ดิฉันกับสามีเราอายุห่างกัน16-17ปีคบกันมาปีนี้เข้าปีที่5 คบเป็นแฟน3ปีและเพิ่งจดทะเบียนกันมาได้ปีนี้เข้าปีที่2 ดิฉันและสามีเราเคยล้มเหลวเรื่องครอบครัวมาทั้งคู่และต่างมีลูกติด แต่นี้ไม่ใ่ช่ปัญหาคะเราไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าวันที่ไปจดเขาทรมานใจนี้เป็นคำพูดของเขาตอนเขาเมาตอนจดมาได้1ปีถ้าฉันได้ยินแบบนั้นก่อนจะจดทะเบียนฉันจะไม่ไปจดเด็ดขาดคะ
ตอนนี้ดิฉันยอมรับว่าไม่มีความสุขเลยไม่รู้ว่ามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร ปัญหามันเกิดมาตั้งแต่เมื่อไหร่สามีมีเรื่องผู้หญิงตอนคบกันแต่นั้นยังไม่จดทะเบียนฉันเลยไม่ได้ว่าอะไรเขามาก จนมาถึงจดทะเบียนก้อยังมีปัญหาเรื่องผู้หญิงคนเดิมๆของเขาเข้ามาอีก มันทำให้ฉันระแวงเขาและเขาไม่เคยทำให้ฉันวางใจในตัวเขาเลยสักครั้ง คุยกับภรรยาเก่าที่มีลูกด้วยกันฉันพอยอมรับได้หากคุยเรื่องลูก แต่ดูจากสิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ใช่ดิฉันแตะต้องไม่ได้เลย ทุกวันนี้อยู่กันเหมือนแค่หน้าที่เหมือนไม่เหลือความรักให้กันแล้ว ฉันไม่ว่าฉันยอมหย่าหากเขาต้องการแต่เขาไม่หย่าคะ ในบ้านมันไม่เหมือนบ้านเงียบและเหงา ฉันกับสามีแยกกันนอนแต่อยู่ในบ้านเดียวกันเหมือนคนแปลกหน้า มันอึดอัดคะ อ้อมกอด คำพูดดีๆ สายตาอ่อนโยน ของเขานั้นได้หายไปหมดแล้ว ทุกครั้งมีเรื่องจะผิดแค่ไหนไม่มีคำขอโทษออกจากปากเขาแถมมีเรื่องหญิงครั้งที่2ยังโดนคนในครอบครัวบอกให้อดทนอย่างน้อยเราก้อถือทะเบียนสมรสฉันนอนกอดทะเบียนแต่ไม่มีความสุข ทุกครั้งฉันให้โอกาสเขาเพราะยังรักในตัวเขา หากการหย่ามันคือทางออกที่ดีฉันพร้อมที่จะหย่า เจ็บปวดกับการที่ชีวิตครอบครัวต้องพังล้มเหลวอีกในครั้งนี้......ขอคำแนะนำข้อคิดดีๆหากยังมีทางปรับใจไม่อยากจบแบบนี้เลยคะ
คิดอยากหย่ากับสามี ฉันรู้สึกว่าที่ที่ฉันอยู่ฉันควรอยู่ต่อหรือเดินจากไป