ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ใช่ Hater
และการตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ยอมรับว่า
อาจจะมีความเสี่ยงของเรื่องดราม่า
เพราะพอจะรู้จักสรรพคุณของติ่งทั้งหลาย
ว่าเป็นยังไง?
แต่เราในฐานะมนุษย์คนนึง ย่อมมี
สิทธิ์ที่จะออกความเห็นได้เหมือนกัน
ต่อให้กระทู้ในพันทิปจะเต็มไปด้วย
กระทู้อวยศิลปินจากเหล่าบรรดาติ่งก็ตาม
คุณทำไปเถอะ ความสุขของคุณ
และที่เราจะมาพูดวันนี้คือ
แค่อยากรู้ในท่ามกลางกระแสเกาหลีฟีเวอร์
มีใครที่ไม่ชอบและไม่ฟังเพลงเกาหลีเลย
เราเป็นคนนึงที่ไม่อินอะไรกับเกาหลีมา
แต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ในขณะที่กระแสเกาหลี
เริ่มมาแรงในสังคมไทย แต่มันไม่สามารถ
ทำให้เราซึมซับในเพลงเกาหลีได้เลย
ถามว่าก็มีรู้จักศิลปินเกาหลีบ้าง รู้จักเพลงบ้าง
แต่โดยรวมแล้วไม่เกิน 20 เพลง/ 20คนแน่นอน
ยอมรับว่าเป็นคนเสพเพลงสากลมาโดยตลอด
เพลงไทยก็ฟังค่ะ แต่ชอบสากลมากกว่า
หลังๆ มาเห็นไลน์ดนตรีของเกาหลีเลียนแบบ
อเมริกันเยอะมาก ง่ายๆ คือก๊อปมาหมดเลยค่ะ
มีเพื่อนฟังเกาหลี เขาจะดูรายการนึงที่ให้เด็ก
ในสังกัดมาร้องเพลงทำเพลงด้วยกัน
เพื่อนเราก็พูดว่าโหย เจ๋งอะ! ดนตรีโครแน่น
ทำเพลงเก่งจัง พอเราได้ยินปุ๊ป นั่นมันเพลง
เก่าๆ ฝั่งอเมริกาค่ะ เราก็ร้องแบบ Original
ทับภาษาเกาหลีให้นางฟัง เพื่อนเราก็อึ้ง!
มันมีเพลงแบบนี้มาก่อนจริงๆ เหรอ ...
ก็ได้แต่คิดในใจว่า ‘มันมีมาตั้งนานแล้วโว้ยยย’
และอีกกระแสหนึ่งในตอนนี้
หลายๆ คนที่ไทยอาจจะ Wow กับกระแส
ศิลปินเกาหลีที่ได้มาออกรายการดังๆ
หรือว่าขึ้นโชว์บนเวทีประกาศรางวัล
กระแสเพลงเกาหลีในอเมริกา
ไม่ได้ดังอย่างที่พวกคุณคิดกันเลยค่ะ
ที่เห็นตามกรี๊ด อวยเว่อในกระทู้ข่าว
ก็มีแต่หัวดำเอเชียเท่านั้นแหละค่ะที่ตามไปดู
สำหรับคนอเมริกันเค้าแทบจะไม่พูดถึงด้วยซ้ำ
เอาจริงๆ เวลาเดินไปไหนมาไหนยังไม่เคย
ได้ยินเค้าเปิดเพลงเกาหลีที่ว่าดังๆ กันเลยค่ะ
อย่างกระแส Black Pink เรายอมรับนะว่า
รู้จักวงนี้เพราะมีลิซ่าเป็นคนไทยที่เป็นสมาชิก
ของวง ไม่งั้นเราก็ไม่สนใจหรอกค่ะ
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา แค่อยากจะบอกความคิด
อีกมุมนึง ไม่ได้ตั้งมาเพื่อหาเรื่องอะไร เข้าใจค่ะ
ว่ารสนิยมทางดนตรีของคนเราไม่เหมือนกัน
.
.
.
