของบ้านเขาว่าถ้าอยากก็ต้องอยู่ในกรอบของแม่ จะพาลูกแม่ไปกินอะไรตอนเลิกเรียนก็อย่าให้เกิน 18:00 น. โมงเย็นนะ แล้วโทรไปคุยกับพ่อด้วย ให้พ่อตัดสินใจ ผมก็โทรไปคุยกับพ่อแฟน(แม่แฟนให้เบอร์์พ่อมา) ผมก็โทรไปคุยกับพ่อ พ่อก็บอกว่า ตอนแรกพ่อก็โกรธแต่พอรู้ว่าเราไม่เกี่ยวอะไรพ่อเลยไม่ได้ติดอะไรกับเรา ต่อไปนี้ก็ฝากดูลูกสาวพ่อด้วยแล้วกัน น้องมันจะเข้ามหาลัยแล้ว อยากให้เคร่งๆกับน้องเรื่องนี้นิดนึง แล้วก็เวลาไปไหนมาไหนก็บอกพ่อหรือแม่ก่อนสักนิดนึง แม่เขาเป็นห่วง เขามีลูกสาวคนเดียวแล้วเป็นคนโตอีก ผมก็ขอโทษพ่อแล้วบอกว่าโอเคครับผมจะช่วยดูน้องให้ ปกติผมก็พยายามสอนน้องอยู่แล้ว เช่นวิชาภาษาอังกฤษ คณิต เท่าที่ผมช่วยได้อ่ะครับ พ่อก็โอเคพ่อก็มีแค่นี้แหละ รอเวชาสักนิดนึงให้แม่เขาใจเย็นก่อนค่อยพาพลอยไปไหนแล้วกันนะ แล้วช่วงนั้นมันเป็นช่วงปิดเทอมของแฟนผม ผมเลยไม่ได้เจอเธอเลย เพราะปิดเทอมแม่แฟนผมไม่ให้แฟนผมออกไปไหน (ผมเรียนมหาลัย แฟนผมเรียนมัธยมปลายนะครับ) เป็นเวลากว่า 2 เดือนที่ไม่ได้เจอกันแต่ยังคงแชทคุยกันอยู่ พอแฟนผมเปิดเทอม ผมก็ปิดเทอมพอดี ไปรับตอนเช้าส่ง รร. พอเลิกเรียนก็ไปส่งบ้าน แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นวันนี้ ผมกับแฟนนัดกันไว้แล้วว่าจะพาไปกิน KFC พอแฟนผมเลิกเรียน ผมก็พาแฟนกับน้องของแฟน แต่ด้วยความที่วันนี้น้องแฟนผมเลิกเรียนช้า กว่าจะกลับถึงบ้านจึงเวลาประมาณ 17:40 น. เมื่อกลับมาถึงบ้านผมก็ไม่ได้คุยกับแฟนอีกเลย พ่อของแฟนก็โทรมาบอกว่า รัไหมว่าแม่เขายึดโทรศัพท์เพราะกลับบ้านช้า ทำไมจะพาน้องไปกินข้าวไม่โทรบอกแม่ก่อน เนี่ยแม่เขาโกรธใหญ่แล้ว (พ่อเขาไม่ค่อยอะไรกับผมเท่าไหร่ พ่อแฟนเขาใจดี ค่อยข้างเข้าใจผมและไม่เคยปิดกั้นผมกับแฟนเลย) ผมก็คุยกับพ่อแฟนว่า ผมขอโทษครับ แต่ผมก็ทำตามที่แม่บอกนะครับ ว่าถ้าจะพาไปหาอะไรกินก็กลับหาเกิน 18:00 น. ถ้าเกินให้โทรมาบอก พ่อก็บอกว่า แม่เขาก็คงเป็นห่วงแหละมั้ง ต่อไปนี้ก็จะยากหน่อยนะ แม่เขาคงไม่ปล่อยมาง่ายๆแล้ว ครั้งที่แล้วพ่อก็บอกแล้วนะ ก็โทรไปขอโทษแม่เขาหน่อยแล้วกัน จนตอนนี้แม่ก็ยังไม่รับสายจากผมเลย
