ฝ่ายที่อดอยากปากแห้ง

.......เป็นฝ่ายค้านแล้วอดอยากปากแห้ง
.......คำพูดอมตะของ. นายบรรหาร. ศิลปอาชา
.......ที่บางพรรคได้ยึดถือเป็นอุดมการณ์มาจนทุกวันนี้
.......สมัยนี้เป็นฝ่านค้านอดอยากปากแห้งยิ่งกว่าอดอยากปากแห้งเสียอีก
.......บางพรรคเป็นฝ่ายค้าน(ถึงจะไม่ได้ค้าน). มาถึงห้าปี. สมาชิกคนสำคัญจึงไหลไปอยู่พรรคที่เคยเป็นรัฐบาล.  และกำลังดิ้นรนเพื่อเป็นรัฐบาล.
......อย่าพึงลืมว่า
.....เมื่อมีฝ่ายอดอยากปากแห้งมาห้าปี
.....ย่อมมีฝ่ายที่อิ่มหนำสำราญและอิ่มหมีพีมันจนพุงปลิ้นมาตลอดห้าปีเช่นเดียวกัน
.....การจัดโต๊ะจีน มีรายได้แถลงใหญ่โตว่าได้หลายร้อยล้าน
.....เป็นแค่เศษขี้ผงเท่านั้น
.....ทุกฝ่ายจึงไม่ต้องการเป็นฝ่ายค้าน
.....การอวดอ้างว่า. เป็นรัฐบาล เพื่อนำนโยบายมาช่วยเหลือประชาชน. เป็นเพียงคารมคมหอก
.....แม้ได้ที่สองก็ต้องดิ้นเต็มที่. แม้เป็นขั้วที่สามก็ต้องดิ้นเต็มที่. ไม่ต้องพูดถึงพรรคได้ที่หนึ่งที่ต้องวิ่งกันลิ้นห้อย
.....การแย่งกระทรวงใหญ่คือการรับประกันว่า. จะอิ่มหมีพีมันกันต่อไป. เพราะติดใจในรสชาด
......คนที่อดอยากปากแห้งแท้แท้
.......ก็คือประชาชนคนเดินดิน.  ที่หมดอำนาจไปแล้วเมื่อหย่อนบัตรเลือกตั้ง.....คริคริ
.....แต่ยังทะเลาะกัน. เพือให้คนอื่นได้อิ่มหมีพีมัน

....อมิตรพุทธ...