หรือแม้แต่คนที่ฟังเพลงสากล
แต่ดันชอบฟังคนละแนว ยังมีความข่ม จิก กัด
กันไปมาในเรื่องของ Taste (รสนิยม)
แม้แต่ตอนสมัย Rap is Now! ออกมาใหม่ๆ
จนปัจจุบันนี้ คนไทยก็ยังไปไม่สุดกับเพลง
แนวนี้
ซึ่งเพลง Hip-Hop ฟังดูเหมือนง่ายแต่เข้าถึงยาก
ตัดภาพมาดูปัจจุบันนี้ ใครๆ ก็บอกว่าตัวเองเป็น
Rapper
สรุปว่าเพลง Hip-Hop สมัยใหม่ในยุคนี้
กลับกลายเป็น Trash Music โดยที่ไม่รู้ตัว
คนไทยบางคน (หลายคนเลยแหละ) ที่ไม่ชอบ
ดนตรีคนผิวสี บางคนถึงขั้นแอนตี้เพลง Rap
หรือ Hip-Hop ด้วยซ้ำไป อานิจจัง! พอเกาหลี
เอาดนตรีแนวนี้มาทำ พวกเธอกลับหลงใหล
‘คนนั้นแร๊พดี คนนี้แร๊พเก่ง’
ซึ่ง Hip Hop กับคนผิวสี
มันเป็นอะไรที่สอดคล้องกัน
ในอเมริกา แนวเพลง Hip Hop
ได้กลายเป็นวัฒนธรรมไปแล้ว
ซึ่งมันไม่ใช่แค่แนวดนตรีอย่างเดียวเท่านั้น
.
.
มาพูดถึงเรื่องนักร้องที่ขายเสียง
หลายคนสงสัยว่าในยุคนั้นทำไม Tata Young
ถึงมีกระแสตอบรับที่ดีได้
ขนาดคนมีฝีมืออย่าง Tata
สังกัดอยู่ในค่ายยักษ์ใหญ่อย่าง Sony
ยังไปบุกตลาดอเมริกาไม่ได้เลย
ทั้งๆ ที่เพลงของเค้าเป็นเพลงสากลทั้งหมด
และยอมรับว่าสำเนียงเจ๊แก
ไม่มีความเป็นไทยเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเลย
คือมีความเป็นสากลสุดพลัง
ยังไปไม่ถึงตลาดเพลงในอเมริกา
.
.
.
วงการนักดนตรี / ศิลปินที่อเมริกา
มันใหญ่มากค่ะ
อุตสาหกรรมทางดนตรีของเค้าเดินทาง
ไปถึงโลกหน้าแล้วก็ว่าได้
ขนาดศิลปินที่เก่งๆในอเมริกากว่าจะได้
แจ้งเกิดแต่ละคน ไม่ใช่เรื่องง่าย
เคยเห็นหลายคนพูดถึงเรื่องโกอินเตอร์
ของศิลปินไทย
อย่างนักร้องเสียงทรงพลังสังกัดค่ายดังทั้งหลาย
เกือบทุกคนเลยก็ว่าได้ ร้องเพลงสากลได้ดี แต่
สำเนียงอ่อนหัดมาก
อาจถูกจริตคนไทย แต่ไม่ถูกใจคนทั้งโลกค่ะ
มองดูจากโปรดิวเซอร์ก่อนเลยก็ได้
คนไทยที่มีฝีอคุณภาพคับแก้วมีเยอะแยะ
แต่เค้าไม่ทำเพลงหากินที่ไทยกันหรอกค่ะ
เพราะเหตุใดนั้น?
การเป็นศิลปินในบ้านเรามักจะโดนเอาเปรียบ
ขนาดส่งให้ไปสังกัดที่เกาหลี หรือเรียนร้องเพลง
ต่างประเทศ ก็ต้องกลับไปร้องเพลงใช้หนี้ให้กับ
ทางค่ายต้นสังกัด
โอกาสจะทำอะไรตามใจตัวเองมากก็ไม่ได้
เพราะฐานแฟนคลับยังไม่แน่นพอ ถ้าโดนค่าย
ตัดหางปล่อยวัด อาจจะไม่มีงานทำเลยก็ได้
ฉะนั้นคนที่เป็นศิลปินต้องมีฝีมือมากจริงๆ
เช่น พี่เสก โลโซ (ไม่ต้องขำนะคะ)
ถึงแม้ว่า Lifestyle เฮียจะเป็นอย่างที่เราก็รู้ๆ
กันอยู่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะพูดถึง
เราจะพูดถึงผลงานและฝีมือทางดนตรีของเฮีย
แทบจะทุกเพลงเลยที่เฮียมีส่วนช่วยในการ
ทำเพลง ไม่ว่าจะเขียนเนื้อร้องหรือว่าแต่งทำนอง
ถามว่าทุกวันนี้มีศิลปินไทยหน้าใหม่คนไหน