คือผมยอมรับครับว่าผมเหนื่อยตั้งแต่เรื่องงานวันเกิดผม มันท้ออะไรครับ ผมพยายามทำทุกอย่าง ขนาดเวลาไปดูหนัง ผมโทรไปขอแฟนแม่ว่าขอพาแฟนไปดูหนัง แม่ก็บอกว่าได้แต่แม่ไปด้วย แล้วแม่ไปด้วยก็ไม่ได้ไปดู แต่นั่งรออยุ่ร้านอเมซอนในห้างอ่ะครับแล้วให้ผมเข้าไปดูหนังกับแฟนพอดูเสร็จก็พาแฟนไปหาแม่แล้วแม่พากลับบ้าน บางทีแม่แฟนอยากได้ของจากโรงหนัง (ถังป๊อปคอร์นไรเงี้ยอะไรครับ) แฟนผมก็ฝากผมซื้อแล้วช่วยกันออกค่าของ แล้วผมก็เอาไปให้แม่หน้าบ้าน แม่ก็ดีใจแล้วบอกขอบคุณ
ผมคบกับแฟนเวลาเจอกันก็น้อยมากเพราะผมเรียนมหาลัย แฟนเรียนมัธยมปลาย พอผมปิดเทอมกลับมา ก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยเลยเพราะแม่แฟนไม่ค่อยให้ออกจากบ้าน เสาร์-อาทิตย์นี่ตัดไปได้เลย แม่แฟนไม่ให้ออก
ขนาดแฟนผมขอไปเขาค่ายที่เป็นกิจกรรมของ รร. แม่แฟนผมก็ไม่ให้แฟนผมไป (กิจกรรมแบบว่าครอบครัวพอเพียงไรงี้อ่ะครับ) แฟนผมเคยพูดเหมือนกันว่าเก็บกดบางทีก็มาร้องไห้กับผมบ้างว่าอยากไปไหนก็ไม่ได้ไป เพื่อนชวนไปเที่ยวจตุจักร สยาม เซนทรัล แม่ก็ไม่ให้ออก แล้วอารมณ์แม่แฟนผมก็ขึ้นๆลงๆเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แฟนผมก็เดาอารสณ์แม่ไม่ถูก
ผมท้อนะครับ แต่ผมไม่เคยรักแฟนน้อยลงเลย ตั้งแต่มีแฟนมา ผมไม่เคยทุ่มเทให้ใครไม่เคยพยายามเข้าหาครอบครัวแฟนเท่าคนนี้เลย เป็นคนแรกที่ผมเข้าหาครอบครัว เพราะผมเข้ากับผู้ใหญ่ไม่เก่ง และด้วยเหตุการณ์ตอนเด็กๆของผมที่มันไม่ค่อยน่าจดจำเท่าไหร่ เลยทำให้ผมเข้รกับผู้ใหญ่ได้ไม่ค่อยดี แต่ผมก็พยายามแล้วนะครับให้มันดีที่สุด
ผมอยากรุ้ว่าผมควรทำยังไงต่อดีครับ 😢
ขอบคุณทุกคนนะครับที่อ่านจนจบ คำไหนพิมพ์ผิดไปบ้าง ผมขอโทษด้วยนะครับ
แม่แฟนหวงลูกสาวมาก ควรทำยังไงดีครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนมาเป็นระยะเวลา 9 เดือน แต่แม่ของเธอเป็นคนที่หวงลูกสาวมาก และเรื่องมันเกิดตรงที่ว่า ประมาณเดือนมีนาคม เป็นวันเกิดของผม ผมก็นัดกับเพื่อนๆไปฉลองกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง แต่ด้วยความซวยวันนั้นมันเป็นวันเลือกตั้งล่วงหน้า ทางร้านเลยไม่จำหน่ายเหล้า พวกผมจึงกินอาหารปกติที่ทางร้านมี แต่ผมก็ได้ตกใจ เพราะแฟนผมวางแผนกับเพื่อนผมว่าจะมาเซอร์ไพร์วันเกิด