ก่อนอื่น ตั้งกระทู้ขึ้นมาเพื่อเพื่อฟังแนวทางของเพื่อนๆนะคับ...เข้าเรื่องเลยนะ
เมื่อสมัยเรียนมีแฟนคนแรก คบกันจนเรียนจบ แล้วมีเหตุให้แฟนก็เลิกกันโดยไม่มีสาเหตุที่แท้จริง
เอาแบบว่าเลิกกันแบบเค้าคงมองว่าเราไม่ใช่....แต่เราคิดว่าคงเด็กกันเกินไป (เอาเป็นว่าเราคิดไว้ว่าถ้าเรา
สามารถสร้างอนาคตที่ดีได้ ก้อจะเลือกคนนี้แหละเป็นแฟน)
หลังจากผ่านไป 3-4 ปี แฟนคนแรกของเรานั้น แต่งงาน....กับนายร้อย....เรากะแฟนไม่เคยได้เจอ
เลยตั้งแต่เลิกกันไป (ตกใจ ทำไมเร็ว..แต่งแล้วรึ..ที่คิดไว้..หมดหวัง เริ่มเปิดใจกะคนอื่น คือมีแฟนกะเค้า
ไปเรื่อยๆ แต่ไม่คิดแต่งกะใครนะ)
แต่ด้วยเหตุที่เคยได้เรียน โรงเรียนเดียวกันมา เมื่อมีการเจอะเจอเพื่อน ทำให้เราสองคนได้เจอกัน
เราจึงได้สอบถามถึงเหตุที่เลิกกันไป ซึ่งก้อเป็นธรรมดาที่เค้าไม่พูดถึงว่าทำไมถึงเลิกกัน
พอได้กลับมาเจอกันอีกที่ เหมือนมันจูนกันติด แบบ..คือมันใช่ไง..เธอกะฉัน..จึงคบกันแบบที่เค้ายัง
ไม่เลิก(กะสามีนายทหาร) คราวนี้ ในส่วนของเราซึ่งทำงาน บริษัทฯ ในที่ทำงานของเรา (ห่วงเรา) จึงเตือนว่า
ทำไมไม่หาคนที่โสด มันไม่ดี ไม่ถูกต้องนะแบบนี้ ผิดศีล....หึหึหึ..รู้แต่ด้วยความที่มันจูนกันติด แต่พอคนคน
เรื่มเตือน เรื่มว่า และประกอบกับที่เราไม่ได้ดังใจกับเค้าในหลายๆเรื่องที่เกี่ยวกับ ขัดหูขัดตาเค้ากะสามี (คือ
นายร้อยท่านไม่รู้เรื่องระแคะระคายเลย) เลยเลิกกันไปแบบไม่ดี มีการทำให้เค้าเจ็บใจไป..แล้วเราก้อหายเงียบ
ไม่ได้ติดต่อกันไปอีกเลย..แบบขาด
จนปัจจุบัน เรามีแฟนใหม่ คบมานานใกล้จะแต่ง (มีแพลน) ร่วม 6-7 ปีแล้ว โรงเรียนมีงานเลี้ยงงรุ่น
ก้อเจอกะแฟนคนแรกอีก บอกตรงๆเราไม่เคยลืมเค้าได้เลย กลับมาครั้งนี้ได้พูดคุยกันถึงสาเหตุเก่าๆ ต่างขอโทษ
ขอโพยกัน และที่สำคัญ กลับบอกรักกัน จดจำทุกสิ่งทุกอย่างของกันและกันได้ดี คือแบบว่าครั้งนี้คุยกันดีมาก
ชัดเจนต่อกันมากขึ้น แต่เค้าก้อยังไม่เลิกกะสามีนายทหารคนนั้น (ซึ่งเค้าบอกว่าคบเพราะ...ต้องคบ...หย่าไม่ได้)
แล้วเค้าบอกเราว่าคนที่เค้ารักคือเรา...เค้าอยากคุยกะเรา อยากมีเรา ไม่อยากให้เราหายไปอีก (ประมาณยอมทุก
อย่างแค่อย่าให้เราหายไปจากชีวิตเค้าอีก ทั้งๆที่รู้ว่าเรากำลังจะแต่งงาน)
คือแบบนี้คับ เราลังเลใจนิดหน่อย แต่เราคิดจะแต่งกับคนที่คบปัจจุบันแน่นอน มีวอกแวกไปบ้าง แต่
วันนี้ตัดสินใจแล้ว แฟนคนปัจจุบันเค้าเป้นคนดี ทำให้เรารักเค้าได้ ด้วยความดีที่เค้ามีในตัว แต่รักครั้งแรก
เหมือนเราก้อจะไม่ลืม มันจะแย่ไหมคับ ที่เราดันรู้ความจริงที่ทำให้เรากะแฟนเก่าต้องไม่ได้ไปต่อ...ควรบอกแฟนคน
ปัจจุบันไหมคับว่าเรายังระลึกถึงแฟนเก่าอยู่ หรือเลิกติดต่อกะแฟนคนแรก..แล้วเก็บเรื่องของแฟนคนแรกเงียบไว้
ไม่ให้แฟนคนปัจจุบันรู้เรื่องเลย
อาจจะยาวไปนิด แต่คิดอยุ่ว่าจะทำไงกะแฟนคนแรกดี ไม่ติดต่อ ตัดขาด หรือปล่อยให้เค้าเข้ามา
มีผลต่อจิตใจไปเรื่อยๆ เพราะเราก้ออยากรู้ความเป็นไปของเค้า ยังห่วงเค้าบ้าง