ทำได้เท่าเฮียแกบ้าง? ก็ยังไม่มี
เคยไปอ่านบทความของนักแต่งเพลงชาวไทย
ชื่อดังท่านหนึ่ง กล่าวว่า แต่งเพลงๆ หนึ่งได้แค่
5,000 บาท แถมบทเพลงที่สรรสร้างมันขึ้นมา
ต้องตกไปอยู่ในกรรมสิทธิ์ของค่ายเพลงแต่เพียง
ผู้เดียว
แม้แต่ศิลปินดังๆ จะร้องเพลงออกงานแต่ละครั้ง
ต่อให้คุณจะร้องเพลงของตัวเอง แต่ต้องทำการ
ขออนุญาติทางค่ายก่อน ถ้าเค้าไม่ให้ คุณก็ไม่
สามารถร้องเพลงนั้นๆ ได้
สมมตินะ เราเป็นศิลปินวง Retrospect แต่
อยากจะเปลี่ยนไลน์ใหม่จาก Rock/Mental
เป็นสไตล์ R&B / Ballard
ต่อให้ร้องในนามของศิลปินก็ตาม
เราต้องทำเรื่องขออนุญาติทางค่ายเพลง
ก่อนทุกครั้ง ทั้งๆ ที่เพลงนี้สมัยเป็น Rock
ก็ตรูนี่แหละเป็นคนแต่ง! #เรื่องสมมตินะคะ
ยกตัวอย่างเพื่อให้เห็นภาพชัดเจนมากขึ้น
.
.
ใครมีความคิดเห็นอย่างไร แชร์กันได้ค่ะ
แต่ถ้าความเห็นไหนมาเพื่อบลัฟ เราขอข้ามนะคะ
วิจารณ์ในมุมต่างได้ แต่ขอร้องหละค่ะ
กับคำพูดที่ประชดประชัน เช่น
- ทำได้เท่าเค้ารึเปล่าหละ?
- ไม่ชอบก็ไม่ต้องฟังสิ!
และ
- จะไม่มีการ Compare ศิลปินหรือว่าแนวเพลงใดๆ ในนี้ทั้งสิ้น
เพราะว่าอ่านแล้วปวดประสาทมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอระบายเกี่ยวกับเรื่องเพลง/ดนตรีนะคะ (กระทู้นี้ไม่เหมาะกับติ่งที่ขวาจัด-ซ้ายจัด)
และการตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ยอมรับว่า
อาจจะมีความเสี่ยงของเรื่องดราม่า
เพราะพอจะรู้จักสรรพคุณของติ่งทั้งหลาย
ว่าเป็นยังไง?
แต่เราในฐานะมนุษย์คนนึง ย่อมมี
สิทธิ์ที่จะออกความเห็นได้เหมือนกัน
ต่อให้กระทู้ในพันทิปจะเต็มไปด้วย
กระทู้อวยศิลปินจากเหล่าบรรดาติ่งก็ตาม
คุณทำไปเถอะ ความสุขของคุณ
และที่เราจะมาพูดวันนี้คือ
แค่อยากรู้ในท่ามกลางกระแสเกาหลีฟีเวอร์
มีใครที่ไม่ชอบและไม่ฟังเพลงเกาหลีเลย
เราเป็นคนนึงที่ไม่อินอะไรกับเกาหลีมา
แต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ในขณะที่กระแสเกาหลี
เริ่มมาแรงในสังคมไทย แต่มันไม่สามารถ
ทำให้เราซึมซับในเพลงเกาหลีได้เลย
ถามว่าก็มีรู้จักศิลปินเกาหลีบ้าง รู้จักเพลงบ้าง
แต่โดยรวมแล้วไม่เกิน 20 เพลง/ 20คนแน่นอน
ยอมรับว่าเป็นคนเสพเพลงสากลมาโดยตลอด
เพลงไทยก็ฟังค่ะ แต่ชอบสากลมากกว่า
หลังๆ มาเห็นไลน์ดนตรีของเกาหลีเลียนแบบ
อเมริกันเยอะมาก ง่ายๆ คือก๊อปมาหมดเลยค่ะ
มีเพื่อนฟังเกาหลี เขาจะดูรายการนึงที่ให้เด็ก
ในสังกัดมาร้องเพลงทำเพลงด้วยกัน
เพื่อนเราก็พูดว่าโหย เจ๋งอะ! ดนตรีโครแน่น
ทำเพลงเก่งจัง พอเราได้ยินปุ๊ป นั่นมันเพลง
เก่าๆ ฝั่งอเมริกาค่ะ เราก็ร้องแบบ Original
ทับภาษาเกาหลีให้นางฟัง เพื่อนเราก็อึ้ง!
