แม่ชอบประชดประชันเรามากๆเลยคะและชอบตีกรอบไม่ให้ไปไหนมาไหนเลย

เราเป็นเด็กที่กำลังเข้ามหาลัยค่ะ เมื่อไม่นานมานี้เราได้ขอแม่ไปเที่ยวที่ไม่ไกลมากกับเพื่อนแม่เลยตอบกลับเรามาว่า "อย่าเห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัวสิ" แรกๆเราก็ไม่ได้คิดมากอะไรแต่พอนานเข้าเราเริ่มไปไหนมาไหนไม่ได้เลยไปเซเว่นใกล้ๆบ้านยังลำบาก เนาก็คิดว่าเค้าคงห่วงเรา(คิดในแง่ดีไว้ก่อนนะคะ) แต่พอวันนึงเราขอไปหายายที่แม่ก็รู้จักสนิทกันมากด้วยเป็นญาติสนิทเลยแต่แม่ก็บอกว่า "ว่างมากหรอ ใช่สิเธอสบายหนิ ไม่รู้รึไงที่ให้มาเพราะให้มาช่วยงาน" เราก็เริ่มไม่เข้าใจแม่คะ แม่เริ่มว่าเราและประชดแรงขึ้นเพื่อไม่เราไปหาญาติ เรากำลังเข้ามหาลัยค่ะซึ่งมันอยู่ไกลมากเลยขอไปหาเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วได้แต่คุยทางโทรศัพท์ เราก็โทรไปขอแม่อีกเผื่อแม่จะใจเย็นแต่แม่ก็ด่าและประชดเหมือนเดิม พอด่าแรงๆขึ้นเราก็ร้องไห้ยายที่เลี้ยงเรามาเรารักยิ่งกว่าแม่มาเห็นแกก็เครียด เราไม่เข้าใจจริงๆอยากให้คนที่เข้าใจความรู้สึกแม่มาบอกหน่อยได้มั้ยคะ เราเชื่อฟังและปฏิบัติคำสั่งแม่มาโดยตลอดแต่นานวันมันหนักขึ้นจนเหมือนอยู่ในคุกเลยค่ะไปไหนแทบไม่ได้เลย เราก็อยากไปไหนกับเพื่อน อยากมีความทรงจำดีๆกับเพื่อนบ้างไม่ใช่แค่ในห้องเรียน