ช่วงตัดสินใจ เหมือนจะต้องเลือกสักอย่างสำหรับชีวิตคู่
เมื่อสมัยเรียนมีแฟนคนแรก คบกันจนเรียนจบ แล้วมีเหตุให้แฟนก็เลิกกันโดยไม่มีสาเหตุที่แท้จริง
เอาแบบว่าเลิกกันแบบเค้าคงมองว่าเราไม่ใช่....แต่เราคิดว่าคงเด็กกันเกินไป (เอาเป็นว่าเราคิดไว้ว่าถ้าเรา
สามารถสร้างอนาคตที่ดีได้ ก้อจะเลือกคนนี้แหละเป็นแฟน)
หลังจากผ่านไป 3-4 ปี แฟนคนแรกของเรานั้น แต่งงาน....กับนายร้อย....เรากะแฟนไม่เคยได้เจอ
เลยตั้งแต่เลิกกันไป (ตกใจ ทำไมเร็ว..แต่งแล้วรึ..ที่คิดไว้..หมดหวัง เริ่มเปิดใจกะคนอื่น คือมีแฟนกะเค้า
ไปเรื่อยๆ แต่ไม่คิดแต่งกะใครนะ)
แต่ด้วยเหตุที่เคยได้เรียน โรงเรียนเดียวกันมา เมื่อมีการเจอะเจอเพื่อน ทำให้เราสองคนได้เจอกัน
เราจึงได้สอบถามถึงเหตุที่เลิกกันไป ซึ่งก้อเป็นธรรมดาที่เค้าไม่พูดถึงว่าทำไมถึงเลิกกัน
พอได้กลับมาเจอกันอีกที่ เหมือนมันจูนกันติด แบบ..คือมันใช่ไง..เธอกะฉัน..จึงคบกันแบบที่เค้ายัง
ไม่เลิก(กะสามีนายทหาร) คราวนี้ ในส่วนของเราซึ่งทำงาน บริษัทฯ ในที่ทำงานของเรา (ห่วงเรา) จึงเตือนว่า
ทำไมไม่หาคนที่โสด มันไม่ดี ไม่ถูกต้องนะแบบนี้ ผิดศีล....หึหึหึ..รู้แต่ด้วยความที่มันจูนกันติด แต่พอคนคน
เรื่มเตือน เรื่มว่า และประกอบกับที่เราไม่ได้ดังใจกับเค้าในหลายๆเรื่องที่เกี่ยวกับ ขัดหูขัดตาเค้ากะสามี (คือ
นายร้อยท่านไม่รู้เรื่องระแคะระคายเลย) เลยเลิกกันไปแบบไม่ดี มีการทำให้เค้าเจ็บใจไป..แล้วเราก้อหายเงียบ
ไม่ได้ติดต่อกันไปอีกเลย..แบบขาด
จนปัจจุบัน เรามีแฟนใหม่ คบมานานใกล้จะแต่ง (มีแพลน) ร่วม 6-7 ปีแล้ว โรงเรียนมีงานเลี้ยงงรุ่น
ก้อเจอกะแฟนคนแรกอีก บอกตรงๆเราไม่เคยลืมเค้าได้เลย กลับมาครั้งนี้ได้พูดคุยกันถึงสาเหตุเก่าๆ ต่างขอโทษ
ขอโพยกัน และที่สำคัญ กลับบอกรักกัน จดจำทุกสิ่งทุกอย่างของกันและกันได้ดี คือแบบว่าครั้งนี้คุยกันดีมาก
ชัดเจนต่อกันมากขึ้น แต่เค้าก้อยังไม่เลิกกะสามีนายทหารคนนั้น (ซึ่งเค้าบอกว่าคบเพราะ...ต้องคบ...หย่าไม่ได้)
แล้วเค้าบอกเราว่าคนที่เค้ารักคือเรา...เค้าอยากคุยกะเรา อยากมีเรา ไม่อยากให้เราหายไปอีก (ประมาณยอมทุก
อย่างแค่อย่าให้เราหายไปจากชีวิตเค้าอีก ทั้งๆที่รู้ว่าเรากำลังจะแต่งงาน)
คือแบบนี้คับ เราลังเลใจนิดหน่อย แต่เราคิดจะแต่งกับคนที่คบปัจจุบันแน่นอน มีวอกแวกไปบ้าง แต่
วันนี้ตัดสินใจแล้ว แฟนคนปัจจุบันเค้าเป้นคนดี ทำให้เรารักเค้าได้ ด้วยความดีที่เค้ามีในตัว แต่รักครั้งแรก
เหมือนเราก้อจะไม่ลืม มันจะแย่ไหมคับ ที่เราดันรู้ความจริงที่ทำให้เรากะแฟนเก่าต้องไม่ได้ไปต่อ...ควรบอกแฟนคน
ปัจจุบันไหมคับว่าเรายังระลึกถึงแฟนเก่าอยู่ หรือเลิกติดต่อกะแฟนคนแรก..แล้วเก็บเรื่องของแฟนคนแรกเงียบไว้
ไม่ให้แฟนคนปัจจุบันรู้เรื่องเลย
อาจจะยาวไปนิด แต่คิดอยุ่ว่าจะทำไงกะแฟนคนแรกดี ไม่ติดต่อ ตัดขาด หรือปล่อยให้เค้าเข้ามา
มีผลต่อจิตใจไปเรื่อยๆ เพราะเราก้ออยากรู้ความเป็นไปของเค้า ยังห่วงเค้าบ้าง