หนึ่งอาทิตย์ ผ่านไป
อิหร่าน ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด
อะไรที่เคยได้ยินว่าดี หรือเห็นว่าสนุก มันอยู่ที่ไหน
หรือว่าเราหลงทาง ในความคิด ที่สร้างขึ้นโดยตัวเองหรือจากการรับเอาเข้ามา ทำให้เห็นต่างเกิอบสิ้นเชิง
แต่ยังมีเวลาดูกันอีกสักพัก
เมื่อมาถึงอิหร่าน สิ่งที่ต้องทำก่อน คือ visa on arrival มึการกรอกแบบฟอร์ม แต่ไม่ต้องใช้รูปภาพ แล้วมานั่งคอยอย่างน้อยคนละ ครึ่งชั่วโมง ค่าใช้จ่าย 78€ หรือ 95$ ซึ่งมีค่าทำเอกสารเพิ่มเติมขึ้นมา ถ้าให้แบงค์ 100 เขาจะถอนมาเป็นเงิน irr ค่ะ
เมื่อได้รับพาสปอร์ต คุณจะได้แต่สมุดเปล่า ๆ ไม่มีการประทับตราใด ๆ ทั้งสิ้น เช่นเดียวกกับตอนออกนอกประเทศ
เล่นเอางง!
เขาแนะนำให้ทำ e-visa. น่าจะเป็นระเบียบใหม่นะ
แล้วถ้าจะแลกเงิน แลกกับธนาคารที่นี่ ตอนนี้ได้เลย เรทดีกว่า สดวกกว่า ตลาดมืดไม่ได้ดีอย่างที่เคยได้ยินมา
ถ้าเดินตรงไปแลกเงินในเตหะรานตามร้าน อาจจะถูกปฏิเสธ ต้องให้คนท้องถิ่นแลกให้ เป็นการบังคับให้มีนายหน้าค้าเงินกินส่วนต่าง เป็นการเพื่มรายได้ให้ประชากร แต่ถ้าเป็นเมืองอื่น สามารถแลกได้โดยตรงกับร้านค้า แต่เรทก็ไม่ดีเท่าธนาคาร บางธนาคารก็มีแผนกแลกเงิน บางแห่งก็ไม่มี แลกที่ท่าอากาศยานจะได้หมดปัญหา แต่ไม่ต้องแลกมากนะค่ะ เพราะบางกิจการ เขาขอรับเป็น $หรือ € มากกว่า เพราะค่าเงินอิหร่านลดต่ำลงเรื่อย ๆ
เล่นเอาเหนื่อยวิ่งเข้าร้านกว่า 10 แห่ง ถูกปฏิเสธหมด ลองเข้าธนาคาร ก็ชี้มาฝั่งตรงข้าม ในที่สุดก็ได้แลกเงิน แต่เรทยังต่ำกว่าอยู่ดี
สามารถเช็คเรทไดตามลิ้งค์ นี้ค่ะ
https://www.bonbast.com/
ก็เช่นเดียวกับการจองตั๋วเครื่องบินภายในประเทศ ต้องผ่านเอเยนต์ เดินไปจองตั๋วตามสายการบินไม่ได้ ถึงพนักงานจะพูดภาษาอังกฤษได้ก็ตาม ต้องทำผ่าน agency หรือคนท้องถิ่นให้เขาทำให้ เท่านั้น
ทำให้ coachsurfing ในเมืองเตหะราน มีนับพัน เพราะชาวต่างชาติต้องอาศัยพวกเขาจริงๆ
แต่ก็ต้องยอมรับในวิธีการการกระจายรายได้เพื่อให้เข้าถึงประชาชน ไหนประเทศจะถูกบอยคอด ห้ามค้าขาย แต่ประเทศเขาก็ไม่ได้ยากจนค้นแค้น มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง อาจจะมากกว่าไทยก็ได้ สามารถหาซื้อสินค้าได้หลากหลาย เสื้อผ้าสตรีสีฉูดฉาดเต็มตลาด แต่คงจะใส่อยู่บ้าน เพราะตามถนนมีแต่สีดำ หรือสีหม่น ทั้งนั้น
ชีวิตส่วนตัวของคนอิหร่าน น่าสนใจจริง ๆ
