ตามหัวข้อเลยนะ อึดอัดมากตอนนี้ไม่รุจะระบายกับใครดี ตอนนี้เรารุ้สึกว่าแม่เปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนแม่กับเราจะโทรคุยกันแทบทุกวันพอหลังๆงานเรายุ่งไม่ค่อยได้โทรแม่ก็ไม่โทรหาเหมือนกัน อีกอย่างช่วงหลังเราไม่ค่อยได้ส่งตังให้แม่ใช้เพราะเราสร้างบ้านก็สร้างในที่ดินของแม่แหระเราไม่ได้ส่งและก็บอกแม่ตลอดว่าหมุนเงินไม่ทันเพราะบ้านเราก็ยังสร้างไม่เสร็จ เหมือนแม่จะไม่ค่อยพอใจแต่ก็ไม่ได้พูดนะ ดูจากสีหน้า แต่ว่าตลอดเวลาที่โทรมาหาในทุกวันแม่จะบ่นแต่เรื่องค้าใช้จ่ายในบ้าน บ่นให้พี่สาวเราว่าไม่ส่งเงินให้ไม่ช่วยเหลือครอบครัว สุดท้ายก็มาลงที่เราคือขอยืมเหมือนลืมๆว่าขอนะแหระ เราก็หนักนะเหมือนทั้งบ้านมีแต่เราที่ต้องรับผิดชอบ แม่เราถ้าขอไม่ได้ก็จะแช่งเราตลอด เหมือนเคยขอได้ก็ต้องให้ทั้งๆที่บางทีก็อธิบายรายจ่ายอันหนักหน่วงของเราให้ฟังแล้วจนบางทีเราก็ไม่อยากกลับบ้าน เหมือนกลับไปแล้วคุยกับแม่ถามคำตอบคำ มีกระแทกเสียงด้วยนะบางทีชอบบอกว่าแม่เลี้ยงมาลำบากขนาดไหนไม่รุจักบุญคุณต้องทดแทนบุญคุณอะไรประมาณนี้มันทำให้เรารุสึกว่า คำว่าบุญคุณอ่ะ มันค้ำคอเราอยู่พอทำอะไรให้ไม่พอใจก็จะถูกมองว่าปีกกล้าขาแข็งแล้ว เนรคุณแม่ไปเลยไม่อยากรุสึกกับแม่แบบนี้เลยอ่ะ
ทำไมถึงรุ้สึกว่าแม่เปลี่ยนไป