คือเราไม่เข้าใจนะว่าเราผิดอะไรทำไมเรียกไม่ให้เกียรติกันบ้างอ่ะ เรื่องมีอยู่ว่า
เราเป็นเด็กม.ต้นแล้วเราสายตาสั้นใส่แว่นก็หนาอยู่พอสมควร ตอนวันจะเลิกเรียนคุณครูเรียกชื่อเพื่อนเราที่ชื่อคล้ายเราคล้ายมากอ่ะแล้วเราได้ยินไม่ชัดทั้งที่ตั้งใจฟังครูมากแล้วเราก็ยกมือนิดหน่อยด้วยความไม่แน่ใจแล้วพอครูเน้นชื่ออีกครั้งเราก็เข้าใจแล้วว่าไม่ใช่ชื่อเราแล้วครูก็บอกสรุปใครเพื่อนมันก็ยกมือแล้วครูก็หันมาพูดใส่เราว่า"อีแว่นนี้อะไรหนิ่"
ย้ำว่า "อี"แว่น คือตอนนั้นด้วยความที่เราอายเพื่อนก็หัวเราะเราก็หัวเราะกลบเกลื่อน แต่ในใจเรามันแบบคือมันจะร้องไห้อ่ะเข้าใจมั้ย จะว่าเราเป็นคนยังไงก็ได้นะแต่เราเป็นคนที่ละเอียดออ่นกับเรื่องแบบนี้ไง คนที่ใส่แว่นก็น่าจะรู้นะว่ากูสายตาสั้นกูก็ไม่ได้อยากใส่แว่นหรอกกรุณาเรียกให้เกียติบ้างนะ คือพิมไปน้ำตาไหลไปอ่ะ มันเจ็บจริงๆนะไม่มีใครอยากโดนเรียกแบบนี้หรอกจิงมั้ย
เป็นเด็กแว่นแล้วเสียความรู้สึกอ่ะ
เราเป็นเด็กม.ต้นแล้วเราสายตาสั้นใส่แว่นก็หนาอยู่พอสมควร ตอนวันจะเลิกเรียนคุณครูเรียกชื่อเพื่อนเราที่ชื่อคล้ายเราคล้ายมากอ่ะแล้วเราได้ยินไม่ชัดทั้งที่ตั้งใจฟังครูมากแล้วเราก็ยกมือนิดหน่อยด้วยความไม่แน่ใจแล้วพอครูเน้นชื่ออีกครั้งเราก็เข้าใจแล้วว่าไม่ใช่ชื่อเราแล้วครูก็บอกสรุปใครเพื่อนมันก็ยกมือแล้วครูก็หันมาพูดใส่เราว่า"อีแว่นนี้อะไรหนิ่"
ย้ำว่า "อี"แว่น คือตอนนั้นด้วยความที่เราอายเพื่อนก็หัวเราะเราก็หัวเราะกลบเกลื่อน แต่ในใจเรามันแบบคือมันจะร้องไห้อ่ะเข้าใจมั้ย จะว่าเราเป็นคนยังไงก็ได้นะแต่เราเป็นคนที่ละเอียดออ่นกับเรื่องแบบนี้ไง คนที่ใส่แว่นก็น่าจะรู้นะว่ากูสายตาสั้นกูก็ไม่ได้อยากใส่แว่นหรอกกรุณาเรียกให้เกียติบ้างนะ คือพิมไปน้ำตาไหลไปอ่ะ มันเจ็บจริงๆนะไม่มีใครอยากโดนเรียกแบบนี้หรอกจิงมั้ย