มันมีเพลงแบบนี้มาก่อนจริงๆ เหรอ ...
ก็ได้แต่คิดในใจว่า ‘มันมีมาตั้งนานแล้วโว้ยยย’
และอีกกระแสหนึ่งในตอนนี้
หลายๆ คนที่ไทยอาจจะ Wow กับกระแส
ศิลปินเกาหลีที่ได้มาออกรายการดังๆ
หรือว่าขึ้นโชว์บนเวทีประกาศรางวัล
กระแสเพลงเกาหลีในอเมริกา
ไม่ได้ดังอย่างที่พวกคุณคิดกันเลยค่ะ
ที่เห็นตามกรี๊ด อวยเว่อในกระทู้ข่าว
ก็มีแต่หัวดำเอเชียเท่านั้นแหละค่ะที่ตามไปดู
สำหรับคนอเมริกันเค้าแทบจะไม่พูดถึงด้วยซ้ำ
เอาจริงๆ เวลาเดินไปไหนมาไหนยังไม่เคย
ได้ยินเค้าเปิดเพลงเกาหลีที่ว่าดังๆ กันเลยค่ะ
อย่างกระแส Black Pink เรายอมรับนะว่า
รู้จักวงนี้เพราะมีลิซ่าเป็นคนไทยที่เป็นสมาชิก
ของวง ไม่งั้นเราก็ไม่สนใจหรอกค่ะ
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา แค่อยากจะบอกความคิด
อีกมุมนึง ไม่ได้ตั้งมาเพื่อหาเรื่องอะไร เข้าใจค่ะ
ว่ารสนิยมทางดนตรีของคนเราไม่เหมือนกัน
.
.
.
หรือแม้แต่คนที่ฟังเพลงสากล
แต่ดันชอบฟังคนละแนว ยังมีความข่ม จิก กัด
กันไปมาในเรื่องของ Taste (รสนิยม)
แม้แต่ตอนสมัย Rap is Now! ออกมาใหม่ๆ
จนปัจจุบันนี้ คนไทยก็ยังไปไม่สุดกับเพลง
แนวนี้
ซึ่งเพลง Hip-Hop ฟังดูเหมือนง่ายแต่เข้าถึงยาก
ตัดภาพมาดูปัจจุบันนี้ ใครๆ ก็บอกว่าตัวเองเป็น
Rapper
สรุปว่าเพลง Hip-Hop สมัยใหม่ในยุคนี้
กลับกลายเป็น Trash Music โดยที่ไม่รู้ตัว
คนไทยบางคน (หลายคนเลยแหละ) ที่ไม่ชอบ
ดนตรีคนผิวสี บางคนถึงขั้นแอนตี้เพลง Rap
หรือ Hip-Hop ด้วยซ้ำไป อานิจจัง! พอเกาหลี
เอาดนตรีแนวนี้มาทำ พวกเธอกลับหลงใหล
‘คนนั้นแร๊พดี คนนี้แร๊พเก่ง’
ซึ่ง Hip Hop กับคนผิวสี
มันเป็นอะไรที่สอดคล้องกัน
ในอเมริกา แนวเพลง Hip Hop
ได้กลายเป็นวัฒนธรรมไปแล้ว
ซึ่งมันไม่ใช่แค่แนวดนตรีอย่างเดียวเท่านั้น
.
.
มาพูดถึงเรื่องนักร้องที่ขายเสียง
หลายคนสงสัยว่าในยุคนั้นทำไม Tata Young
ถึงมีกระแสตอบรับที่ดีได้
ขนาดคนมีฝีมืออย่าง Tata
สังกัดอยู่ในค่ายยักษ์ใหญ่อย่าง Sony
ยังไปบุกตลาดอเมริกาไม่ได้เลย
ทั้งๆ ที่เพลงของเค้าเป็นเพลงสากลทั้งหมด
และยอมรับว่าสำเนียงเจ๊แก
ไม่มีความเป็นไทยเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเลย
คือมีความเป็นสากลสุดพลัง
ยังไปไม่ถึงตลาดเพลงในอเมริกา
.
.
.