ตอนนั้นผมดีใจมากที่เธอมา แต่ใจนึงก็กลัวแม่แฟนจะโกรธผมจึงรีบพาแฟนผมกลับบ้านแต่ระหว่างทางแม่เธอก็ได้โทรมา ผมจึงบอกว่าจะรีบกลับไปส่งครับ พอถึงหน้าบ้านแม่ไม่พูดอะไรสักคำแล้วพาแฟนผมเข้าบ้านไปเลย จากนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับแฟนอีกเลยเพราะโดนยึดโทรศัพท์ ผมมพยายามโทรไปหาแม่แฟนเพื่อที่จะขอโทษ ในเวลาต่อมาประมาณ 1 อาทิตย์ แม่แฟนผมจึงยอมรับสายผม ก็ตกลงกันแล้วแม่ก็รู้ว่าผมไม่รู้เรื่องเพราะเขาก็คุยกับแฟนผมเหมือนกันว่าเป็นมายังไง และแม่ก็บอกกฏต่างๆของบ้านเขาว่าถ้าอยากก็ต้องอยู่ในกรอบของแม่ จะพาลูกแม่ไปกินอะไรตอนเลิกเรียนก็อย่าให้เกิน 18:00 น. โมงเย็นนะ แล้วโทรไปคุยกับพ่อด้วย ให้พ่อตัดสินใจ ผมก็โทรไปคุยกับพ่อแฟน(แม่แฟนให้เบอร์์พ่อมา) ผมก็โทรไปคุยกับพ่อ พ่อก็บอกว่า ตอนแรกพ่อก็โกรธแต่พอรู้ว่าเราไม่เกี่ยวอะไรพ่อเลยไม่ได้ติดอะไรกับเรา ต่อไปนี้ก็ฝากดูลูกสาวพ่อด้วยแล้วกัน น้องมันจะเข้ามหาลัยแล้ว อยากให้เคร่งๆกับน้องเรื่องนี้นิดนึง แล้วก็เวลาไปไหนมาไหนก็บอกพ่อหรือแม่ก่อนสักนิดนึง แม่เขาเป็นห่วง เขามีลูกสาวคนเดียวแล้วเป็นคนโตอีก ผมก็ขอโทษพ่อแล้วบอกว่าโอเคครับผมจะช่วยดูน้องให้ ปกติผมก็พยายามสอนน้องอยู่แล้ว เช่นวิชาภาษาอังกฤษ คณิต เท่าที่ผมช่วยได้อ่ะครับ พ่อก็โอเคพ่อก็มีแค่นี้แหละ รอเวชาสักนิดนึงให้แม่เขาใจเย็นก่อนค่อยพาพลอยไปไหนแล้วกันนะ แล้วช่วงนั้นมันเป็นช่วงปิดเทอมของแฟนผม ผมเลยไม่ได้เจอเธอเลย เพราะปิดเทอมแม่แฟนผมไม่ให้แฟนผมออกไปไหน (ผมเรียนมหาลัย แฟนผมเรียนมัธยมปลายนะครับ) เป็นเวลากว่า 2 เดือนที่ไม่ได้เจอกันแต่ยังคงแชทคุยกันอยู่ พอแฟนผมเปิดเทอม ผมก็ปิดเทอมพอดี ไปรับตอนเช้าส่ง รร. พอเลิกเรียนก็ไปส่งบ้าน แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นวันนี้ ผมกับแฟนนัดกันไว้แล้วว่าจะพาไปกิน KFC พอแฟนผมเลิกเรียน ผมก็พาแฟนกับน้องของแฟน แต่ด้วยความที่วันนี้น้องแฟนผมเลิกเรียนช้า กว่าจะกลับถึงบ้านจึงเวลาประมาณ 17:40 น. เมื่อกลับมาถึงบ้านผมก็ไม่ได้คุยกับแฟนอีกเลย พ่อของแฟนก็โทรมาบอกว่า รัไหมว่าแม่เขายึดโทรศัพท์เพราะกลับบ้านช้า ทำไมจะพาน้องไปกินข้าวไม่โทรบอกแม่ก่อน เนี่ยแม่เขาโกรธใหญ่แล้ว (พ่อเขาไม่ค่อยอะไรกับผมเท่าไหร่ พ่อแฟนเขาใจดี ค่อยข้างเข้าใจผมและไม่เคยปิดกั้นผมกับแฟนเลย) ผมก็คุยกับพ่อแฟนว่า ผมขอโทษครับ แต่ผมก็ทำตามที่แม่บอกนะครับ ว่าถ้าจะพาไปหาอะไรกินก็กลับหาเกิน 18:00 น. ถ้าเกินให้โทรมาบอก พ่อก็บอกว่า แม่เขาก็คงเป็นห่วงแหละมั้ง ต่อไปนี้ก็จะยากหน่อยนะ แม่เขาคงไม่ปล่อยมาง่ายๆแล้ว ครั้งที่แล้วพ่อก็บอกแล้วนะ ก็โทรไปขอโทษแม่เขาหน่อยแล้วกัน จนตอนนี้แม่ก็ยังไม่รับสายจากผมเลย
คือผมยอมรับครับว่าผมเหนื่อยตั้งแต่เรื่องงานวันเกิดผม มันท้ออะไรครับ ผมพยายามทำทุกอย่าง ขนาดเวลาไปดูหนัง ผมโทรไปขอแฟนแม่ว่าขอพาแฟนไปดูหนัง แม่ก็บอกว่าได้แต่แม่ไปด้วย แล้วแม่ไปด้วยก็ไม่ได้ไปดู แต่นั่งรออยุ่ร้านอเมซอนในห้างอ่ะครับแล้วให้ผมเข้าไปดูหนังกับแฟนพอดูเสร็จก็พาแฟนไปหาแม่แล้วแม่พากลับบ้าน บางทีแม่แฟนอยากได้ของจากโรงหนัง (ถังป๊อปคอร์นไรเงี้ยอะไรครับ) แฟนผมก็ฝากผมซื้อแล้วช่วยกันออกค่าของ แล้วผมก็เอาไปให้แม่หน้าบ้าน แม่ก็ดีใจแล้วบอกขอบคุณ
ผมคบกับแฟนเวลาเจอกันก็น้อยมากเพราะผมเรียนมหาลัย แฟนเรียนมัธยมปลาย พอผมปิดเทอมกลับมา ก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยเลยเพราะแม่แฟนไม่ค่อยให้ออกจากบ้าน เสาร์-อาทิตย์นี่ตัดไปได้เลย แม่แฟนไม่ให้ออก
ขนาดแฟนผมขอไปเขาค่ายที่เป็นกิจกรรมของ รร. แม่แฟนผมก็ไม่ให้แฟนผมไป (กิจกรรมแบบว่าครอบครัวพอเพียงไรงี้อ่ะครับ) แฟนผมเคยพูดเหมือนกันว่าเก็บกดบางทีก็มาร้องไห้กับผมบ้างว่าอยากไปไหนก็ไม่ได้ไป เพื่อนชวนไปเที่ยวจตุจักร สยาม เซนทรัล แม่ก็ไม่ให้ออก แล้วอารมณ์แม่แฟนผมก็ขึ้นๆลงๆเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แฟนผมก็เดาอารสณ์แม่ไม่ถูก
ผมท้อนะครับ แต่ผมไม่เคยรักแฟนน้อยลงเลย ตั้งแต่มีแฟนมา ผมไม่เคยทุ่มเทให้ใครไม่เคยพยายามเข้าหาครอบครัวแฟนเท่าคนนี้เลย เป็นคนแรกที่ผมเข้าหาครอบครัว เพราะผมเข้ากับผู้ใหญ่ไม่เก่ง และด้วยเหตุการณ์ตอนเด็กๆของผมที่มันไม่ค่อยน่าจดจำเท่าไหร่ เลยทำให้ผมเข้รกับผู้ใหญ่ได้ไม่ค่อยดี แต่ผมก็พยายามแล้วนะครับให้มันดีที่สุด
ผมอยากรุ้ว่าผมควรทำยังไงต่อดีครับ 😢
ขอบคุณทุกคนนะครับที่อ่านจนจบ คำไหนพิมพ์ผิดไปบ้าง ผมขอโทษด้วยนะครับ