หนี้บัตรเยอะเลยไปซื้อบ้านเพื่อเงินส่วนต่างมาจ่ายปิดบัตร

เริ่มจากเราเป็นหนี้บัตร 8ธนาคารได้อย่ถามว่าเอาไปทำไรเพราะมันสะสมมา5ปีได้สำหรับหนี้สินตรงนี้ เพราะเคยพยายามทำตามหลายๆกระทู้เรื่องรวมหนี้ไปทำสินเชื่อเราก็ทำแล้ว แต่เหมือนความซวยของเราพอเหมือนจะดีขึ้นก็ดันมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปกดเงินที่ปิดไปแล้วมาใช้อีก คราวนี้มันก็เป็นเหมือนงูกินหางจ่ายก็ได้แค่ขั้นต่ำของทุกใบ เป็นแบบนี้อยู่ทุกเดือน ถามเราว่าโบนัสหละ เราต้องเอาไปจ่ายค่ารักษาแม่ 3 ปีหละที่ไม่เหลือโบนัสไปใช้หนี้สิน ส่วนรายเดือนก็ไม่พอเราเงินเดือน 25,000 แต่ต้องจ่ายหนี้ขั้นต่ำเดือนละ 45,000 มันเยอะมาก บางเดือนทำงานพิเศษได้มา2-3พันไว้ใช้กิน ส่วนต่างที่เหลือต้องหมุนๆไปเลื่อยๆ เราทนแบบนี้มาทุกเดือนก็ไม่รู้ว่าจะทนแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน  มีคนแนะนำให้เสียเครดิตไปเลยให้ติดบูโร  เพื่อแบงค์จะได้ลดหนี้ให้แต่เราไม่อยากใฟ้มันส่งหมายศาลหรือโทรมาตามที่ทำงาน เรารู้เป็นหนี้ก็ต้องใช้ เราเลยพยายามจ่ายขั้นต่ำของทุกๆบัตรที่มี 

เข้าเรื่องบ้านเลยคือ จุดเริ่มเกิดจากการที่เราอยากได้เงินสักก้อน 6-9หมื่นมาปิดบัตรกสิกรที่ตอนนี้เราจ่ายขั้นต่ำเดือนละ 8พัน มันหนักไปพยายามทำสินเชือกับหลายๆแบงค์แต่ไม่ผ่าน คือเรารู้ตัวนะว่าผ่านอยากแต่ก็พยายามทำ และเราไปเจอมาว่าหากซื้อบ้านเราจะได้เงินส่วนต่างที่จะได้หลังจากที่แบงค์ประเมินราคาบ้านแล้ว มันก็มีเงินสดเหลือประมาร7หมื่นจริงๆๆ  เรากำลังคิดการใหญ่คือ แทนที่จะเอาเงินไปจ่ายกสิกรทุกเดือน เดือนละ8พัน เปลี่ยนเป็นเอามาผ่อนบ้านเดือนละ 9,700. แทน และเงินส่วนต่างที่ได้มาเอาไปปิดบัตรกสิกรปิดจริงๆๆๆๆๆๆ แบบนี้ทุกคนคิดว่าเราควรจะทำแบบนี้ดีไหม

แต่ตอนนี้คือรอไปเซ็นสัญญาซื้อบ้านแค่นั้นหละ เพราะทำเรื่องอะไรกับแบงค์และโครงการบ้านเรียบร้อยหมดแล้ว ที่มาเล่าเพราะเราเริ่มเกิดความไม่แน่ใจในความคิดของตัวเอง เราทำเองคิดเองคนเดียว เดียวรายละเอียดเรื่องว่าแต่ละบัตรที่เป็นหนี้มียอดอะไรเท่าไรเดียวมาเล่าให้ฟัง  เราอึดอัดบอกใครไม่ได้ เลยมาระบายในนี้

แต่มีหนี้สิน3อย่างที่กำลังจะจ่ายหมดในระยะเวลา1ปี คือ ออมสิน เดือนละ4000 /ซิตี้แบค์เดือนละ4500 / ค่าแชร์ 6350 อีก7งวด 

ที่เครียดและอยากตายทุกวันที่ตื่นมาก็เรื่องหนี้สินที่ไม่รู้จักจะหมดนี้หละ แต่พอแม่ป่วย หมาป่วยเราก็อดไม่ได้ที่จะไปกดเงินให้พวกเขา เดือนที่ผ่านมาค่ารักษาหมากก็หมดไปอีก 4พัน เงินเราก็ไม่มีแต่ทนเห็นมันทรมารแล้วเราไม่ไหว เราคิดว่าเราอดได้เราหากินได้ แต่หมามันพูดไม่ได้ไปหาหมอเองก็ไม่ได้ แต่ตอนนี้มันดีขึ้นแล้วนะ หายเลือดไหล แต่ยังไออยู่อย่างเดียว แม่บอกว่าพอหละไม่ต้องรักษาแล้ว มันแก่แล้ว
จบไปเรื่องหมา

เรื่องแม่ก็มาเดือนนี้แม่ป่วยทรุดอีก แม่เปนไทลอย+เบาหวานขั้นหนัก ฉีดยาเองวันละ2ครั้ง ไม่ทีแรงถ่ายเหมือนคนท้องเสียตลอดเวลา แถมเดียวกลางเดือนฟน้าต้องจ่ายค่างวดรถกระบะของพ่ออีก 350,000 จะไปหาจากไหน เหอะเราบอกแม่ไผว่าเราจะช่วย 40,000 ช่วยได้แค่นี้จริงๆๆ 

นั้นหละเพิ่มหนี้อีกแล้ว เราต้องไปกดเงินมาให้แม่เรามันแย่เนอะไม่เจียมตัว  แต่เราไม่อยากให้แม่เครียด เราคิดเสมอว่าเรายอมเป็นหนี้ ดีกว่าใฟ้แม่เราล้มป่วยอย่าถามถึงคนเป็นพ่อ เขาคือคนที่มีเหมือนไม่มี ไม่ช่วยอะไรเลยแถมกินเงินแม่อีก พอเดียวตกนรก 

นั้นหละปัญหาของเราที่เราทำลงไป.......ทุกวันนี้เหมือนคนโรคจิตเดียวยิ้มเดียวร้องไห้เดียวหัวเราะ อยู่ที่ว่าสมองนึกถึงอะไรอยู่