วงการนักดนตรี / ศิลปินที่อเมริกา
มันใหญ่มากค่ะ
อุตสาหกรรมทางดนตรีของเค้าเดินทาง
ไปถึงโลกหน้าแล้วก็ว่าได้
ขนาดศิลปินที่เก่งๆในอเมริกากว่าจะได้
แจ้งเกิดแต่ละคน ไม่ใช่เรื่องง่าย
เคยเห็นหลายคนพูดถึงเรื่องโกอินเตอร์
ของศิลปินไทย
อย่างนักร้องเสียงทรงพลังสังกัดค่ายดังทั้งหลาย
เกือบทุกคนเลยก็ว่าได้ ร้องเพลงสากลได้ดี แต่
สำเนียงอ่อนหัดมาก
อาจถูกจริตคนไทย แต่ไม่ถูกใจคนทั้งโลกค่ะ
มองดูจากโปรดิวเซอร์ก่อนเลยก็ได้
คนไทยที่มีฝีอคุณภาพคับแก้วมีเยอะแยะ
แต่เค้าไม่ทำเพลงหากินที่ไทยกันหรอกค่ะ
เพราะเหตุใดนั้น?
การเป็นศิลปินในบ้านเรามักจะโดนเอาเปรียบ
ขนาดส่งให้ไปสังกัดที่เกาหลี หรือเรียนร้องเพลง
ต่างประเทศ ก็ต้องกลับไปร้องเพลงใช้หนี้ให้กับ
ทางค่ายต้นสังกัด
โอกาสจะทำอะไรตามใจตัวเองมากก็ไม่ได้
เพราะฐานแฟนคลับยังไม่แน่นพอ ถ้าโดนค่าย
ตัดหางปล่อยวัด อาจจะไม่มีงานทำเลยก็ได้
ฉะนั้นคนที่เป็นศิลปินต้องมีฝีมือมากจริงๆ
เช่น พี่เสก โลโซ (ไม่ต้องขำนะคะ)
ถึงแม้ว่า Lifestyle เฮียจะเป็นอย่างที่เราก็รู้ๆ
กันอยู่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะพูดถึง
เราจะพูดถึงผลงานและฝีมือทางดนตรีของเฮีย
แทบจะทุกเพลงเลยที่เฮียมีส่วนช่วยในการ
ทำเพลง ไม่ว่าจะเขียนเนื้อร้องหรือว่าแต่งทำนอง
ถามว่าทุกวันนี้มีศิลปินไทยหน้าใหม่คนไหน
ทำได้เท่าเฮียแกบ้าง? ก็ยังไม่มี
เคยไปอ่านบทความของนักแต่งเพลงชาวไทย
ชื่อดังท่านหนึ่ง กล่าวว่า แต่งเพลงๆ หนึ่งได้แค่
5,000 บาท แถมบทเพลงที่สรรสร้างมันขึ้นมา
ต้องตกไปอยู่ในกรรมสิทธิ์ของค่ายเพลงแต่เพียง
ผู้เดียว
แม้แต่ศิลปินดังๆ จะร้องเพลงออกงานแต่ละครั้ง
ต่อให้คุณจะร้องเพลงของตัวเอง แต่ต้องทำการ
ขออนุญาติทางค่ายก่อน ถ้าเค้าไม่ให้ คุณก็ไม่
สามารถร้องเพลงนั้นๆ ได้
สมมตินะ เราเป็นศิลปินวง Retrospect แต่
อยากจะเปลี่ยนไลน์ใหม่จาก Rock/Mental
เป็นสไตล์ R&B / Ballard
ต่อให้ร้องในนามของศิลปินก็ตาม
เราต้องทำเรื่องขออนุญาติทางค่ายเพลง
ก่อนทุกครั้ง ทั้งๆ ที่เพลงนี้สมัยเป็น Rock
ก็ตรูนี่แหละเป็นคนแต่ง! #เรื่องสมมตินะคะ
ยกตัวอย่างเพื่อให้เห็นภาพชัดเจนมากขึ้น
.
.
ใครมีความคิดเห็นอย่างไร แชร์กันได้ค่ะ
แต่ถ้าความเห็นไหนมาเพื่อบลัฟ เราขอข้ามนะคะ
วิจารณ์ในมุมต่างได้ แต่ขอร้องหละค่ะ
กับคำพูดที่ประชดประชัน เช่น
- ทำได้เท่าเค้ารึเปล่าหละ?
- ไม่ชอบก็ไม่ต้องฟังสิ!
และ
- จะไม่มีการ Compare ศิลปินหรือว่าแนวเพลงใดๆ ในนี้ทั้งสิ้น
เพราะว่าอ่านแล้วปวดประสาทมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