เมื่อได้วีซ่า แบบได้คืนแต่พาสต์ปอร์ตเปล่าแล้ว ทางตม. ก็ไม่ได้แสตมป์ใด ๆ บนหน้าพาสตปอร์ต เดินผ่านออกมาอย่างฉลุย
ถ้าอยากใช้บริการ metro เข้าเมือง ให้ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นสาม แล้วเดินออกมาด้านนอก จะเห็นอาคารที่มีทางเดินข้ามถนนขนาดใหญ่ ตรงกลางจะเป็นทางลงไป metro ซึ่งเพื่งเปิดทำการ ดูเงียบ และทึม ๆ เสมือนแอบเปิดไม่ให้ใครรู้
แม้แต่คนท้องถิ่นยังไม่รู้เลย เพราะมัวแต่ใช้รถส่วนตัว ก็ค่าน้ำมันถูกเหมือน ของฟรี
ที่ metro จะมีเจ้าหน้าที่ขายตั๋วเพียงหนึ่งเดียว และมีป้ายติดว่า " ค่าตั๋วราคา 75000 rial " นั่งไป 30 นาทีแล้วไปเปลี่ยนรถที่ Shahed-Bagher Shahr. ไม่เสียเงินเพิ่มแต่ประการใด แต่ขอบอกว่าอย่าใจร้อนนะ มันให้ความรู้สึกเหมือนนั่งรถไฟชานเมืองมาก หรือว่าเป็นเฉพาะวันหยุด ก็วันนี้เป็นวันศุกร์นีนา
สำหรับใครที่จองโรงแรมบนเส้นทางสายสีแดง ก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนขบวนเลยค่ะ สายสีแดงมีสถานที่สำคัญหลายแห่ง รวมทั้ง Golestan palace, bazzar ด้วย
อิจฉาคนอิหร่าน เสียแค่ 3 บาท (10,000 irr) เป็นค่าmetro อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า สวัสดิการขั้นพื้นฐานของคนในชาติ ไม่ใช่เฉพาะ "คนมีฐานะ" เหมือน.........
ชอบนักละแบบนี้ เข้า ออก metro วันละเกือบสิบเที่ยว ไม่สะเทือนกระเป๋าแฟ็ป ๆ ของเราเลย
แต่ที่ลำบากที่สุด คือ การเป็นไข้หวัด ในต่างแดน
มันใช้ชีวิตไม่สนุกเลย อากาศก็แห้ง ไอ มีเสมหะเป็นเลือด เพลียง่าย กินได้น้อยลง ที่สำคัญมันหงุดหงิด กว่าอาการจะดีขึ้นก็เป็นอาทิตย์
แวะพักอิหร่าน
หนึ่งอาทิตย์ ผ่านไป
อิหร่าน ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด
อะไรที่เคยได้ยินว่าดี หรือเห็นว่าสนุก มันอยู่ที่ไหน
หรือว่าเราหลงทาง ในความคิด ที่สร้างขึ้นโดยตัวเองหรือจากการรับเอาเข้ามา ทำให้เห็นต่างเกิอบสิ้นเชิง
แต่ยังมีเวลาดูกันอีกสักพัก
เมื่อมาถึงอิหร่าน สิ่งที่ต้องทำก่อน คือ visa on arrival มึการกรอกแบบฟอร์ม แต่ไม่ต้องใช้รูปภาพ แล้วมานั่งคอยอย่างน้อยคนละ ครึ่งชั่วโมง ค่าใช้จ่าย 78€ หรือ 95$ ซึ่งมีค่าทำเอกสารเพิ่มเติมขึ้นมา ถ้าให้แบงค์ 100 เขาจะถอนมาเป็นเงิน irr ค่ะ
เมื่อได้รับพาสปอร์ต คุณจะได้แต่สมุดเปล่า ๆ ไม่มีการประทับตราใด ๆ ทั้งสิ้น เช่นเดียวกกับตอนออกนอกประเทศ
เล่นเอางง!
