คือตอนนี้เราจบม.3แล้ว เราก็อยากจะเรียนในที่ๆเราอยากเรียนสักปีนึงก็ยังดี เพราะชีวิตคนเรากว่สจะเกิดมันก็เกิดยาก ควรใช้ชีวิตให้คุ้มและสนุกกับมัน แต่ตลอด3ปีของม.ต้น เรารู้สึก้ลยว่าไม่โอเคกับโรงเรียนที่แม่เลือกในตอนนั้น ถ้าเรามีความคิดตั้งแต่เด็กเราควรจะค้านซะ
ก่อนจบม.3เราก็ขอแม่ว่าพอขึ้นม.4หนูขอเลือกโรงเรียนเอง ตอนนั้นแม่ก็ตอบตกลงไป พอถึงวันนั้น แม่ก็บอกเรียนโรงเรียนเดิม ซึ่ง.....มันใช่หรอเราคิดกับตัวเอง
พอคุยกันไม่รู้เรื่องเรากับแม่ก็ไม่ได้คุยกันหลายวันอยู่ ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้เปิดเทอมแล้ว เราก็เลยไลน์ไปหาแม่ว่ามาคุยกันแบบจริงจัง แล้วเราก็เอาชื่อโรงเรียน(ขอไม่บอกนะ)ส่งไปให้แม่ แล้วก็ Present เหมือนที่ทำกับโรงเรียน ตอนแรกแม่ก็บอกจะกลับไปคิดดู
พอมาหลายวันเข้า แม่ก็บอกโอเค แล้วพอวันไปทำงานของแม่ ช่วงกลางวันแม่ก็โทรมาบอกว่าอย่าไปเรียน แม่โทรคุยกับที่นู้นแล้ว พอได้ยินอย่างนั้นเราเสียศูนย์ไปเลย บอกตามตรงเสียใจมาก
แล้วก็มาถึงวันเปิดเทอม สุดท้ายเราก็หาโรงเรียนไม่ได้ ก็ต้องเสียเวลาไปปีนึง แต่เราก็ไม่ยอมแพ้ ตามหาโรงเรียนที่เปิดรับ แต่เราก็ยังไม่ได้บอกแม่นะว่าอยากเรียนโรงเรียนที่เราหาใหม่ แค่บอกกับแม่ว่าแม่ลองคิดดูดีๆนะ หนูก็เคยบอกแม่ไปแล้วว่าหนูไม่มีความสุขกับโรงเรียนที่แม่เลือก แม่อยากให้หนูทนทุกข์อีก3ปีหรอ ขอให้หนูพักฟื้นบ้างอย่างอยู่แบบสบายใจ
และผลก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น สุดท้ายเราก็ดรอปเรียนไปปีนึง เสียใจมากบอกตามตรง พอเวลาตื่นมาตอนเช้า ใจเราก็จะเสียแล้วก็ร้องไห้ทุกวัน จนต้องเอาทิชชู่มาไว้ที่ห้อง คิดกลับหลังทำไมเขาได้เรียนแล้วทำไมเรายังมานั่งอยู่แบบนี้
พอคิดแบบนั้นมันทรมานมาก อยากเรียนที่ที่อยากเรียนสักครั้งในชีวิต ขอแค่ปีเดียวแล้วจะย้ายกลับมาที่ที่แม่เลือก ขอโทษนะชีวิตที่ทำให้แกมีสีสันไม่ได้.....
ปล.ขอบคุณที่รับฟังความรู้สึก อยากระบายกับใคร ไม่มีเลย.....
แม่ไม่เข้าใจเรา เรื่องที่เรียน
ก่อนจบม.3เราก็ขอแม่ว่าพอขึ้นม.4หนูขอเลือกโรงเรียนเอง ตอนนั้นแม่ก็ตอบตกลงไป พอถึงวันนั้น แม่ก็บอกเรียนโรงเรียนเดิม ซึ่ง.....มันใช่หรอเราคิดกับตัวเอง
พอคุยกันไม่รู้เรื่องเรากับแม่ก็ไม่ได้คุยกันหลายวันอยู่ ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้เปิดเทอมแล้ว เราก็เลยไลน์ไปหาแม่ว่ามาคุยกันแบบจริงจัง แล้วเราก็เอาชื่อโรงเรียน(ขอไม่บอกนะ)ส่งไปให้แม่ แล้วก็ Present เหมือนที่ทำกับโรงเรียน ตอนแรกแม่ก็บอกจะกลับไปคิดดู
พอมาหลายวันเข้า แม่ก็บอกโอเค แล้วพอวันไปทำงานของแม่ ช่วงกลางวันแม่ก็โทรมาบอกว่าอย่าไปเรียน แม่โทรคุยกับที่นู้นแล้ว พอได้ยินอย่างนั้นเราเสียศูนย์ไปเลย บอกตามตรงเสียใจมาก
แล้วก็มาถึงวันเปิดเทอม สุดท้ายเราก็หาโรงเรียนไม่ได้ ก็ต้องเสียเวลาไปปีนึง แต่เราก็ไม่ยอมแพ้ ตามหาโรงเรียนที่เปิดรับ แต่เราก็ยังไม่ได้บอกแม่นะว่าอยากเรียนโรงเรียนที่เราหาใหม่ แค่บอกกับแม่ว่าแม่ลองคิดดูดีๆนะ หนูก็เคยบอกแม่ไปแล้วว่าหนูไม่มีความสุขกับโรงเรียนที่แม่เลือก แม่อยากให้หนูทนทุกข์อีก3ปีหรอ ขอให้หนูพักฟื้นบ้างอย่างอยู่แบบสบายใจ
และผลก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น สุดท้ายเราก็ดรอปเรียนไปปีนึง เสียใจมากบอกตามตรง พอเวลาตื่นมาตอนเช้า ใจเราก็จะเสียแล้วก็ร้องไห้ทุกวัน จนต้องเอาทิชชู่มาไว้ที่ห้อง คิดกลับหลังทำไมเขาได้เรียนแล้วทำไมเรายังมานั่งอยู่แบบนี้
พอคิดแบบนั้นมันทรมานมาก อยากเรียนที่ที่อยากเรียนสักครั้งในชีวิต ขอแค่ปีเดียวแล้วจะย้ายกลับมาที่ที่แม่เลือก ขอโทษนะชีวิตที่ทำให้แกมีสีสันไม่ได้.....
ปล.ขอบคุณที่รับฟังความรู้สึก อยากระบายกับใคร ไม่มีเลย.....