เป็นแบบนี้มันก็ดีแต่บางทีก็กลัวว่าเค้าจะหายไป?

คือเราคุยกับพี่คนนึงซึ่งเค้าโตกว่าเราปีนึง เค้าเป็นพี่ที่รร.เรา เราเจอเค้าแอฟๆนึง เราคุยกันมา3อาทิตย์ละค่ะ เรารู้สึกว่าพี่เค้าคุยดีกว่าคนอื่นๆที่เข้ามาหาเรา ที่เราคุย เราเจอนะ เมื่อก่อนเวลาเราคุยกับใครเราต้องหาเรืองถาม หาเรื่องให้บทสนทนาไม่จบ ได้คุยต่อเป็นแบบนี้หลายๆคน บางทีคนที่คุยเค้าก็หายไป เราก็ถามเค้าก็ตอบ แต่นานๆเค้าก็หายไป แต่คนนี้คือเราไม่ต้องหาเรื่องคุยเลย มันไปต่อได้ตลอด พี่เค้าไม่เคยให้เราถามคนเดียว เวลาพี่เค้าหายเราเลยถามพี่เค้าทำอะไร ขอดูหน่อย พี่เค้าก็ไม่อารมณ์เสียนะ เค้าพยายามอธิบายให้เราเข้าใจ พยายามบอกเราถ่ายรูปให้เราดูว่าเค้าทำอะไร อยู่ที่ไหน กินอะไร คอยตอบโต้ไม่ให้สนทนาที่คุยจบ เรารู้สึกดีนะ ถึงมันเป็นบทสนทนาที่ไม่ได้คุยกันหวานๆ แต่เป็นการคุยกันเรื่อยๆแต่เราโอกับแบบนี้นะ คือเราเป็นตัวเองไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ต้องพยายามอะไรทั้งนั้น แต่สิ่งที่เรากลัวตอนนี้มีสิ่งหนึ่งคือเรากลัวว่าการเรื่อยๆของเราที่เราบอกดีอยู่แล้ว มันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อของพี่เค้า แล้วซักวันนึงพี่เค้าก็จะหายไปแบบคนอื่นอีก เราไม่อยากวนรูปกลับไปเจออะไรแบบเดิมอีกแล้ว การหาใครซักคนที่คุยดีแบบนี้มันไม่ง่ายนะ เราอยากให้พี่เค้าเป็นคนสุดท้ายของเรา เราไม่อยากตามหาใคร หรือทำความรู้จักใครใหม่แล้วเราเหนื่อยนะถ้ามันเป็นแบบนั้น เราควรคุยอย่างไรดีให้พี่เค้าอยู่ต่อไป