คือผมบอกก่อนว่าตอนผมม.4-6 ผมเป็นคนสูบุหรี่จัดมาก จะด่าผมก้ได้น่ะคับ55  ผมไม่ซีเรียส เเต่ผมชอบคนๆๆนึงในห้องผม เธอเป็นคนร่าเริง ตลก ทำไงได้คนเรามีความรัก ผมจึงเปลี่ยนเเปลงตัวเอง ตอนม.4 ผมเเพ้โฟมเเก้เเพ้สิวขึ้นเต้มหน้า พอม.5 สิวเริ่มลดมากขึ้น จนม.6สิวเริ่มไม่ค่อยมี เเละวตอนม.4ผมได้ทักไลน์เทอไปคุยเเบบว่า เป้นไงมั่ง เปิดเทอมวันเเรกประมาณนี้ เเล้วพอม.5ผมรู้สึกเสียใจที่ตัวเองทำได้เเค่มองเธอกับที่เธอรัก ซึ่งเราก็เเค่ คนที่เเอบชอบ เเต่เธอเลิกกับเเฟนเธอตอนม.5เทอม2 เเละช่วงม.6เป็นช่วงที่ผมกล้าที่จะคุยกับเธอเเตะตัวเธอ ผมจึงพยายามเเกล้งเธอเธอก็เล่นกับผม คือพูดง่ายๆๆเพื่อนเกือบทั้งหมดรู้ว่าผมชอบมันมีอยู่ช่วงนึงตอนผมม.6ผมได้คู่กับเธอผมตกใจผมไม่ได้สังเกตุเพราะผมเล่นเกมเเล้วพอผมมาเดูอีกที555 ความเขินมันถึงขั้นสุดยอด พอผมไปนั่งคือ เพื่อนที่รู้เเซวกันเกือบทั้งห้องเเต่คนที่ผมชอบบอกว่าอย่าเเกล้งผม55ผมก็งงเเกล้งอะไรเพราะผมรุ้สึกเหมือนไม่ได้โดนเเกล้งเหมือนกับอยู่ในช่วงที่ผมมีความสุข เเต่มันก็เเค่ที่ผมเพ้อน่ะคับ เเต่มันก็มีช่วงที่ผมมีความสุขมั้งน่ะคับเช่น ตอนไปทัศนศึกษา ม.4 เค้าถ่ายรุปคู่กับผมลงไอจี
 ผมพึ่งเห็นตอนกลับบ้าน เเล้วผมเขินมากก เเล้วก็ม.5 ผมเเกล้งเธอไม่ค่อยบ่อยเเต่มียุวันนึงผมกลับมานั่งข้างเพื่อนเธอเเต่เพื่อนเธอก็เป้นเพื่อนเก่าผม พอผมกลับมานั่ง พอเรียนวิชาคณิตเค้าก็ไปถามครู เเล้วเค้ารู้สึกคุยกับเพื่อนตอนนั้นผมหลับอยู่ เเต่ผมได้ยินว่า เพื่อนข้างหลังผมที่เป็นผู้ชายบอกว่าดีใจน่ะยิ้มใหญ่เลลย ผมก็นึกว่าหมายถึงอะไร หมายถึงผมที่กลับมานั่งข้างเพื่อนเธอ ตอนม.5-6 ผมชอบไปนั่งกับเพื่อนผมข้างหน้าต่าง เเต่ผมบืมบอกช่วงม.5 เทอม1 เธอมีเเฟนเเต่ผมก็รู้สึกผิดหวังที่เราไม่หล่อไม่น่ารักเเบบที่เค้าชอบ เเต่พอม.5เทอม2 เค้าเลิกกับเเฟน พอม.6 วันปัจฉิมผมไปขอเธอถ่ายรุปเพื่อนผมเเละเพื่อนเธอเเซวกันหมด ผมเขินมากก เเต่ผมไม่ได้บอกว่าชอบน่ะ ผมอยากให้ผู้รุ้ตอบหน่อยคับว่าเค้าชอบเรามั้งไหม