มีใครเคยอายที่ตัวเองเกิดมาต้นทุนต่ำไหม??

เราเป็นลูกสาวคนเดียวเคยถูกเลี้ยงมาแบบตามใจเราอยากได้อะไรพ่อแม่หามาให้ได้หมด เราใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก ตอนเราอยู่ม.2เทอม2 พ่อกับแม่หาเงินไม่ค่อยได้ พ่อเริ่มให้เงินเราน้อยลงจากที่ได้วันละร้อยก็เหลือ40บาทตอนนั้นเราโกรธพ่อมากน้อยใจไม่อยากไปโรงเรียน อายเพื่อนสุดๆ เริ่มทำตัวเหลวแหลก เกเร ไม่เข้าเรียน   เทอมนั้นเราแทบจะไม่คุยกับพ่อเลยค่ะ (ยอมรับว่าเป็นลูกที่แย่มาก ) เรามาคิดได้ตอนเห็นผลการเรียน ติด0,ร,มส, แต่ไม่เยอะ เเล้วก็โดนครูด่าโดนดูถูก บางครั้งครูก็บอกให้ไปลาออกบ้าง "ตอนนั้นคือแบบไม่ได้ละ" เริ่มเปลี่ยนตัวเอง รีบแก้0,ร,มส จนหมด แล้วพอขึ้นม.3 คุณครูที่ปรึกษาดีหน่อยรับฟังปัญหาเราให้กำลังใจช่วยเหลือเรามาตลอด เราก็ตั้งใจเรียน เริ่มออมเงิน ได้วันละ40บาทก็ใช้วันละ10-20บาท เหลือ20เอาไว้เก็บ ห่อข้าวไปกินที่โรงเรียนไม่อายไม่แคร์สายตาคนอื่น ไม่หนีเรียน ไม่ติด0,ร,มส เรามีความสุขมากในสิ่งที่ทำ
พอจะขึ้นม.4เราหวังจะเอาเกรด3ขึ้น เทอม1เราทำได้ 3.26 ได้แค่นี้ก็ภูมิใจแล้ว เทอม2ขี้เกียจหน่อยๆ เบื่อๆเพื่อนก็ถยอยออกกันไป เลยได้แค่3.00  -'-

ปัจจุบันอยู่ม.5  พ่อแม่ก็เริ่มไม่มีเงินจะส่งเรียนอีกแล้ว เหนื่อยและท้อมาก เบื่อไม่อยากเรียนแต่ถ้าไม่เรียนก็ไม่รู้จะไปทำงานอะไร แต่ตอนนี้เราไม่อายเลยที่จะบอกเพื่อนๆหรือคนอื่นว่าเราไม่มีเงิน เลิกเรียนวันนี้เดินตากฝนกลับบ้าน4กิโลยั่วๆจ้า555
ที่บ้านนอก จะไม่มีวินมอไซค์รับจ้าง มีแต่รถโรงเรียนแต่เราไม่ได้ขึ้นเพราะไม่อยากเสียค่าใช้จ่ายมากเลยให้แม่มารับมาส่งแต่วันนี้ไม่มีใครว่างมารับ ไม่เคยเดินกลับเพราะเป็นคนไม่ชอบความลำบาก แต่วันนี้ลองช่วยเหลือตัวเองดู ไม่เหนื่อยเลยแถมมีความสุข ที่ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่น  

แชร์ประสบการณ์เล่นๆเบื่อๆเหงาๆ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง 55555