ก็เริ่มจากเราค่อนข้างเเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกคนสุดท้องค่ะ แบบขี้เหวี่ยงหน่อยๆประชดเก่งหน่อยๆ งอลเก่งหน่อยปรมาณนี้ค่ะ แล้วรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นรุ่นพี่เราปีหนึ่งรู้จักกัน4ปีแล้วค่ะ คุยกันกันทุกวันเลยอยู่คนละจังหวัดค่ะ แบบคนเราคนภาคเหนือพี่เขาคนภาคกลาง เวลาเราเหวี่ยงวีนเขาก็จากแบบก็จะใจเย็นคุยด้วยเหตุผล จะแบบเป็นยังไงบอกหมอสิอยากได้อะไร ไม่พอใจอะไร ลองพูดมาสิคะ เขาจะคอยเตือนคอยสอนเราตลอดเลยค่ะ เขาไม่รู้สึกอะไรจริงๆเลยหรอคะ
มีจริงๆหรอคะคนที่รับนิสัยเราได้ทุกอย่างแล้วไม่รู้สึกรักเราเลยค่ะ