ก่อนอื่นขอชักแม่น้ำทั้ง5แปปนะคะ...ช่วยอ่านแล้วช่วยเราคิดหน่อย
เรากับแฟนคบกันมาจะ3ปีแล้ว เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายรักเรา ยอมเราทุกอย่างตั้งแต่วันแรกจนวันนี้เราแอบมีเล็กมีน้อยมาตลอด3ปีแต่เขาไม่เคยเลิกกับเราจับได้ก้อหลายครั้งเจอจังๆก้อหลายหนแต่เขาให้อภัยเราตลอด เมื่อ1เดือนก่อนเราป่วยหนักจนต้องไปเอาประวัติการรักษาที่โรงบาลเกาะสมุยมารักษาต่อที่ปราจีนบุรีหมอถึงจะรักษาต่อเนื่องได้ ไม่มีใครช่วยเราได้แม้กระทั้งเพื่อนที่อยู่เกาะสมุยก็ปฏิเสธที่จะช่วยเราเขาก็ชวนเราขับรถจากปราจีนไปเกาะสมุยแบบกินนอนบนรถไม่จอดพักเพราะเขาต้องกลับมาทำงานต่อ ตอนนั้นเราต่องออกจากงานประจำเพื่อมารักษาตัว เขาดูแลเราดีทุกอย่างไม่ให้เราทำงานเขาจะเลี้ยงเราเองจนกว่าเราจะหายและทำงานได้อีกครั้งความดีของเขาที่เราพูดมามันมีมากกว่านี้ แต่เขาเป็นคนขี้หึงขี้หวงมากโทรจิกโทรตามตลอด เราเป็นคนใต้ไปอยู่ที่บ้านเขา เราไม่มีเพื่อนไม่เคยออกไปไหนคนเดียว จะไปเที่ยวต้องให้เขาพาไป ซึ่งมันขัดกับชีวิตตอนที่เราอยู่บ้านตัวเองเราเริ่มรู้สึกอึดอัดบวกกับความหดหู่จากอาการป่วยมันทำให้ชีวิตในแต่ละวันของเราไม่มีความสุขเลย ตื่นเช้าขึ้นมากินข้าว กินยา นอน กินข้าวเย็น แล้วก็นอน เราบอกเขาว่าบางวันเราเครียดจนเกือบจะนั่งคุยกับกำแพง เราบอกเขาว่าเราอยากกลับมาอยู่บ้านที่ใต้ พอเราได้กลับมาอยู่ที่บ้านความรู้สึกเรามันเปลี่ยนไป เราเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ความสุขของเราอีกแล้ว เราไม่ได้รู้สึกพิเศษกับเขาแล้ว ไม่ได้อยากเจอ ไม่อยากคุย แต่ที่เรายังอยู่กับเขาเพราะความดีทุกอย่างที่เขาทำให้เรา ตอนนี้ความรู้สึกเรามันแยากจะระเบิดเรื่องนี้ออกมา อยากจะบอกเขา อยากจะเลิกกับเขา เราจะต้องทำยังไง เพราะเขาเคยบอกว่าเราคือทุกอย่างในชีวิตเขา เขาซื้อบ้าน ซื้อรถ สร้างทุกอย่างเพราะเรา บุญคุณที่เขาเคยช่วยเราจากเส้นความเป็นความตายสิ่งนี้มันค้ำคอเราอยู่😔😣😖
เมื่อเขาไม่ใช่ความสุขของเราอีกต่อไป
เรากับแฟนคบกันมาจะ3ปีแล้ว เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายรักเรา ยอมเราทุกอย่างตั้งแต่วันแรกจนวันนี้เราแอบมีเล็กมีน้อยมาตลอด3ปีแต่เขาไม่เคยเลิกกับเราจับได้ก้อหลายครั้งเจอจังๆก้อหลายหนแต่เขาให้อภัยเราตลอด เมื่อ1เดือนก่อนเราป่วยหนักจนต้องไปเอาประวัติการรักษาที่โรงบาลเกาะสมุยมารักษาต่อที่ปราจีนบุรีหมอถึงจะรักษาต่อเนื่องได้ ไม่มีใครช่วยเราได้แม้กระทั้งเพื่อนที่อยู่เกาะสมุยก็ปฏิเสธที่จะช่วยเราเขาก็ชวนเราขับรถจากปราจีนไปเกาะสมุยแบบกินนอนบนรถไม่จอดพักเพราะเขาต้องกลับมาทำงานต่อ ตอนนั้นเราต่องออกจากงานประจำเพื่อมารักษาตัว เขาดูแลเราดีทุกอย่างไม่ให้เราทำงานเขาจะเลี้ยงเราเองจนกว่าเราจะหายและทำงานได้อีกครั้งความดีของเขาที่เราพูดมามันมีมากกว่านี้ แต่เขาเป็นคนขี้หึงขี้หวงมากโทรจิกโทรตามตลอด เราเป็นคนใต้ไปอยู่ที่บ้านเขา เราไม่มีเพื่อนไม่เคยออกไปไหนคนเดียว จะไปเที่ยวต้องให้เขาพาไป ซึ่งมันขัดกับชีวิตตอนที่เราอยู่บ้านตัวเองเราเริ่มรู้สึกอึดอัดบวกกับความหดหู่จากอาการป่วยมันทำให้ชีวิตในแต่ละวันของเราไม่มีความสุขเลย ตื่นเช้าขึ้นมากินข้าว กินยา นอน กินข้าวเย็น แล้วก็นอน เราบอกเขาว่าบางวันเราเครียดจนเกือบจะนั่งคุยกับกำแพง เราบอกเขาว่าเราอยากกลับมาอยู่บ้านที่ใต้ พอเราได้กลับมาอยู่ที่บ้านความรู้สึกเรามันเปลี่ยนไป เราเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ความสุขของเราอีกแล้ว เราไม่ได้รู้สึกพิเศษกับเขาแล้ว ไม่ได้อยากเจอ ไม่อยากคุย แต่ที่เรายังอยู่กับเขาเพราะความดีทุกอย่างที่เขาทำให้เรา ตอนนี้ความรู้สึกเรามันแยากจะระเบิดเรื่องนี้ออกมา อยากจะบอกเขา อยากจะเลิกกับเขา เราจะต้องทำยังไง เพราะเขาเคยบอกว่าเราคือทุกอย่างในชีวิตเขา เขาซื้อบ้าน ซื้อรถ สร้างทุกอย่างเพราะเรา บุญคุณที่เขาเคยช่วยเราจากเส้นความเป็นความตายสิ่งนี้มันค้ำคอเราอยู่😔😣😖