เขาแนะนำให้ทำ e-visa. น่าจะเป็นระเบียบใหม่นะ
แล้วถ้าจะแลกเงิน แลกกับธนาคารที่นี่ ตอนนี้ได้เลย เรทดีกว่า สดวกกว่า ตลาดมืดไม่ได้ดีอย่างที่เคยได้ยินมา
ถ้าเดินตรงไปแลกเงินในเตหะรานตามร้าน อาจจะถูกปฏิเสธ ต้องให้คนท้องถิ่นแลกให้ เป็นการบังคับให้มีนายหน้าค้าเงินกินส่วนต่าง เป็นการเพื่มรายได้ให้ประชากร แต่ถ้าเป็นเมืองอื่น สามารถแลกได้โดยตรงกับร้านค้า แต่เรทก็ไม่ดีเท่าธนาคาร บางธนาคารก็มีแผนกแลกเงิน บางแห่งก็ไม่มี แลกที่ท่าอากาศยานจะได้หมดปัญหา แต่ไม่ต้องแลกมากนะค่ะ เพราะบางกิจการ เขาขอรับเป็น $หรือ € มากกว่า เพราะค่าเงินอิหร่านลดต่ำลงเรื่อย ๆ
เล่นเอาเหนื่อยวิ่งเข้าร้านกว่า 10 แห่ง ถูกปฏิเสธหมด ลองเข้าธนาคาร ก็ชี้มาฝั่งตรงข้าม ในที่สุดก็ได้แลกเงิน แต่เรทยังต่ำกว่าอยู่ดี
สามารถเช็คเรทไดตามลิ้งค์ นี้ค่ะ
https://www.bonbast.com/
ก็เช่นเดียวกับการจองตั๋วเครื่องบินภายในประเทศ ต้องผ่านเอเยนต์ เดินไปจองตั๋วตามสายการบินไม่ได้ ถึงพนักงานจะพูดภาษาอังกฤษได้ก็ตาม ต้องทำผ่าน agency หรือคนท้องถิ่นให้เขาทำให้ เท่านั้น
ทำให้ coachsurfing ในเมืองเตหะราน มีนับพัน เพราะชาวต่างชาติต้องอาศัยพวกเขาจริงๆ
แต่ก็ต้องยอมรับในวิธีการการกระจายรายได้เพื่อให้เข้าถึงประชาชน ไหนประเทศจะถูกบอยคอด ห้ามค้าขาย แต่ประเทศเขาก็ไม่ได้ยากจนค้นแค้น มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง อาจจะมากกว่าไทยก็ได้ สามารถหาซื้อสินค้าได้หลากหลาย เสื้อผ้าสตรีสีฉูดฉาดเต็มตลาด แต่คงจะใส่อยู่บ้าน เพราะตามถนนมีแต่สีดำ หรือสีหม่น ทั้งนั้น
ชีวิตส่วนตัวของคนอิหร่าน น่าสนใจจริง ๆ
เมื่อได้วีซ่า แบบได้คืนแต่พาสต์ปอร์ตเปล่าแล้ว ทางตม. ก็ไม่ได้แสตมป์ใด ๆ บนหน้าพาสตปอร์ต เดินผ่านออกมาอย่างฉลุย
ถ้าอยากใช้บริการ metro เข้าเมือง ให้ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นสาม แล้วเดินออกมาด้านนอก จะเห็นอาคารที่มีทางเดินข้ามถนนขนาดใหญ่ ตรงกลางจะเป็นทางลงไป metro ซึ่งเพื่งเปิดทำการ ดูเงียบ และทึม ๆ เสมือนแอบเปิดไม่ให้ใครรู้
แม้แต่คนท้องถิ่นยังไม่รู้เลย เพราะมัวแต่ใช้รถส่วนตัว ก็ค่าน้ำมันถูกเหมือน ของฟรี
ที่ metro จะมีเจ้าหน้าที่ขายตั๋วเพียงหนึ่งเดียว และมีป้ายติดว่า " ค่าตั๋วราคา 75000 rial " นั่งไป 30 นาทีแล้วไปเปลี่ยนรถที่ Shahed-Bagher Shahr. ไม่เสียเงินเพิ่มแต่ประการใด แต่ขอบอกว่าอย่าใจร้อนนะ มันให้ความรู้สึกเหมือนนั่งรถไฟชานเมืองมาก หรือว่าเป็นเฉพาะวันหยุด ก็วันนี้เป็นวันศุกร์นีนา
อิจฉาคนอิหร่าน เสียแค่ 3 บาท (10,000 irr) เป็นค่าmetro อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า สวัสดิการขั้นพื้นฐานของคนในชาติ ไม่ใช่เฉพาะ "คนมีฐานะ" เหมือน.........
ชอบนักละแบบนี้ เข้า ออก metro วันละเกือบสิบเที่ยว ไม่สะเทือนกระเป๋าแฟ็ป ๆ ของเราเลย
แต่ที่ลำบากที่สุด คือ การเป็นไข้หวัด ในต่างแดน
มันใช้ชีวิตไม่สนุกเลย อากาศก็แห้ง ไอ มีเสมหะเป็นเลือด เพลียง่าย กินได้น้อยลง ที่สำคัญมันหงุดหงิด กว่าอาการจะดีขึ้นก็เป็นอาทิตย์